Luke 14
1 And it came to pass when He entered into the house of one of the rulers of the Pharisees on the Sabbath to eat bread, that they were watching Him.
Екхвар дэ суббота Исусо заджиля дэ цэр фарисеенгэрэ пхурэдэрэстэ, соб тэ ха мандро. И всавэрэ дыкхэнас пала Исусо.
2 And, behold, a certain dropsical man was before Him.
Тай акэ, англа Исусо бэшля екх мануш, саво сля всаворо шуло панехкиря дукхатар.
3 And Jesus responding spoke to the theologians and Pharisees, saying, Is it lawful to heal on the Sabbath-day, or not? and they were silent.
Исусо пхучля сиклимарендар пав Упхэнима и фарисеендар: — Чи трэбуни пав Упхэнима тэ састярэ дэ суббота?
4 And taking him by the hand, He healed him, and sent him away.
Вонэ ачиле мулком. Исусо лиляпэ насвалэстэ, састярда лэ и отмукля.
5 And responding to them He said; Of which one of you shall his son or his ox fall into a pit, and will he not immediately lift him out on the Sabbath-day?
Тунчи пхэнда лэнди: — Кала тумаро чяворо чи гурув тэлэдэла дэ ханиґ, чи тумэ на выцырдэна лэн екхатар и дэ суббота?
6 and they were not able to respond to these things.
Вонэ на джянгле, со тэ пхэнэ Исусости.
7 And He spoke a parable to those whom He had called, warning them that they should not choose the first couches; saying to them,
Кала Исусо дыкхля, сар мануша, савэн акхардэ, вытидэнас пэсти фэдэр тхана, Вов пхэнда кацави дума:
8 When you may be called by any one to a marriage feast, do not sit down upon the first couch; lest one more worthy than thee may have been called by him,
— Кала тут акхарэна пэ бьяв, на бэш пэ фэдэр тхан. Кала машкар манушэн, савэн акхардэ пэ бьяв, авэла пативэдэр тутар,
9 and the one having called thee and him, having come in shall say to thee, Give place to him; and then thou shalt with shame begin to take the last place.
тунчи кодэва, ко акхарда и тут, и лэ, поджяла и пхэнэла тути: «Уштав тхан кадэлэ манушэсти». И авэла тути ладжяво, и прыджялапэ тути тэ залэ шымай тхан.
10 But when you may be invited, coming in sit down in the last place; in order that when the one having invited thee may come, he will say to thee, Friend, come up higher: then there will be glory to thee in the presence of all those sitting along with thee.
Нэ кала акхарэна тут, бэш пэ шымай тхан. Тунчи кодэва, ко акхарда тут, поджяла тутэ и пхэнэла: «Морэ, бэш англэ!» И кодэла, ко бэшэна пала скаминдэ паша тут, дыкхэна, со тути дэне патив.
11 Because every one who shall exalt himself shall be abased; and he that humbleth himself shall be exalted.
Кодэва, ко ваздэлпэ упрэ, авэла тэлярдо. Нэ кодэва, ко тэлярэл еджино пэ, авэла ваздэно.
12 And He spoke to the one having also invited Him, When you may make a dinner or a supper, do not call your rich friends, nor your brothers, nor your kindred, nor your neighbors; lest they may also invite thee in turn, and there may be a recompense unto thee.
Пхэнда Исусо и манушэсти, саво акхарда Лэ: — Кала ту тховэх скаминд дивэсэ чи пашэ рятятэ, на акхар пала лэ ни тирэ амалэн, ни тирэ пхралэн, ни тиро родо, ни пашунэн, савэ исин барвалэ. Колэсти со и кадэла мануша акхарэна тут, кала терэна скаминд, и терэна тути кади, сар и ту лэнди тердан.
13 But when you may make a feast, invite the poor, maimed, lame, blind:
Нэ кала ту терэх скаминд, акхар пала лэ чёрорэн, помардэн, лангалэн и корэн.
14 and thou shalt be happy; because they have nothing with which to recompense thee: and it shall be recompensed unto thee in the resurrection of the just.
Бахтало ту авэґа, кала кадэла мануша на дэна тути павпалэ кода, со ту важ лэн стердан. Нэ рисявэлапэ вса тути дэ кодэва диво, кала дэвликунэ мануша отджювдёна мулэндар.
15 And a certain one of those sitting together, hearing these things, said to Him, Happy is he whosoever eateth bread in the kingdom of God.
Екх мануш, саво бэшэлас Исусоґа пала скаминдэ, пхэнда: — Бахтало мануш, саво хала мандро дэ Дэвлэхкэрэ Тхагарима!
16 And He said to him, A certain man made a great supper, and invited many;
Исусо пхэнда лэсти: — Екх мануш терда баро скаминд и акхарда бутэн манушэн.
17 and at the hour, of the supper he sent his servants to say to those who were invited, Come; because they are now ready.
И кала авиля вряма, соб тэ бэшэн пала скаминдэ, бичалда бутярнэ, соб вов тэ пхэнэл акхардэ манушэнди: «Авэн, вса дожутярэл тумэн».
18 And they all of one consent began to make excuse. The first said to him, I have bought a farm, and I have need having gone to see it: I pray thee have me excused.
Нэ всавэрэ мануша сар допхэндэпэ и ачиле тэ мангэ патив. Екх мануш пхэнда: «Мэ тиндом пхув, и манди трэбуни тэ джя и тэ дыкхэ ла. Мангав патив тутар!»
19 And another said, I have bought five yoke of oxen, and I go to prove the same: I intreat thee have me excused.
Авэр мануш пхэнда: «Мэ тиндом дэшэн гурувэн, и манди трэбуни тэ дыкхэ, сар вонэ терэн бути. Мангав патив тутар!»
20 Another said, I have married a wife, and on this account I am not able to come.
Трито мануш пхэнда: «Мэ лилём хуланя, на выджял мандэ тэ авэ тутэ».
21 And the servant coming, announced these things to his lord. Then the land-lord being angry said to his servant, Go out quickly into the streets and lanes of the city, and lead in hither the poor and maimed and blind and lame.
Кала бутярно рисиля, вов вса розпхэнда хулаести. Тунчи хулай холиля и пхэнда пэхкэрэ бутярнэсти: «Джя сигэдэр пав барэн и цыкнэн гасэн дэ форо тай стидэ кордэ чёрорэн, помардэн, корэн и лангалэн!»
22 And the servant said, Lord, it is done as thou didst command, and yet there is room.
Бутярно пхэнда: «Хулае! Вса тердом, сар ту манди прыпхэндан, нэ инте исин тхана».
23 And the lord said to the servant, Go out into the roads and hedges, and compel them to come in, in order that my house may be filled:
Хулай пхэнда бутярнэсти: «Джя пав дромэн и паша грэдэн, и манг манушэн, соб муро цэр тэ авэл пхэрдо.
24 for I say unto you, that no one of these men who have been invited shall taste of my supper.
Пхэнав тумэнди, со нико кодэлэндар, савэ сле акхардэ майанглал, на хана муро хамо пала мурэ скаминдэ».
25 And many multitudes were journeying along with Him, and turning He said to them,
Джянас їтханэ Исусоґа бут манушэн. Тунчи Исусо обрисиля лэндэ и пхэнда:
26 If any one comes to me, and does not hate his father, and mother, and wife, and children, and brothers, and sisters, and even yet his own soul, he is not able to be my disciple.
— Кала мануш, саво авэл Мандэ, на покамэла Ман будэр пэхкэрэн дадэ и да, ромня, чяворэн, пхралэн, пхэнен и будэр пэхкэрэ джювимастар, тунчи вов нисар на авэла Мурэ сиклярнэґа.
27 Whosoever does not carry his cross, and come after me, is not able to be my disciple.
Мануш, саво на лиджял пэхкоро трушул и на джял пала Ман, нисар на авэла Мурэ сиклярнэґа.
28 For which one of you, wishing to build a tower, does not first sitting down count the cost; if he has unto sufficiency?
Кала ко тумэндар закамэла тэ ваздэ башня, чи на бэшэла вов англал и на бинэла, скици ловэ пэ када трэбуни, соб тэ дотерэ рындо?
29 Lest he having laid the foundation, and being unable to complete it, all who see it may begin to mock him,
Кала вов чувэла фундаменто тала башня, нэ на дотерэла кадэва рындо, мануша асанапэ лэстар.
30 saying, that this man began to build, and was not able to complete it.
И пхэнэна: «Кадэва мануш ачиля тэ терэ бути, нэ на дотерда».
31 Or what king, going forth to engage in war with another king, will not first sitting down counsel if he is able with ten thousand to meet him who is coming against him, with twenty thousand?
Кала тхагари стидэлпэ пэ марима аврэ тхагареґа, чи на бэшэла вов англал и на гинисарэла, исин ли лэстэ зор дэшэ пхангленца манушэн тэ выджя пэ марима тхагареґа, кастэ исин биш пхангля манушэн?
32 But if not, while he is yet a great way off, sending an embassy, he asks for those things which appertain to peace.
А кала нат, тунчи бичалэла пативалэн манушэн тхагарестэ, кала вов инте дур и мангэла лэстар пачя.
33 Thus then every one of you who does not consecrate all his possessions, is not able to be my disciple.
Кади и тумэндар нико на авэла Мурэ сиклярнэґа, кала на ачявэла вса, со лэстэ исин.
34 Therefore salt is good: but if the salt may lose its savor, with what shall it be salted?
Лон — када мишто. Нэ кала лон хацарэла пэхкири зор, сар тэ терэ, соб тэ авэл вов лондо?
35 It is neither good for the land nor for excrement: they cast it out. He that hath ears to hear, let him hear.
Ни дэ пхув, ни дэ гуниво лэ на чувэґа. Лэ кици вычувэн аври. Кастэ исин кана тэ шунэ, мэк шунэл!
