< Job 12 >

1 Then Job answered and said:
آنگاه ایوب پاسخ داد:
2 No doubt but ye are the people, and wisdom shall die with you.
آیا فکر می‌کنید عقل کل هستید؟ و اگر بمیرید حکمت هم با شما خواهد مرد؟
3 But I have understanding as well as you; I am not inferior to you; yea, who knoweth not such things as these?
من هم مثل شما فهم دارم و از شما کمتر نیستم. کیست که این چیزهایی را که شما گفته‌اید نداند؟
4 I am as one that is a laughing-stock to his neighbour, a man that called upon God, and He answered him; the just, the innocent man is a laughing-stock,
اکنون مایه خنده دوستان خود شده‌ام زیرا خدا را می‌طلبم و انتظار پاسخ او را می‌کشم. آری، مرد درستکار و بی‌عیب مورد تمسخر واقع شده است.
5 A contemptible brand in the thought of him that is at ease, a thing ready for them whose foot slippeth.
اشخاصی که آسوده هستند رنجدیدگان را اهانت می‌کنند و افتادگان را خوار می‌شمارند.
6 The tents of robbers prosper, and they that provoke God are secure, in whatsoever God bringeth into their hand.
دزدان و خدانشناسان اگرچه به قدرتشان متکی هستند و نه به خدا، ولی در امنیت و آسایشند.
7 But ask now the beasts, and they shall teach thee; and the fowls of the air, and they shall tell thee;
کیست که آنچه را شما می‌گویید نداند؟ حتی اگر از حیوانات و پرندگان هم بپرسید این چیزها را به شما یاد خواهند داد. اگر از زمین و دریا سؤال کنید به شما خواهند گفت که دست خداوند این همه را آفریده است.
8 Or speak to the earth, and it shall teach thee; and the fishes of the sea shall declare unto thee;
9 Who knoweth not among all these, that the hand of the LORD hath wrought this?
10 In whose hand is the soul of every living thing, and the breath of all mankind. —
جان هر موجود زنده و نفس تمام بشر در دست خداست.
11 Doth not the ear try words, even as the palate tasteth its food?
درست همان‌طور که دهانم مزهٔ خوراک خوب را می‌فهمد، همچنان وقتی حقیقت را می‌شنوم گوشم آن را تشخیص می‌دهد.
12 Is wisdom with aged men, and understanding in length of days? —
شما می‌گویید: «اشخاص پیر حکیم هستند و همه چیز را درک می‌کنند.»
13 With Him is wisdom and might; He hath counsel and understanding.
اما حکمت و قدرت واقعی از آن خداست. فقط او می‌داند که چه باید کرد.
14 Behold, He breaketh down, and it cannot be built again; He shutteth up a man, and there can be no opening.
آنچه را که او خراب کند دوباره نمی‌توان بنا کرد. وقتی که او عرصه را بر انسان تنگ نماید، راه گریزی نخواهد بود.
15 Behold, He withholdeth the waters, and they dry up; also He sendeth them out, and they overturn the earth.
او جلوی باران را می‌گیرد و زمین خشک می‌شود. طوفانها می‌فرستد و زمین را غرق آب می‌کند.
16 With Him is strength and sound wisdom; the deceived and the deceiver are His.
آری، قدرت و حکمت از آن اوست. فریب‌دهندگان و فریب‌خوردگان هر دو در دست او هستند.
17 He leadeth counsellors away stripped, and judges maketh He fools.
او حکمت مشاوران و رهبران را از آنها می‌گیرد و آنها را احمق می‌سازد.
18 He looseth the bond of kings, and bindeth their loins with a girdle.
ردای پادشاهی را از تن پادشاهان درآورده، بر کمرشان بند می‌نهد و آنها را به اسارت می‌برد.
19 He leadeth priests away stripped, and overthroweth the mighty.
کاهنان را پست می‌سازد و زورمندان را سرنگون می‌نماید.
20 He removeth the speech of men of trust, and taketh away the sense of the elders.
صدای سخنوران و بصیرت ریش‌سفیدان را از ایشان می‌گیرد.
21 He poureth contempt upon princes, and looseth the belt of the strong.
بزرگان را حقیر و صاحبان قدرت را خلع سلاح می‌سازد.
22 He uncovereth deep things out of darkness, and bringeth out to light the shadow of death.
او اسرار نهفته در تاریکی را فاش می‌سازد و تیرگی و ظلمت را به روشنایی تبدیل می‌کند.
23 He increaseth the nations, and destroyeth them; He enlargeth the nations, and leadeth them away.
قومها را نیرومند می‌سازد، سپس آنها را نابود می‌کند؛ قبیله‌ها را زیاد می‌کند، سپس آنها را به اسارت می‌فرستد.
24 He taketh away the heart of the chiefs of the people of the land, and causeth them to wander in a wilderness where there is no way.
رهبران ممالک را احمق ساخته، حیران و سرگردان رها می‌سازد
25 They grope in the dark without light, and He maketh them to stagger like a drunken man.
و آنها در تاریکی مثل کورها راه می‌روند و مانند مستها تلوتلو می‌خورند.

< Job 12 >