Job 17
1 My spirit is consumed, my days are extinct, the grave is ready for me.
Ang akong espiritu naluya na, ang akong mga adlaw nahurot na; ang lubnganan andam na alang kanako.
2 Surely there are mockers with me, and mine eye abideth in their provocation.
Nakasiguro ako nga adunay mangyubit kanako; ang akong mata kinahanglan kanunay gayod makakita sa ilang pagpanghagit.
3 Give now a pledge, be surety for me with Thyself; who else is there that will strike hands with me?
Paghatag na karon sa bayad, pangakohon mo ako uban ang imong kaugalingon; kinsa pa man didto ang makatabang kanako?
4 For Thou hast hid their heart from understanding; therefore shalt Thou not exalt them.
Kay ikaw, O Dios, ang nagtabon sa ilang kasingkasing gikan sa salabotan; busa, dili ka motuboy kanila labaw pa kay kanako.
5 He that denounceth his friends for the sake of flattery, even the eyes of his children shall fail.
Siya nga nagbudhi sa iyang mga higala alang sa usa ka ganti, ang mga mata sa iyang mga anak mangapakyas.
6 He hath made me also a byword of the people; and I am become one in whose face they spit.
Apan gihimo niya ako nga yubitanan sa mga tawo; giluwaan nila ang akong nawong.
7 Mine eye also is dimmed by reason of vexation, and all my members are as a shadow.
Ang akong mga mata mihalap usab tungod sa kasubo; ang tanang bahin sa akong lawas sama na kapayat sa mga anino.
8 Upright men are astonished at this, and the innocent stirreth up himself against the godless.
Ang mga tawong matarong natingala niini; ang tawong walay sala mao ang mobatok sa mga tawong walay dios.
9 Yet the righteous holdeth on his way, and he that hath clean hands waxeth stronger and stronger.
Ang tawong matarong magapadayon sa iyang dalan; siya nga hinlo ang mga kamot magatubo sa kalig-on pa gayod.
10 But as for you all, do ye return, and come now; and I shall not find a wise man among you.
Apan alang kaninyong tanan, karon duol kamo; wala akoy nakita nga maalamong tawo taliwala kaninyo.
11 My days are past, my purposes are broken off, even the thoughts of my heart.
Ang akong mga adlaw nanglabay na; ang akong mga laraw nangakawang na. Ingon man ang mga pangandoy sa akong kasingkasing...
12 They change the night into day; the light is short because of darkness.
Kining mga tawhana, kining mga mabiaybiayon, nag-usab sa gabii ngadto sa adlaw; ang kahayag haduol na sa kangitngit.
13 If I look for the nether-world as my house; if I have spread my couch in the darkness; (Sheol h7585)
Sanglit gitan-aw ko na ang Sheol ingon nga akong pinuy-anan; tungod kay gibukhad ko na ang akong higdanan sa kangitngit; (Sheol h7585)
14 If I have said to corruption: 'Thou art my father', to the worm: 'Thou art my mother, and my sister';
sanglit nag-ingon na ako sa bung-aw, 'Ikaw mao ang akong amahan,' ug sa ulod, 'Ikaw mao ang akong inahan o ang akong igsoong babaye,'
15 Where then is my hope? And as for my hope, who shall see it?
nan asa may akong paglaom? Alang sa akong paglaom, kinsa pa may makakita niana?
