Matthew 8
1 And many multitudes followed Him, coming down from the mountain.
У тағдин чүшкәндә, топ-топ кишиләр униңға әгишип маңди.
2 And behold, a leper, having come, continued to worship Him, saying; Lord, if you may be willing, you are able to cleanse me.
Вә мана, мохо кесили бар болған бир киши униң алдиға келип, бешини йәргә уруп тизлинип: — Тәхсир, әгәр халисиңиз, мени кесилимдин пак қилалайсиз! — деди.
3 And Jesus, reaching forth His hand, touched him, saying, I am willing; be thou cleansed. And immediately his leprosy was cleansed.
Әйса униңға қолини тәккүзүп туруп: — Халаймән, пак болғин! — девиди, бу адәмниң мохо кесили шуан пак болуп сақайди.
4 And Jesus says to him, See that you may tell no one; but go, show thyself to the priest, and offer the gift which Moses commanded, for a testimony unto them.
Әйса униңға: — Һазир бу ишни һеч кимгә ейтма, бәлки удул берип каһинға өзүңни көрситип, уларда бир гувалиқ болуш үчүн, Муса бу ишта әмир қилған һәдийә-қурбанлиқни сунғин, — деди.
5 And He having come into Capernaum, a centurion came to Him, entreating Him,
У Кәпәрнаһум шәһиригә барғанда, [римлиқ] бир йүз беши униң алдиға келип, униңдин йелинип:
6 and saying; Lord, my servant lies in the house paralyzed, terribly tormented.
— Тәхсир, чакирим паләч болуп қелип, бәк азаплинип өйдә ятиду, — деди.
7 And Jesus says to him, Having come I will heal him.
Мән берип уни сақайтип қояй, — деди Әйса.
8 And the centurion responding said, Lord, I am not worthy that thou mayest come in under my roof: but speak the word only, and my servant will be healed.
Йүз беши җававән: — Тәхсир, торусумниң астиға киришиңизгә лайиқ әмәсмән. Пәқәт бир еғизла сөз қилип қойсиңиз, чакирим сақийип кетиду.
9 For I am also a man under authority, having soldiers under me: and I say to this one, Go, and he goes; and to another, Come, and he comes; and to my servant, Do this, and he does it.
Чүнки мәнму башқа бирисиниң һоқуқи астидики адәммән, мениң қол астимда ләшкәрлирим бар. Биригә бар десәм бариду, биригә кәл десәм, келиду. Қулумға бу ишни қил десәм, у шу ишни қилиду, — деди.
10 And Jesus hearing, was astonished, and said to those following, Truly I say unto you, I did not find so great faith in Israel.
Әйса бу гәпләрни аңлап, һәйран болди. Өзи биллә кәлгәнләргә: — Мән силәргә шуни бәрһәқ ейтип қояйки, бундақ ишәшни һәтта Исраиллар арисидиму тапалмиған едим.
11 And I say unto you, that many will come from the east and from the west, and sit up with Abraham, Isaac, and Jacob, in the kingdom of the heavens:
Силәргә шуни ейтайки, нурғун кишиләр күнчиқиш вә күнпетиштин келип, әрш падишалиғида Ибраһим, Исһақ вә Яқуплар билән бир дәстиханда олтириду.
12 but the sons of the kingdom shall be cast out into outer darkness: and there shall be weeping and gnashing of teeth.
Лекин бу падишалиқниң өз пәрзәнтлири болса, сиртта қараңғулуққа ташлинип, у йәрдә жиға-зерәлар көтириду, чишлирини ғучурлитиду, — деди.
13 And Jesus said to the centurion, Go; and let it be done unto thee as thou hast believed. And his servant was healed at that hour.
Андин, Әйса йүз бешиға: — Өйүңгә қайт, ишәнгиниңдәк сән үчүн шундақ қилиниду, деди. Һелиқи чакарниң кесили шу пәйттә сақайтилди.
14 And Jesus having come into the house of Peter, saw his mother-in-law prostrated and burning with fever.
Әйса Петрусниң өйигә барғанда, Петрусниң қейинанисиниң қизип орун тутуп йетип қалғинини көрди.
15 And He touched her hand, and the fever left her; and she arose, and began to minister unto them.
У униң қолини тутивиди, униң қизитмиси янди. [Аял] дәрһал орнидин туруп, Әйсани күтүшкә башлиди.
16 And it being evening, they brought to Him many demonized people: and He cast out the demons by His word, and healed all the sick;
Кәч киргәндә, кишиләр җин чаплашқан нурғун адәмләрни униң алдиға елип келишти. У бир еғиз сөз биләнла җинларни һайдивәтти вә барлиқ кесәлләрни сақайтти.
17 in order that the word spoken by Isaiah the prophet might be fulfilled, saying, He took our infirmities, and carried our sicknesses.
