Job 19
1 Then Job answered and said:
Maar Job antwoordde en zeide:
2 How long will ye vex my soul, and crush me with words?
Hoe lang zult gijlieden mijn ziel bedroeven, en mij met woorden verbrijzelen?
3 These ten times have ye reproached me; ye are not ashamed that ye deal harshly with me.
Gij hebt nu tienmaal mij schande aangedaan; gij schaamt u niet, gij verhardt u tegen mij.
4 And be it indeed that I have erred, mine error remaineth with myself.
Maar ook het zij waarlijk, dat ik gedwaald heb, mijn dwaling zal bij mij vernachten.
5 If indeed ye will magnify yourselves against me, and plead against me my reproach;
Indien gijlieden waarlijk u verheft tegen mij, en mijn smaad tegen mij drijft;
6 Know now that God hath subverted my cause, and hath compassed me with His net.
Weet nu, dat God mij heeft omgekeerd, en mij met Zijn net omsingeld.
7 Behold, I cry out: 'Violence!' but I am not heard; I cry aloud, but there is no justice.
Ziet, ik roep, geweld! doch word niet verhoord; ik schreeuw, doch er is geen recht.
8 He hath fenced up my way that I cannot pass, and hath set darkness in my paths.
Hij heeft mijn weg toegemuurd, dat ik niet doorgaan kan, en over mijn paden heeft Hij duisternis gesteld.
9 He hath stripped me of my glory, and taken the crown from my head.
Mijn eer heeft Hij van mij afgetrokken, en de kroon mijns hoofds heeft Hij weggenomen.
10 He hath broken me down on every side, and I am gone; and my hope hath He plucked up like a tree.
Hij heeft mij rondom afgebroken, zodat ik henenga, en heeft mijn verwachting als een boom weggerukt.
11 He hath also kindled His wrath against me, and He counteth me unto Him as one of His adversaries.
Daartoe heeft Hij Zijn toorn tegen mij ontstoken, en mij bij Zich geacht als Zijn vijanden.
12 His troops come on together, and cast up their way against me, and encamp round about my tent.
Zijn benden zijn te zamen aangekomen, en hebben tegen mij haar weg gebaand, en hebben zich gelegerd rondom mijn tent.
13 He hath put my brethren far from me, and mine acquaintance are wholly estranged from me.
Mijn broeders heeft Hij verre van mij gedaan; en die mij kennen, zekerlijk, zij zijn van mij vervreemd.
14 My kinsfolk have failed, and my familiar friends have forgotten me.
Mijn nabestaanden houden op, en mijn bekenden vergeten mij.
15 They that dwell in my house, and my maids, count me for a stranger; I am become an alien in their sight.
Mijn huisgenoten en mijn dienstmaagden achten mij voor een vreemde; een uitlander ben ik in hun ogen.
16 I call unto my servant, and he giveth me no answer, though I entreat him with my mouth.
Ik riep mijn knecht, en hij antwoordde niet; ik smeekte met mijn mond tot hem.
17 My breath is abhorred of my wife, and I am loathsome to the children of my tribe.
Mijn adem is mijn huisvrouw vreemd; en ik smeek om der kinderen mijns buiks wil.
18 Even urchins despised me; if I arise, they speak against me.
Ook versmaden mij de jonge kinderen; sta ik op, zo spreken zij mij tegen.
19 All my intimate friends abhor me; and they whom I loved are turned against me.
Alle mensen mijns heimelijken raads hebben een gruwel aan mij; en die ik liefhad, zijn tegen mij gekeerd.
20 My bone cleaveth to my skin and to my flesh, and I am escaped with the skin of my teeth.
Mijn gebeente kleeft aan mijn huid en aan mijn vlees; en ik ben ontkomen met de huid mijner tanden.
21 Have pity upon me, have pity upon me, O ye my friends; for the hand of God hath touched me.
Ontfermt u mijner, ontfermt u mijner, o gij, mijn vrienden! want de hand Gods heeft mij aangeraakt.
22 Why do ye persecute me as God, and are not satisfied with my flesh?
Waarom vervolgt gij mij als God, en wordt niet verzadigd van mijn vlees?
23 Oh that my words were now written! Oh that they were inscribed in a book!
Och, of nu mijn woorden toch opgeschreven wierden. Och, of zij in een boek ook wierden ingetekend!
24 That with an iron pen and lead they were graven in the rock for ever!
Dat zij met een ijzeren griffie en lood voor eeuwig in een rots gehouwen wierden!
25 But as for me, I know that my Redeemer liveth, and that He will witness at the last upon the dust;
Want ik weet: mijn Verlosser leeft, en Hij zal de laatste over het stof opstaan;
26 And when after my skin this is destroyed, then without my flesh shall I see God;
En als zij na mijn huid dit doorknaagd zullen hebben, zal ik uit mijn vlees God aanschouwen;
27 Whom I, even I, shall see for myself, and mine eyes shall behold, and not another's. My reins are consumed within me.
Denwelken ik voor mij aanschouwen zal, en mijn ogen zien zullen, en niet een vreemde; mijn nieren verlangen zeer in mijn schoot.
28 If ye say: 'How we will persecute him!' seeing that the root of the matter is found in me;
Voorwaar, gij zoudt zeggen: Waarom vervolgen wij hem? Nademaal de wortel der zaak in mij gevonden wordt.
29 Be ye afraid of the sword; for wrath bringeth the punishments of the sword, that ye may know there is a judgment.
Schroomt u vanwege het zwaard; want de grimmigheid is over de misdaden des zwaards; opdat gij weet, dat er een gericht zij.
