Job 22

1 Then answered Eliphaz the Temanite, and said:

آنگاه الیفاز تیمانی پاسخ داد:

2 Can a man be profitable unto God? Or can he that is wise be profitable unto Him?

آیا از انسان فایده‌ای به خدا می‌رسد؟ حتی از خردمندترین انسانها نیز فایده‌ای به او نمی‌رسد!

3 Is it any advantage to the Almighty, that thou art righteous? Or is it gain to Him, that thou makest thy ways blameless?

اگر تو عادل و درستکار باشی آیا نفع آن به خدای قادرمطلق می‌رسد؟

4 Is it for thy fear of Him that He reproveth thee, that He entereth with thee into judgment?

اگر تو خداترس باشی آیا او تو را مجازات می‌کند؟

5 Is not thy wickedness great? And are not thine iniquities without end?

هرگز! مجازات تو برای شرارت و گناهان بی‌شماری است که در زندگی مرتکب شده‌ای!

6 For thou hast taken pledges of thy brother for nought, and stripped the naked of their clothing.

از دوستانت که به تو مقروض بودند تمام لباسهایشان را گرو گرفتی و تمام دارایی آنها را تصاحب کردی.

7 Thou hast not given water to the weary to drink, and thou hast withholden bread from the hungry.

به تشنگان آب نداده‌ای و شکم گرسنگان را سیر نکرده‌ای،

8 And as a mighty man, who hath the earth, and as a man of rank, who dwelleth in it,

هر چند تو آدم توانگر و ثروتمندی بودی و املاک زیادی داشتی.

9 Thou hast sent widows away empty, and the arms of the fatherless have been broken.

بیوه‌زنان را دست خالی از پیش خود راندی و بازوی یتیمان را شکستی.

10 Therefore snares are round about thee, and sudden dread affrighted thee,

برای همین است که اکنون دچار دامها و ترسهای غیرمنتظره شده‌ای و ظلمت و امواج وحشت، تو را فرا گرفته‌اند.

11 Or darkness, that thou canst not see, and abundance of waters cover thee.

12 Is not God in the height of heaven? And behold the topmost of the stars, how high they are!

خدا بالاتر از آسمانها و بالاتر از بلندترین ستارگان است.

13 And thou sayest: 'What doth God know? Can He judge through the dark cloud?

ولی تو می‌گویی: «خدا چگونه می‌تواند از پس ابرهای تیره، اعمال مرا مشاهده و داوری کند؟

14 Thick clouds are a covering to Him, that He seeth not; and He walketh in the circuit of heaven.'

ابرها او را احاطه کرده‌اند و او نمی‌تواند ما را ببیند. او در آن بالا، بر گنبد آسمان حرکت می‌کند.»

15 Wilt thou keep the old way which wicked men have trodden?

آیا می‌خواهی به راهی بروی که گناهکاران در گذشته از آن پیروی کرده‌اند؟

16 Who were snatched away before their time, whose foundation was poured out as a stream;

همچون کسانی که اساس زندگیشان فرو ریخت و نابهنگام مردند؟

17 Who said unto God: 'Depart from us'; and what could the Almighty do unto them?

زیرا به خدای قادر مطلق گفتند: «ای خدا از ما دور شو! تو چه کاری می‌توانی برای ما انجام دهی؟»

18 Yet He filled their houses with good things — but the counsel of the wicked is far from me.

در حالی که خدا خانه‌هایشان را سرشار از برکت ساخته بود. بنابراین من خود را از راههای شریران دور نگه خواهم داشت.

19 The righteous saw it, and were glad, and the innocent laugh them to scorn:

درستکاران و بی‌گناهان هلاکت شریران را می‌بینند و شاد شده، می‌خندند و می‌گویند: «دشمنان ما از بین رفتند و اموالشان در آتش سوخت.»

20 'Surely their substance is cut off, and their abundance the fire hath consumed.'

21 Acquaint now thyself with Him, and be at peace; thereby shall thine increase be good.

ای ایوب، از مخالفت با خدا دست بردار و با او صلح کن تا لطف او شامل حال تو شود.

22 Receive, I pray thee, instruction from His mouth, and lay up His words in thy heart.

دستورهای او را بشنو و آنها را در دل خود جای بده.

23 If thou return to the Almighty, thou shalt be built up — if thou put away unrighteousness far from thy tents,

اگر به سوی خدای قادرمطلق بازگشت نموده، تمام بدیها را از خانهٔ خود دور کنی، آنگاه زندگی تو همچون گذشته سروسامان خواهد گرفت.

24 And lay thy treasure in the dust, and the gold of Ophir among the stones of the brooks;

اگر طمع را از خود دور کنی و طلای خود را دور بریزی،

25 And the Almighty be thy treasure, and precious silver unto thee;

آنگاه خدای قادر مطلق خودش طلا و نقرهٔ خالص برای تو خواهد بود!

26 Then surely shalt thou have thy delight in the Almighty, and shalt lift up thy face unto God.

به او اعتماد خواهی کرد و از وجود او لذت خواهی برد.

27 Thou shalt make thy prayer unto Him, and He will hear thee, and thou shalt pay thy vows;

نزد او دعا خواهی نمود و او دعای تو را اجابت خواهد کرد و تو تمام نذرهایت را به جا خواهی آورد.

28 Thou shalt also decree a thing, and it shall be established unto thee, and light shall shine upon thy ways.

دست به هر کاری بزنی موفق خواهی شد و بر راههایت همیشه نور خواهد تابید.

29 When they cast thee down, thou shalt say: 'There is lifting up'; for the humble person He saveth.

وقتی کسی به زیر کشیده می‌شود، تو می‌گویی: «بلندش کن!» و او افتاده را نجات می‌بخشد.

30 He delivereth him that is innocent, yea, thou shalt be delivered through the cleanness of thy hands.

پس اگر فروتن شده، خود را از گناه پاکسازی او تو را خواهد رهانید.