Буниң билән, Йәшая пәйғәмбәр арқилиқ йәткүзүлгән: «У өзи ағриқ-силақлиримизни көтәрди, кесәллиримизни үстигә алди» дегән сөз әмәлгә ашурулди.
18 And Jesus seeing the multitudes about Him, gave command to go away to the other side.
Әйса өзини оривалған топ-топ кишиләрни көрүп, [мухлислириға] деңизниң у қетиға өтүп кетишни әмир қилди.
19 And one scribe having come, said to Him, Teacher, I will follow thee whithersoever thou mayest go.
Шу чағда, Тәврат устазлиридин бири келип, униңға: — Устаз, сән қәйәргә барсаң, мәнму саңа әгишип шу йәргә баримән, — деди.
20 And Jesus says to him, The foxes have holes, and the birds of heaven nests; but the Son of man has not where He may recline His head.
Әйса униңға: — Түлкиләрниң өңкүрлири, асмандики қушларниң угилири бар; бирақ Инсаноғлиниң бешини қойғидәк йериму йоқ, — деди.
21 And another of His disciples said to Him, Lord, permit me first to go away and bury my father.
Мухлислиридин йәнә бири униңға: — Рәб, мениң авал берип атамни йәрликкә қоюшумға иҗазәт бәргәйсән, — деди.
22 And Jesus says to him, Follow me; and let the dead bury their dead.
Бирақ Әйса униңға: — Маңа әгәшкин, вә өлүкләр өз өлүклирини йәрликкә қойсун, — деди.
23 And His disciples followed Him, having come into the ship.
У кемигә чүшти, мухлислириму чүшүп биллә маңди.
24 And behold, there was a great storm on the sea, so that the ship was covered by the waves: and He was asleep.
Вә мана, деңиз үстидә қаттиқ боран чиқип кәтти; шуниң билән долқунлар кемидин һалқип кемини ғәриқ қиливетәй дәп қалди. Лекин у ухлавататти.
25 And the disciples having come, awoke Him, saying, Lord, save us; we are perishing.
Мухлислар келип уни ойғитип: — И устаз, бизни қутулдурғайсән! Биз һалакәт алдида туримиз — деди.
26 And He says to them, Why are you afraid, O ye of little faith? Then having arisen, He rebuked the wind and the sea; and there was a great calm.
— Немишкә қорқисиләр, и ишәши аҗизлар! — деди у вә орнидин туруп, боран-чапқунға вә деңизға тәнбиһ беривиди, һәммиси бирдинла тиничланди.
27 And the men were astonished, saying, What sort of a man is this, because winds and the sea obey him?
Мухлислар интайин һәйран болуп, бир-биригә: — Бу зади қандақ адәмду? Һәтта боран-чапқунлар вә деңизму униңға бойсунидикән-һә! — дәп кетишти.
28 Two demoniacs met Him, having come to the other side into the country of the Gadarenes, coming out from the tombs, exceedingly fierce, so that no one was able to pass through that way.
Әйса деңизниң у қетидики Гадаралиқларниң жутиға барғинида, җин чаплашқан икки киши гөрлиридин чиқип униңға алдиға кәлди. Улар шунчә вәһший едики, һеч ким бу йәрдин өтүшкә җүръәт қилалмайтти.
29 And behold, they cried out, saying, What is there to us and thee, O Son of God? have you come hither to torment us before the time?
Уни көргәндә улар: — И Худаниң Оғли, сениң биз билән немә кариң! Сән вақит-саити кәлмәйла бизни қийниғили кәлдиңму? — дәп товлиди.
30 And a herd of many swine was feeding a great way from them.
Шу йәрдин хелә жирақта чоң бир топ тоңғуз падиси отлап жүрәтти.
31 And the demons continued to intreat him, saying, If you cast us out, permit us to depart into the herd of swine.
Җинлар әнди униңға: — Әгәр сән бизни қоғливәтмәкчи болсаң, бизни тоңғуз падиси ичигә киргүзүвәткәйсән, — дәп ялвурушти.
32 And He said to them, Go. And they having gone out, went away into the herd of swine; and the whole herd rushed down the precipice into the sea, and perished in the waters.
У уларға: — Чиқиңлар! — девиди, җинлар чиқип, тоңғузларниң тенигә киривалди. Мана, пүткүл тоңғуз падиси тик ярдин етилип чүшүп, суларда ғәриқ болди.
33 And the herders fled, and having gone away into the city, proclaimed all things, and those appertaining to the demonized.
Лекин тоңғуз баққучилар бәдәр қечип, шәһәргә кирип, бу ишниң баш-ахирини, җүмлидин җин чаплашқан кишиләрниң кәчүрмишлирини халайиққа ейтип беришти.
34 And behold, the whole city came out to meet Jesus; and seeing Him, intreated Him, that He should depart from their coasts.
Вә мана, пүтүн шәһәрдикиләр Әйса билән көрүшкили чиқти. Улар уни көргәндә, униң өзлириниң шу районидин айрилип кетишини өтүнди.
