James 3
1 Be ye not many teachers, my brethren, knowing that we shall receive the greater judgment.
μη πολλοι διδασκαλοι γινεσθε αδελφοι μου ειδοτες οτι μειζον κριμα ληψομεθα
2 For we all fail in many things; if any one fails not in word, the same is a perfect man, able even to bridle the whole body.
πολλα γαρ πταιομεν απαντες ει τις εν λογω ου πταιει ουτος τελειος ανηρ δυνατος χαλιναγωγησαι και ολον το σωμα
3 But if we put bridles into the mouths of the horses, that they may obey us; and we manage their whole body;
ιδου των ιππων τους χαλινους εις τα στοματα βαλλομεν προς το πειθεσθαι αυτους ημιν και ολον το σωμα αυτων μεταγομεν
4 behold also the ships, being so great, and driven by fierce winds, are managed by the smallest rudder, whithersoever the will of the steersman prefers;
ιδου και τα πλοια τηλικαυτα οντα και υπο σκληρων ανεμων ελαυνομενα μεταγεται υπο ελαχιστου πηδαλιου οπου αν η ορμη του ευθυνοντος βουληται
5 so also the tongue is a little member, and it boasts great things. Behold, how great a wood a little fire kindles!
ουτως και η γλωσσα μικρον μελος εστιν και μεγαλαυχει ιδου ολιγον πυρ ηλικην υλην αναπτει
6 The tongue, a fire, the world of iniquity: the tongue sits down in the midst of our members, and corrupting the whole body, and setting on fire the course of nature; and it is set on fire from hell. (Geenna g1067)
και η γλωσσα πυρ ο κοσμος της αδικιας ουτως η γλωσσα καθισταται εν τοις μελεσιν ημων η σπιλουσα ολον το σωμα και φλογιζουσα τον τροχον της γενεσεως και φλογιζομενη υπο της γεεννης (Geenna g1067)
7 For every nature both of wild beasts, and of birds, and of creeping things, and of oceanic animals, is subdued, and has been subjugated to human nature:
πασα γαρ φυσις θηριων τε και πετεινων ερπετων τε και εναλιων δαμαζεται και δεδαμασται τη φυσει τη ανθρωπινη
8 but no one of men is able to tame the tongue; an incorrigible evil, full of deadly poison.
την δε γλωσσαν ουδεις δυναται ανθρωπων δαμασαι ακατασχετον κακον μεστη ιου θανατηφορου
9 With it we bless the Lord, even the Father; and with it we scold the people, who have been made after the image of God:
εν αυτη ευλογουμεν τον θεον και πατερα και εν αυτη καταρωμεθα τους ανθρωπους τους καθ ομοιωσιν θεου γεγονοτας
10 out of the same mouth come forth blessing and scolding. My brethren, these things ought not so to be.
εκ του αυτου στοματος εξερχεται ευλογια και καταρα ου χρη αδελφοι μου ταυτα ουτως γινεσθαι
11 Whether does the fountain out of the same chink send forth sweet water and bitter?
μητι η πηγη εκ της αυτης οπης βρυει το γλυκυ και το πικρον
12 My brethren, whether is the fig-tree able to produce olives, or the vine figs? Neither is the bitter fountain able to produce sweet water.
μη δυναται αδελφοι μου συκη ελαιας ποιησαι η αμπελος συκα ουτως ουδεμια πηγη αλυκον και γλυκυ ποιησαι υδωρ
13 Who is wise and instructed among you? Let him show forth out of beautiful conduct his works in meekness of wisdom.
τις σοφος και επιστημων εν υμιν δειξατω εκ της καλης αναστροφης τα εργα αυτου εν πραυτητι σοφιας
14 But if you have bitter envy and strife in your heart, do not boast, and lie against the truth.
ει δε ζηλον πικρον εχετε και εριθειαν εν τη καρδια υμων μη κατακαυχασθε και ψευδεσθε κατα της αληθειας
15 This is not the wisdom that comes down from above, but it is earthly, intellectual, and demoniacal.
ουκ εστιν αυτη η σοφια ανωθεν κατερχομενη αλλ επιγειος ψυχικη δαιμονιωδης
16 For where there are envy and strife, there are contention and every evil work.
οπου γαρ ζηλος και εριθεια εκει ακαταστασια και παν φαυλον πραγμα
17 But the wisdom which is from above is indeed first pure, then peaceable, gentle, easily persuaded, full of mercy and of good works, free from partiality and hypocrisy.
η δε ανωθεν σοφια πρωτον μεν αγνη εστιν επειτα ειρηνικη επιεικης ευπειθης μεστη ελεους και καρπων αγαθων αδιακριτος και ανυποκριτος
18 But the fruit of righteousness is sown in peace to those who are making peace.
καρπος δε της δικαιοσυνης εν ειρηνη σπειρεται τοις ποιουσιν ειρηνην
