Jeremiah 45

1 The word that Jeremiah the prophet spoke unto Baruch the son of Neriah, when he wrote these words in a book at the mouth of Jeremiah, in the fourth year of Jehoiakim the son of Josiah, king of Judah, saying:

۱ کلامی که ارمیا نبی به باروک بن نیریاخطاب کرده، گفت، هنگامی که این سخنان را از دهان ارمیا در سال چهارم یهویاقیم بن یوشیا پادشاه یهودا در طومار نوشت:

2 'Thus saith the LORD, the God of Israel, concerning thee, O Baruch: Thou didst say:

۲ «ای باروک یهوه خدای اسرائیل به تو چنین می فرماید:

3 Woe is me now! for the LORD hath added sorrow to my pain; I am weary with my groaning, and I find no rest.

۳ تو گفته‌ای وای بر من زیرا خداوند بردرد من غم افزوده است. از ناله کشیدن خسته شده‌ام و استراحت نمی یابم.

4 Thus shalt thou say unto him: Thus saith the LORD: Behold, that which I have built will I break down, and that which I have planted I will pluck up; and this in the whole land.

۴ او را چنین بگو، خداوند چنین می‌فرماید: آنچه بنا کرده‌ام، منهدم خواهم ساخت و آنچه غرس نموده‌ام یعنی تمامی این زمین را، از ریشه خواهم کند.

5 And seekest thou great things for thyself? seek them not; for, behold, I will bring evil upon all flesh, saith the LORD; but thy life will I give unto thee for a prey in all places whither thou goest.'

۵ و آیا توچیزهای بزرگ برای خویشتن می‌طلبی؟ آنها راطلب منما زیرا خداوند می‌گوید: اینک من برتمامی بشر بلا خواهم رسانید. اما در هر جایی که بروی جانت را به تو به غنیمت خواهم بخشید.»