Job 17
1 My spirit is consumed, my days are extinct, the grave is ready for me.
“Yaşama gücüm tükendi, günlerim kısaldı, Mezar gözlüyor beni.
2 Surely there are mockers with me, and mine eye abideth in their provocation.
Çevremi alaycılar kuşatmış, Gözümü onların aşağılamasıyla açıp kapıyorum.
3 Give now a pledge, be surety for me with Thyself; who else is there that will strike hands with me?
“Ey Tanrı, kefilim ol kendine karşı, Başka kim var bana güvence verecek?
4 For Thou hast hid their heart from understanding; therefore shalt Thou not exalt them.
Çünkü onların aklını anlayışa kapadın, Bu yüzden onları zafere kavuşturmayacaksın.
5 He that denounceth his friends for the sake of flattery, even the eyes of his children shall fail.
Para için dostlarını satan adamın Çocuklarının gözünün feri söner.
6 He hath made me also a byword of the people; and I am become one in whose face they spit.
“Tanrı beni insanların diline düşürdü, Yüzüme tükürmekteler.
7 Mine eye also is dimmed by reason of vexation, and all my members are as a shadow.
Kederden gözümün feri söndü, Kollarım bacaklarım çırpı gibi.
8 Upright men are astonished at this, and the innocent stirreth up himself against the godless.
Dürüst insanlar buna şaşıyor, Suçsuzlar tanrısızlara saldırıyor.
9 Yet the righteous holdeth on his way, and he that hath clean hands waxeth stronger and stronger.
Doğrular kendi yolunu tutuyor, Elleri temiz olanlar gittikçe güçleniyor.
10 But as for you all, do ye return, and come now; and I shall not find a wise man among you.
“Ama siz, hepiniz gelin yine deneyin! Aranızda bir bilge bulamayacağım.
11 My days are past, my purposes are broken off, even the thoughts of my heart.
Günlerim geçti, tasarılarım, Dileklerim suya düştü.
12 They change the night into day; the light is short because of darkness.
Bu insanlar geceyi gündüze çeviriyorlar, Karanlığa ‘Işık yakındır’ diyorlar.
13 If I look for the nether-world as my house; if I have spread my couch in the darkness; (Sheol h7585)
Ölüler diyarını evim diye gözlüyorsam, Yatağımı karanlığa seriyorsam, (Sheol h7585)
14 If I have said to corruption: 'Thou art my father', to the worm: 'Thou art my mother, and my sister';
Çukura ‘Babam’, Kurda ‘Annem, kızkardeşim’ diyorsam,
15 Where then is my hope? And as for my hope, who shall see it?
Umudum nerede? Kim benim için umut görebilir?
