Psalms 77
1 For the excellent musician Ieduthun. A Psalme committed to Asaph. My voyce came to God, when I cryed: my voyce came to God, and he heard me.
Ég ákalla Drottin. Ég hrópa og kalla til hans. Ó, að hann vildi hlusta!
2 In the day of my trouble I sought ye Lord: my sore ranne and ceased not in the night: my soule refused comfort.
Ég er í miklum vanda og þarfnast mjög hjálpar hans. Alla nóttina er ég á bæn, ég lyfti höndum til himins, – ég bið og bið. Ég mun ekki eiga glaðan dag fyrr en Drottinn hefur hjálpað mér.
3 I did thinke vpon God, and was troubled: I praied, and my spirit was full of anguish. (Selah)
Ég hugsa um Guð, mikið þrái ég hjálp hans!
4 Thou keepest mine eyes waking: I was astonied and could not speake.
Drottinn, mér mun ekki koma dúr á auga fyrr en þú hefur hjálpað mér. Ég er við það að gefast upp, jafnvel bænin er mér erfið.
5 Then I considered the daies of olde, and the yeeres of ancient time.
Góðar minningar liðinna ára leita sífellt á huga minn.
6 I called to remembrance my song in the night: I communed with mine owne heart, and my spirit searched diligently.
Þá sungum við gleðiljóð langt fram á kvöld! Ég velti þessu fyrir mér, íhuga hve allt hefur breyst.
7 Will the Lord absent him selfe for euer? and will he shewe no more fauour?
Hefur Drottinn hafnað mér fyrir fullt og allt? Mun hann ekki miskunna mér framar?
8 Is his mercie cleane gone for euer? doeth his promise faile for euermore?
Elskar hann mig ekki lengur og er umhyggja hans búin fyrir fullt og allt? Gekk hann á bak orða sinna?
9 Hath God forgotten to be mercifull? hath he shut vp his teder mercies in displeasure? (Selah)
Gleymdi hann miskunn sinni við mig, vesalinginn? Hefur hann í reiðikasti lokað dyrum kærleika síns?
10 And I sayde, This is my death: yet I remembred the yeeres of the right hand of the most High.
„Þetta eru örlög mín, “sagði ég, „blessun Guðs hefur snúist í bölvun.“
11 I remembred the workes of the Lord: certainely I remembred thy wonders of olde.
Ég renni huganum yfir alla þá blessun sem ég hef notið frá Guði.
12 I did also meditate all thy woorkes, and did deuise of thine actes, saying,
Sú gæfa gleymist seint! – Já, hún líður mér aldrei úr minni!
13 Thy way, O God, is in the Sanctuarie: who is so great a God as our God!
Guð minn, þínir vegir eru heilagir. Hvar skyldi aðra eins að finna?
14 Thou art ye God that doest wonders: thou hast declared thy power among the people.
Þú ert Guð undra og tákna. Stórvirki þín blasa við augum.
15 Thou hast redeemed thy people with thine arme, euen the sonnes of Iaakob and Ioseph. (Selah)
Með þinni voldugu hendi bjargaðir þú sonum Jakobs og Jósefs.
16 The waters sawe thee, O God: the waters sawe thee, and were afraide: yea, the depths trembled.
Þegar Rauðahafið sá þig, ókyrrðist það! Jafnvel djúpið skalf af ótta!
17 The cloudes powred out water: the heauens gaue a sounde: yea, thine arrowes went abroade.
Það varð skýfall og þrumur bergmáluðu um himininn. Elding leiftraði.
18 The voyce of thy thunder was rounde about: the lightnings lightened the worlde: the earth trembled and shooke.
Þrumurnar tjáðu reiði þína og eldingarnar lýstu upp jörðina!
19 Thy way is in the Sea, and thy paths in the great waters, and thy footesteps are not knowen.
Þú lagðir veg gegnum hafið – veg sem enginn þekkti áður!
20 Thou diddest leade thy people like sheepe by the hand of Moses and Aaron.
Þú leiddir fólk þitt þessa leið eins og fjárhóp, undir leiðsögn Móse og Arons.
