Job 26
1 Then Job answered and said:
| پس ایوب در جواب گفت: | ۱ |
2 How hast thou helped him that is without power! How hast thou saved the arm that hath no strength!
| «شخص بی‌قوت را چگونه اعانت کردی؟ و بازوی ناتوان را چگونه نجات دادی؟ | ۲ |
3 How hast thou counselled him that hath no wisdom, and plentifully declared sound knowledge!
| شخص بی‌حکمت را چه نصیحت نمودی؟ وحقیقت امر را به فراوانی اعلام کردی! | ۳ |
4 With whose help hast thou uttered words? And whose spirit came forth from thee?
| برای که سخنان را بیان کردی؟ و نفخه کیست که از توصادر شد؟ | ۴ |
5 The shades tremble beneath the waters and the inhabitants thereof.
| ارواح مردگان می‌لرزند، زیر آبها وساکنان آنها. | ۵ |
| هاویه به حضور او عریان است، وابدون را ستری نیست. (Sheol h7585) | ۶ |
7 He stretcheth out the north over the empty space, and hangeth the earth over nothing.
| شمال را بر جو پهن می‌کند، و زمین را بر نیستی آویزان می‌سازد. | ۷ |
8 He bindeth up the waters in His thick clouds; and the cloud is not rent under them.
| آبها را در ابرهای خود می‌بندد، پس ابر، زیرآنها چاک نمی شود. | ۸ |
9 He closeth in the face of His throne, and spreadeth His cloud upon it.
| روی تخت خود رامحجوب می‌سازد و ابرهای خویش را پیش آن می‌گستراند. | ۹ |
10 He hath described a boundary upon the face of the waters, unto the confines of light and darkness.
| به اطراف سطح آبها حد می‌گذاردتا کران روشنایی و تاریکی. | ۱۰ |
11 The pillars of heaven tremble and are astonished at His rebuke.
| ستونهای آسمان متزلزل می‌شود و از عتاب او حیران می‌ماند. | ۱۱ |
12 He stirreth up the sea with His power, and by His understanding He smiteth through Rahab.
| به قوت خود دریا را به تلاطم می‌آورد، و به فهم خویش رهب را خرد می‌کند. | ۱۲ |
13 By His breath the heavens are serene; His hand hath pierced the slant serpent.
| به روح اوآسمانها زینت داده شد، و دست او مار تیز رو راسفت. | ۱۳ |
14 Lo, these are but the outskirts of His ways; and how small a whisper is heard of Him! But the thunder of His mighty deeds who can understand?
| اینک اینها حواشی طریق های او است. و چه آواز آهسته‌ای درباره او می‌شنویم، لکن رعد جبروت او را کیست که بفهمد؟» | ۱۴ |
