Psalms 74
1 A Psalme to give instruction, committed to Asaph. O God, why hast thou put vs away for euer? why is thy wrath kindled against the sheepe of thy pasture?
Guð, hvers vegna hefur þú hafnað okkur fyrir fullt og allt? Af hverju ertu reiður? Við erum þó þín eigin hjörð?
2 Thinke vpon thy Congregation, which thou hast possessed of olde, and on the rod of thine inheritance, which thou hast redeemed, and on this mount Zion, wherein thou hast dwelt.
Mundu, að við erum þjóðin þín – fólkið sem þú forðum leystir úr útlegð og valdir þér til eignar og gleði. