Galatians 2
1 FOURTEEN years afterwards I again went up to Jerusalem with Barnabas, taking Titus also along with us.
អនន្តរំ ចតុទ៌ឝសុ វត្សរេឞុ គតេឞ្វហំ ពណ៌ព្ពា សហ យិរូឝាលមនគរំ បុនរគច្ឆំ, តទានោំ តីតមបិ ស្វសង្គិនម៑ អករវំ។
2 And I went up then by revelation, and laid before them that gospel which I preach among the Heathen, but in private conference with those who were of the first importance, that haply I might not run, nor had run in vain.
តត្កាលេៜហម៑ ឦឝ្វរទឝ៌នាទ៑ យាត្រាម៑ អករវំ មយា យះ បរិឝ្រមោៜការិ ការិឞ្យតេ វា ស យន្និឞ្ផលោ ន ភវេត៑ តទត៌្ហំ ភិន្នជាតីយានាំ មធ្យេ មយា ឃោឞ្យមាណះ សុសំវាទស្តត្រត្យេភ្យោ លោកេភ្យោ វិឝេឞតោ មាន្យេភ្យោ នរេភ្យោ មយា ន្យវេទ្យត។
3 And even Titus, who was with me, though a Greek, was not compelled to be circumcised:
តតោ មម សហចរស្តីតោ យទ្យបិ យូនានីយ អាសីត៑ តថាបិ តស្យ ត្វក្ឆេទោៜប្យាវឝ្យកោ ន ពភូវ។
4 but this I did because of false brethren artfully introduced, who came to pry into our liberty which we hold in Christ Jesus, that they might bring us into bondage:
យតឝ្ឆលេនាគតា អស្មាន៑ ទាសាន៑ កត៌្តុម៑ ឥច្ឆវះ កតិបយា ភាក្តភ្រាតរះ ខ្រីឞ្ដេន យីឝុនាស្មភ្យំ ទត្តំ ស្វាតន្ត្រ្យម៑ អនុសន្ធាតុំ ចារា ឥវ សមាជំ ប្រាវិឝន៑។
5 to whom not even for an hour have we yielded subjection, that the truth of the gospel might abide with you.
អតះ ប្រក្ឫតេ សុសំវាទេ យុឞ្មាកម៑ អធិការោ យត៑ តិឞ្ឋេត៑ តទត៌្ហំ វយំ ទណ្ឌៃកមបិ យាវទ៑ អាជ្ញាគ្រហណេន តេឞាំ វឝ្យា នាភវាម។
6 But from those who appeared men of the greatest importance, (what sort of men soever they were it maketh no difference to me: God accepteth not a man’s person; ) for these important personages in conference added nothing to me;
បរន្តុ យេ លោកា មាន្យាស្តេ យេ កេចិទ៑ ភវេយុស្តានហំ ន គណយាមិ យត ឦឝ្វរះ កស្យាបិ មានវស្យ បក្ឞបាតំ ន ករោតិ, យេ ច មាន្យាស្តេ មាំ កិមបិ នវីនំ នាជ្ញាបយន៑។
7 but contrariwise when they saw that I was entrusted with the gospel to the uncircumcision, as Peter was to the circumcision:
កិន្តុ ឆិន្នត្វចាំ មធ្យេ សុសំវាទប្រចារណស្យ ភារះ បិតរិ យថា សមប៌ិតស្តថៃវាច្ឆិន្នត្វចាំ មធ្យេ សុសំវាទប្រចារណស្យ ភារោ មយិ សមប៌ិត ឥតិ តៃ រ្ពុពុធេ។
8 (for he that wrought powerfully by Peter in his apostolic mission to the circumcision, wrought mightily also by me among the Gentiles.)
យតឝ្ឆិន្នត្វចាំ មធ្យេ ប្រេរិតត្វកម៌្មណេ យស្យ យា ឝក្តិះ បិតរមាឝ្រិតវតី តស្យៃវ សា ឝក្តិ រ្ភិន្នជាតីយានាំ មធ្យេ តស្មៃ កម៌្មណេ មាមប្យាឝ្រិតវតី។
9 And when they knew the grace which was bestowed on me, James and Cephas and John, who appeared to be the pillars of the church, gave unto me and Barnabas the right hand of fellowship, that we should go unto the Gentiles, and they to the circumcision:
អតោ មហ្យំ ទត្តម៑ អនុគ្រហំ ប្រតិជ្ញាយ ស្តម្ភា ឥវ គណិតា យេ យាកូព៑ កៃផា យោហន៑ ចៃតេ សហាយតាសូចកំ ទក្ឞិណហស្តគ្រហំណ វិធាយ មាំ ពណ៌ព្ពាញ្ច ជគទុះ, យុវាំ ភិន្នជាតីយានាំ សន្និធិំ គច្ឆតំ វយំ ឆិន្នត្វចា សន្និធិំ គច្ឆាមះ,
10 only desiring that we would remember the poor―the very thing which I have also been diligent to perform.
កេវលំ ទរិទ្រា យុវាភ្យាំ ស្មរណីយា ឥតិ។ អតស្តទេវ កត៌្តុម៑ អហំ យតេ ស្ម។
11 But when Peter came to Antioch I withstood him to his face, because he was blameable.
អបរម៑ អាន្តិយខិយានគរំ បិតរ អាគតេៜហំ តស្យ ទោឞិត្វាត៑ សមក្ឞំ តម៑ អភត៌្សយំ។
12 For before certain persons came from James, he did eat with the Gentiles, but when they were come, he withdrew, and separated himself, fearing those of the circumcision.
យតះ ស បូវ៌្វម៑ អន្យជាតីយៃះ សាទ៌្ធម៑ អាហារមករោត៑ តតះ បរំ យាកូពះ សមីបាត៑ កតិបយជនេឞ្វាគតេឞុ ស ឆិន្នត្វង្មនុឞ្យេភ្យោ ភយេន និវ្ឫត្យ ប្ឫថគ៑ អភវត៑។
13 And the other Jews were guilty of the same dissimulation with him, so that even Barnabas was carried away by their hypocrisy.
តតោៜបរេ សវ៌្វេ យិហូទិនោៜបិ តេន សាទ៌្ធំ កបដាចារម៑ អកុវ៌្វន៑ ពណ៌ព្ពា អបិ តេឞាំ កាបដ្យេន វិបថគាម្យភវត៑។
14 But when I saw that they walked not directly according to the truth of the gospel, I said to Peter before them all, If thou, being a Jew, livest as the Gentiles, and not as do the Jews, why compellest thou the Gentiles to judaize?
តតស្តេ ប្រក្ឫតសុសំវាទរូបេ សរលបថេ ន ចរន្តីតិ ទ្ឫឞ្ដ្វាហំ សវ៌្វេឞាំ សាក្ឞាត៑ បិតរម៑ ឧក្តវាន៑ ត្វំ យិហូទី សន៑ យទិ យិហូទិមតំ វិហាយ ភិន្នជាតីយ ឥវាចរសិ តហ៌ិ យិហូទិមតាចរណាយ ភិន្នជាតីយាន៑ កុតះ ប្រវត៌្តយសិ?
15 We who are Jews by descent, and not sinners sprung from Gentiles,
អាវាំ ជន្មនា យិហូទិនៅ ភវាវោ ភិន្នជាតីយៅ បាបិនៅ ន ភវាវះ
16 knowing that a man is not justified by the works of the law, but by the faith of Jesus Christ, even we have believed in Jesus Christ, that we might be justified by faith in Christ, and not by works of the law; because by the works of the law shall no flesh be justified.
កិន្តុ វ្យវស្ថាបាលនេន មនុឞ្យះ សបុណ្យោ ន ភវតិ កេវលំ យីឝៅ ខ្រីឞ្ដេ យោ វិឝ្វាសស្តេនៃវ សបុណ្យោ ភវតីតិ ពុទ្ធ្វាវាមបិ វ្យវស្ថាបាលនំ វិនា កេវលំ ខ្រីឞ្ដេ វិឝ្វាសេន បុណ្យប្រាប្តយេ ខ្រីឞ្ដេ យីឝៅ វ្យឝ្វសិវ យតោ វ្យវស្ថាបាលនេន កោៜបិ មានវះ បុណ្យំ ប្រាប្តុំ ន ឝក្នោតិ។
17 For if seeking to be justified by Christ, we also ourselves should be found sinners, is Christ then a minister of sin? God forbid.
បរន្តុ យីឝុនា បុណ្យប្រាប្តយេ យតមានាវប្យាវាំ យទិ បាបិនៅ ភវាវស្តហ៌ិ កិំ វក្តវ្យំ? ខ្រីឞ្ដះ បាបស្យ បរិចារក ឥតិ? តន្ន ភវតុ។
18 For if I build up again the very same things which I have pulled down, I stamp myself a transgressor.
មយា យទ៑ ភគ្នំ តទ៑ យទិ មយា បុនន៌ិម៌្មីយតេ តហ៌ិ មយៃវាត្មទោឞះ ប្រកាឝ្យតេ។
19 For I through the law am dead to the law, that I should live unto God.
អហំ យទ៑ ឦឝ្វរាយ ជីវាមិ តទត៌្ហំ វ្យវស្ថយា វ្យវស្ថាយៃ អម្រិយេ។
20 I am crucified with Christ, yet I live; though no more I, but Christ liveth in me: and my present life in the flesh, is a life by faith in the Son of God, who hath loved me, and delivered up himself for me.
ខ្រីឞ្ដេន សាទ៌្ធំ ក្រុឝេ ហតោៜស្មិ តថាបិ ជីវាមិ កិន្ត្វហំ ជីវាមីតិ នហិ ខ្រីឞ្ដ ឯវ មទន្ត រ្ជីវតិ។ សាម្ប្រតំ សឝរីរេណ មយា យជ្ជីវិតំ ធាយ៌្យតេ តត៑ មម ទយាការិណិ មទត៌្ហំ ស្វីយប្រាណត្យាគិនិ ចេឝ្វរបុត្រេ វិឝ្វសតា មយា ធាយ៌្យតេ។
21 I do not set at nought the grace of God; for if righteousness came by the law, truly Christ hath died in vain.
អហមីឝ្វរស្យានុគ្រហំ នាវជានាមិ យស្មាទ៑ វ្យវស្ថយា យទិ បុណ្យំ ភវតិ តហ៌ិ ខ្រីឞ្ដោ និរត៌្ហកមម្រិយត។
