Job 14

1 Man that is born of a woman is of few days, and full of trouble.

Taong ipinanganak ng babae ay sa kaunting araw, at lipos ng kabagabagan.

2 He cometh forth like a flower, and withereth; he fleeth also as a shadow, and continueth not.

Siya'y umuusli na gaya ng bulaklak, at nalalagas: siya rin nama'y tumatakas na gaya ng anino, at hindi namamalagi.

3 And dost Thou open Thine eyes upon such a one, and bringest me into judgment with Thee?

At iyo bang idinidilat ang iyong mga mata sa isang gaya nito, at ipinagsasama mo ako upang hatulan mo?

4 Who can bring a clean thing out of an unclean? not one.

Sinong makakakuha ng malinis na bagay sa marumi? wala.

5 Seeing his days are determined, the number of his months is with Thee, and Thou hast appointed his bounds that he cannot pass;

Yayamang ang kaniyang mga kaarawan ay nangapasiyahan, ang bilang ng kaniyang mga buwan ay talastas mo, at iyong hinanggahan ang kaniyang mga hangganan upang huwag siyang makaraan;

6 Look away from him, that he may rest, till he shall accomplish, as a hireling, his day.

Ilayo mo sa kaniya ang iyong paningin, upang siya'y makapagpahinga, hanggang sa maganap niya, na gaya ng isang magpapaupa, ang kaniyang araw.

7 For there is hope of a tree, if it be cut down, that it will sprout again, and that the tender branch thereof will not cease.

Sapagka't may pagasa sa isang punong kahoy, na kung ito'y putulin, ay sisibol uli, at ang sariwang sanga niyaon ay hindi maglilikat.

8 Though the root thereof wax old in the earth, and the stock thereof die in the ground;

Bagaman ang kaniyang ugat ay tumanda sa lupa, at ang puno niyao'y mamatay sa lupa;

9 Yet through the scent of water it will bud, and put forth boughs like a plant.

Gayon ma'y sa pamamagitan ng amoy ng tubig ay sisibol, at magsasanga na gaya ng pananim.

10 But man dieth, and lieth low; yea, man perisheth, and where is he?

Nguni't ang tao ay namamatay at natutunaw; Oo, ang tao ay nalalagutan ng hininga, at saan nandoon siya?

11 As the waters fail from the sea, and the river is drained dry;

Kung paanong ang tubig ay lumalabas sa dagat, at ang ilog ay humuhupa at natutuyo;

12 So man lieth down and riseth not; till the heavens be no more, they shall not awake, nor be roused out of their sleep.

Gayon ang tao ay nabubuwal at hindi na bumabangon: hanggang sa ang langit ay mawala, sila'y hindi magsisibangon, ni mangagigising man sa kanilang pagkakatulog.

13 Oh that Thou wouldest hide me in the nether-world, that Thou wouldest keep me secret, until Thy wrath be past, that Thou wouldest appoint me a set time, and remember me! — (Sheol h7585)

Oh ikubli mo nawa ako sa Sheol. Na ingatan mo nawa akong lihim hanggang sa ang iyong poot ay makaraan, na takdaan mo nawa ako ng takdang panahon, at iyong alalahanin ako! (Sheol h7585)

14 If a man die, may he live again? All the days of my service would I wait, till my relief should come —

Kung ang isang tao ay mamatay, mabubuhay pa ba siya? Lahat ng araw ng aking pakikipagbaka ay maghihintay ako, hanggang sa dumating ang pagbabago.

15 Thou wouldest call, and I would answer Thee; Thou wouldest have a desire to the work of Thy hands.

Ikaw ay tatawag, at ako'y sasagot sa iyo: ikaw ay magtataglay ng nasa sa gawa ng iyong mga kamay.

16 But now Thou numberest my steps, Thou dost not even wait for my sin;

Nguni't ngayo'y binibilang mo ang aking mga hakbang: hindi mo ba pinapansin ang aking kasalanan?

17 My transgression is sealed up in a bag, and Thou heapest up mine iniquity.

Ang aking pagsalangsang ay natatatakan sa isang supot, at iyong inilalapat ang aking kasamaan.

18 And surely the mountain falling crumbleth away, and the rock is removed out of its place;

At tunay na ang bundok na natitibag, ay nawawala, at ang bato ay napababago mula sa kinaroroonan niyaon;

19 The waters wear the stones; the overflowings thereof wash away the dust of the earth; so Thou destroyest the hope of man.

Inuukit ng tubig ang mga bato; tinatangay ng mga baha niyaon ang alabok ng lupa: sa gayon iyong sinisira ang pagasa ng tao.

20 Thou prevailest for ever against him, and he passeth; Thou changest his countenance, and sendest him away.

Ikaw ay nananaig kailan man laban sa kaniya at siya'y pumapanaw; iyong pinapagbabago ang kaniyang mukha, at iyong pinayayaon siya.

21 His sons come to honour, and he knoweth it not; and they are brought low, but he regardeth them not.

Ang kaniyang mga anak ay nagtataglay ng karangalan, at hindi niya nalalaman; at sila'y ibinababa, nguni't hindi niya nahahalata sila.

22 But his flesh grieveth for him, and his soul mourneth over him.

Nguni't ang kaniyang laman sa kaniya ay masakit, at ang kaniyang kaluluwa sa loob niya ay namamanglaw.