Psalms 74
1 A Psalme to give instruction, committed to Asaph. O God, why hast thou put vs away for euer? why is thy wrath kindled against the sheepe of thy pasture?
| قصیدۀ آساف. ای خدا، چرا برای همیشه ما را ترک کرده‌ای؟ چرا بر ما که گوسفندان مرتع تو هستیم خشمگین شده‌ای؟ |
2 Thinke vpon thy Congregation, which thou hast possessed of olde, and on the rod of thine inheritance, which thou hast redeemed, and on this mount Zion, wherein thou hast dwelt.
| قوم خود را که در زمان قدیم از اسارت بازخریدی، به یاد آور. تو ما را نجات دادی تا قوم خاص تو باشیم. شهر اورشلیم را که در آن ساکن بودی، به یاد آور. |
3 Lift vp thy strokes, that thou mayest for euer destroy euery enemie that doeth euill to the Sanctuarie.
| بر خرابه‌های شهر ما عبور کن و ببین دشمن چه بر سر خانهٔ تو آورده است! |
4 Thine aduersaries roare in the middes of thy Congregation, and set vp their banners for signes.
| دشمنانت در خانهٔ تو فریاد پیروزی سر دادند و پرچمشان را به اهتزاز درآوردند. |
5 He that lifted the axes vpon the thicke trees, was renowmed, as one, that brought a thing to perfection:
| مانند هیزم‌شکنانی که با تبرهای خود درختان جنگل را قطع می‌کنند، |
6 But nowe they breake downe the carued worke thereof with axes and hammers.
| تمام نقشهای تراشیده را با گرز و تبر خرد کردند |
7 They haue cast thy Sanctuarie into the fire, and rased it to the grounde, and haue defiled the dwelling place of thy Name.
| و خانهٔ مقدّس تو را به آتش کشیده با خاک یکسان نمودند. |
8 They saide in their hearts, Let vs destroy them altogether: they haue burnt all the Synagogues of God in the land.
| عبادتگاه‌های تو را در سراسر خاک اسرائیل به آتش کشیدند تا هیچ اثری از خداپرستی برجای نماند. |
9 We see not our signes: there is not one Prophet more, nor any with vs that knoweth howe long.
| هیچ نبی در میان ما نیست که بداند این وضع تا به کی ادامه می‌یابد تا ما را از آن خبر دهد. |
10 O God, howe long shall the aduersarie reproche thee? shall the enemie blaspheme thy Name for euer?
| ای خدا، تا به کی به دشمن اجازه می‌دهی به نام تو اهانت کند؟ |
11 Why withdrawest thou thine hand, euen thy right hand? drawe it out of thy bosome, and consume them.
| چرا دست خود را عقب کشیده‌ای و به داد ما نمی‌رسی؟ دست راست خود را از گریبان خود بیرون آور و دشمنانمان را نابود کن. |
12 Euen God is my King of olde, working saluation in the middes of the earth.
| ای خدا، تو از قدیم پادشاه ما بوده‌ای و بارها ما را نجات داده‌ای. |
13 Thou didest deuide the sea by thy power: thou brakest the heads of the dragons in the waters.
| تو دریا را به نیروی خود شکافتی، و سرهای هیولاهای دریا را شکستی. |
14 Thou brakest the head of Liuiathan in pieces, and gauest him to be meate for the people in wildernesse.
| سرهای لِویاتان را فروکوفتی، و آن را خوراک جانوران صحرا ساختی. |
15 Thou brakest vp the fountaine and riuer: thou dryedst vp mightie riuers.
| چشمه‌ها جاری ساختی تا قوم تو آب بنوشند و رود همیشه پر آب را خشک کردی تا از آن عبور کنند. |
16 The day is thine, and the night is thine: thou hast prepared the light and the sunne.
| شب و روز را تو پدید آورده‌ای؛ خورشید و ماه را تو در آسمان قرار داده‌ای. |
17 Thou hast set all the borders of the earth: thou hast made summer and winter.
| تمام نظم جهان از توست. تابستان و زمستان را تو به‌وجود آورده‌ای. |
18 Remember this, that the enemie hath reproched the Lord, and the foolish people hath blasphemed thy Name.
| ای خداوند، ببین چگونه دشمن به نام تو اهانت می‌کند. |
19 Giue not the soule of thy turtle doue vnto the beast, and forget not the Congregation of thy poore for euer.
| قوم ستمدیدهٔ خود را برای همیشه ترک نکن؛ کبوتر ضعیف خود را به چنگ پرندهٔ شکاری مسپار! |
20 Consider thy couenant: for the darke places of the earth are full of the habitations of the cruell.
| گوشه‌های تاریک سرزمین ما از ظلم پر شده است، عهدی را که با ما بسته‌ای به یاد آر. |
21 Oh let not the oppressed returne ashamed, but let the poore and needie prayse thy Name.
| نگذار قوم مظلوم تو بیش از این رسوا شوند. ایشان را نجات ده تا تو را ستایش کنند. |
22 Arise, O God: mainteine thine owne cause: remember thy dayly reproche by the foolish man.
| ای خدا، برخیز و حق خود را از دشمن بگیر، زیرا این مردم نادان تمام روز به تو توهین می‌کنند. |
23 Forget not the voyce of thine enemies: for the tumult of them, that rise against thee, ascendeth continually.
| فریاد اهانت‌آمیز آنها را که پیوسته بلند است، نشنیده مگیر. |
