Job 27

1 And Job again took up his parable, and said:

ایوب بحث خود را ادامه داده گفت:

2 As God liveth, who hath taken away my right; and the Almighty, who hath dealt bitterly with me;

به خدای زندهٔ قادر مطلق که حق مرا پایمال کرده و زندگیم را تلخ نموده است قسم می‌خورم

3 All the while my breath is in me, and the spirit of God is in my nostrils,

که تا زمانی که زنده‌ام و خدا به من نفس می‌دهد

4 Surely my lips shall not speak unrighteousness, neither shall my tongue utter deceit;

حرف نادرست از دهانم خارج نشود و با زبانم دروغی نگویم.

5 Far be it from me that I should justify you; till I die I will not put away mine integrity from me.

من به هیچ وجه حرفهای شما را تصدیق نمی‌کنم؛ و تا روزی که بمیرم به بی‌گناهی خود سوگند یاد می‌کنم.

6 My righteousness I hold fast, and will not let it go; my heart shall not reproach me so long as I live.

بارها گفته‌ام و باز هم می‌گویم که من گناهکار نیستم. تا آخر عمرم وجدانم پاک و راحت است.

7 Let mine enemy be as the wicked, and let him that riseth up against me be as the unrighteous.

دشمنان من که با من مخالفت می‌کنند مانند بدکاران و خطاکاران مجازات خواهند شد.

8 For what is the hope of the godless, though he get him gain, when God taketh away his soul?

آدم شرور وقتی که خدا او را نابود می‌کند و جانش را می‌گیرد، چه امیدی دارد؟

9 Will God hear his cry, when trouble cometh upon him?

هنگامی که بلایی به سرش بیاید خدا به فریادش نخواهد رسید،

10 Will he have his delight in the Almighty, and call upon God at all times?

زیرا او از خدای قادرمطلق لذت نمی‌برد و جز به هنگام سختی به او روی نمی‌آورد.

11 I will teach you concerning the hand of God; that which is with the Almighty will I not conceal.

من دربارهٔ اعمال خدای قادر مطلق و قدرت او، بدون کم و کاست به شما تعلیم خواهم داد.

12 Behold, all ye yourselves have seen it; why then are ye become altogether vain?

اما در واقع احتیاجی به تعلیمات من ندارید، زیرا خود شما هم به اندازهٔ من دربارهٔ خدا می‌دانید؛ پس چرا همهٔ این حرفهای پوچ و بی‌اساس را به من می‌زنید؟

13 This is the portion of a wicked man with God, and the heritage of oppressors, which they receive from the Almighty.

این است سرنوشتی که خدای قادر مطلق برای گناهکاران تعیین کرده است:

14 If his children be multiplied, it is for the sword; and his offspring shall not have bread enough.

هر چند شخص گناهکار فرزندان زیادی داشته باشد، آنها یا در جنگ می‌میرند و یا از گرسنگی تلف می‌شوند.

15 Those that remain of him shall be buried by pestilence, and his widows shall make no lamentation.

آنان هم که از جنگ و گرسنگی جان به در ببرند، بر اثر بیماری و بلا به گور خواهند رفت و حتی زنانشان هم برای ایشان عزاداری نخواهند کرد.

16 Though he heap up silver as the dust, and prepare raiment as the clay;

هر چند گناهکاران مثل ریگ پول جمع کنند و صندوق خانه‌هایشان را پر از لباس کنند

17 He may prepare it, but the just shall put it on, and the innocent shall divide the silver.

ولی عاقبت درستکاران آن لباسها را خواهند پوشید و پول آنها را بین خود تقسیم خواهند کرد.

18 He buildeth his house as a moth, and as a booth which the keeper maketh.

خانه‌ای که شخص شرور بسازد مانند تار عنکبوت و سایبان دشتبان، بی‌دوام خواهد بود.

19 He lieth down rich, but there shall be not to gather; he openeth his eyes, and his wealth is not.

او ثروتمند به رختخواب می‌رود، اما هنگامی که بیدار می‌شود می‌بیند تمامی مال و ثروتش از دست رفته است.

20 Terrors overtake him like waters; a tempest stealeth him away in the night.

ترس مانند سیل او را فرا می‌گیرد و طوفان در شب او را می‌بلعد.

21 The east wind carrieth him away, and he departeth; and it sweepeth him out of his place.

باد شرقی او را برده، از خانه‌اش دور می‌سازد،

22 Yea, it hurleth at him, and spareth not; he would fain flee from its power.

و با بی‌رحمی بر او که در حال فرار است می‌وزد.

23 Men shall clap their hands at him, and shall hiss him out of his place.

مردم از بلایی که بر سر او آمده است شاد می‌شوند و از هر سو او را استهزا می‌کنند.