Job 29
1 And Job again took up his parable, and said:
Kaj plue Ijob parolis siajn sentencojn, kaj diris:
2 Oh that I were as in the months of old, as in the days when God watched over me;
Ho, se estus al mi tiel, kiel en la antaŭaj monatoj, Kiel en la tempo, kiam Dio min gardis;
3 When His lamp shined above my head, and by His light I walked through darkness;
Kiam Lia lumilo lumis super mia kapo; Kaj sub Lia lumo mi povis iri en mallumo;
4 As I was in the days of my youth, when the converse of God was upon my tent;
Kiel estis al mi en la tagoj de mia juneco, Kiam la ŝirmado de Dio estis super mia tendo;
5 When the Almighty was yet with me, and my children were about me;
Kiam la Plejpotenculo estis ankoraŭ kun mi, Kaj ĉirkaŭ mi estis miaj infanoj;
6 When my steps were washed with butter, and the rock poured me out rivers of oil!
Kiam miaj paŝoj laviĝadis en butero, Kaj la roko verŝadis al mi fluojn da oleo!
7 When I went forth to the gate unto the city, when I prepared my seat in the broad place,
Kiam mi eliris el la pordego al la urbo Kaj aranĝis al mi sidon sur la placo,
8 The young men saw me and hid themselves, and the aged rose up and stood;
Vidis min junuloj kaj kaŝis sin, Kaj maljunuloj leviĝis kaj staris;
9 The princes refrained talking, and laid their hand on their mouth;
Eminentuloj ĉesis paroli Kaj metis la manon sur sian buŝon;
10 The voice of the nobles was hushed, and their tongue cleaved to the roof of their mouth.
La voĉo de altranguloj sin kaŝis, Kaj ilia lango algluiĝis al ilia palato.
11 For when the ear heard me, then it blessed me, and when the eye saw me, it gave witness unto me;
Kiam orelo aŭdis, ĝi nomis min feliĉa; Kiam okulo vidis, ĝi gloris min;
12 Because I delivered the poor that cried, the fatherless also, that had none to help him.
Ĉar mi savadis kriantan malriĉulon, Kaj orfon, kiu ne havis helpanton.
13 The blessing of him that was ready to perish came upon me; and I caused the widow's heart to sing for joy.
Beno de pereanto venadis sur min, Kaj la koro de vidvino estis ĝojigata de mi.
14 I put on righteousness, and it clothed itself with me; my justice was as a robe and a diadem.
Virteco estis mia vesto, Kaj mia justeco vestis min kiel mantelo kaj kapornamo.
15 I was eyes to the blind, and feet was I to the lame.
Mi estis okuloj por la blindulo, Kaj piedoj por la lamulo;
16 I was a father to the needy; and the cause of him that I knew not I searched out.
Mi estis patro por la malriĉuloj, Kaj juĝan aferon de homoj nekonataj mi esploradis;
17 And I broke the jaws of the unrighteous, and plucked the prey out of his teeth.
Mi rompadis la makzelojn al maljustulo, Kaj el liaj dentoj mi elŝiradis la kaptitaĵon.
18 Then I said: 'I shall die with my nest, and I shall multiply my days as the phoenix;
Kaj mi pensis: En mia nesto mi mortos, Kaj grandnombraj kiel sablo estos miaj tagoj;
19 My root shall be spread out to the waters, and the dew shall lie all night upon my branch;
Mia radiko estas malkovrita por la akvo, Kaj roso noktas sur miaj branĉoj.
20 My glory shall be fresh in me, and my bow shall be renewed in my hand.'
Mia gloro estas ĉiam nova, Kaj mia pafarko ĉiam refortiĝas en mia mano.
21 Unto me men gave ear, and waited, and kept silence for my counsel.
Oni aŭskultadis min kaj atendadis, Kaj silentadis, kiam mi donadis konsilojn.
22 After my words they spoke not again; and my speech dropped upon them.
Post miaj vortoj oni ne plu parolis; Kaj miaj vortoj gutadis sur ilin.
23 And they waited for me as for the rain; and they opened their mouth wide as for the latter rain.
Oni atendadis min kiel la pluvon, Kaj malfermadis sian buŝon, kiel por malfrua pluvo.
24 If I laughed on them, they believed it not; and the light of my countenance they cast not down.
Se mi iam ridis al ili, ili ne kredis tion; Kaj la lumo de mia vizaĝo ne falis.
25 I chose out their way, and sat as chief, and dwelt as a king in the army, as one that comforteth the mourners.
Kiam mi iris al ili, mi sidis sur la ĉefa loko; Mi loĝis kiel reĝo inter taĉmentoj, Kiel konsolanto de funebruloj.
