Job 13
1 Lo, mine eye hath seen all this, mine ear hath heard and understood it.
| من آنچه را که شما می‌گویید به چشم خود دیده و به گوش خود شنیده‌ام. من حرفهای شما را می‌فهمم. آنچه را که شما می‌دانید من نیز می‌دانم و کمتر از شما نیستم. |
2 What ye know, do I know also; I am not inferior unto you.
3 Notwithstanding I would speak to the Almighty, and I desire to reason with God.
| ای کاش می‌توانستم مستقیم با خدای قادر مطلق سخن گویم و با خود او بحث کنم. |
4 But ye are plasterers of lies, ye are all physicians of no value.
| و اما شما، درد مرا با دروغهایتان می‌پوشانید. شما طبیبان کاذب هستید. |
5 Oh that ye would altogether hold your peace! and it would be your wisdom.
| اگر حکمت داشتید حرف نمی‌زدید. |
6 Hear now my reasoning, and hearken to the pleadings of my lips.
| حال به من گوش بدهید و به دلایلم توجه نمایید. |
7 Will ye speak unrighteously for God, and talk deceitfully for Him?
| آیا مجبورید به جای خدا حرف بزنید و چیزهایی را که او هرگز نگفته است از قول او بیان کنید؟ |
8 Will ye show Him favour? Will ye contend for God?
| می‌خواهید به طرفداری از او حقیقت را وارونه جلوه دهید؟ آیا فکر می‌کنید او نمی‌داند شما چه می‌کنید؟ خیال می‌کنید می‌توانید خدا را هم مثل انسان گول بزنید؟ |
9 Would it be good that He should search you out? Or as one mocketh a man, will ye mock Him?
10 He will surely reprove you, if ye do secretly show favour.
| بدانید شما را توبیخ خواهد کرد، اگر پنهانی طرفداری کنید. |
11 Shall not His majesty terrify you, and His dread fall upon you?
| آیا عظمت و هیبت خدا، ترسی به دل شما نمی‌اندازد؟ |
12 Your memorials shall be like unto ashes, your eminences to eminences of clay.
| بیانات شما پشیزی ارزش ندارد. استدلال‌هایتان چون دیوار گلی، سست و بی‌پایه است. |
13 Hold your peace, let me alone, that I may speak, and let come on me what will.
| حال ساکت باشید و بگذارید من سخن بگویم. هر چه می‌خواهد بشود! |
14 Wherefore? I will take my flesh in my teeth, and put my life in my hand.
| بله، جانم را در کف می‌نهم و هر چه در دل دارم می‌گویم. |
15 Though He slay me, yet will I trust in Him; but I will argue my ways before Him.
| اگر خدا برای این کار مرا بکشد، باز به او امیدوار خواهم بود و حرفهای خود را به او خواهم زد. |
16 This also shall be my salvation, that a hypocrite cannot come before Him.
| من آدم شروری نیستم، پس با جرأت به حضور خدا می‌روم شاید این باعث نجاتم گردد. |
17 Hear diligently my speech, and let my declaration be in your ears.
| حال به دقت به آنچه که می‌گویم گوش دهید و حرفهایم را بشنوید. |
18 Behold now, I have ordered my cause; I know that I shall be justified.
| دعوی من این است: «من می‌دانم که بی‌تقصیرم.» |
19 Who is he that will contend with me? For then would I hold my peace and die.
| کیست که در این مورد بتواند با من بحث کند؟ اگر بتوانید ثابت نمایید که من اشتباه می‌کنم، آنگاه از دفاع خود دست می‌کشم و می‌میرم. |
20 Only do not two things unto me, then will I not hide myself from Thee:
| ای خدا، اگر این دو درخواست مرا اجابت فرمایی در آن صورت خواهم توانست با تو روبرو شوم: |
21 Withdraw Thy hand far from me; and let not Thy terror make me afraid.
| مرا تنبیه نکن و مرا با حضور مهیب خود به وحشت نیانداز. |
22 Then call Thou, and I will answer; or let me speak, and answer Thou me.
| آنگاه وقتی مرا بخوانی جواب خواهم داد و با هم گفتگو خواهیم نمود. |
23 How many are mine iniquities and sins? Make me to know my transgression and my sin.
| حال، به من بگو که چه خطایی کرده‌ام؟ گناهم را به من نشان بده. |
24 Wherefore hidest Thou Thy face, and holdest me for Thine enemy?
| چرا روی خود را از من برمی‌گردانی و مرا دشمن خود می‌شماری؟ |
25 Wilt Thou harass a driven leaf? And wilt Thou pursue the dry stubble?
| آیا برگی را که از باد رانده شده است می‌ترسانی؟ آیا پر کاه را مورد هجوم قرار می‌دهی؟ |
26 That Thou shouldest write bitter things against me, and make me to inherit the iniquities of my youth.
| تو اتهامات تلخی بر من وارد می‌آوری و حماقت‌های جوانی‌ام را به رخ من می‌کشی. |
27 Thou puttest my feet also in the stocks, and lookest narrowly unto all my paths; Thou drawest Thee a line about the soles of my feet;
| مرا محبوس می‌کنی و تمام درها را به رویم می‌بندی. در نتیجه مانند درختی افتاده و لباسی بید خورده، می‌پوسم و از بین می‌روم. |
28 Though I am like a wine-skin that consumeth, like a garment that is moth-eaten.
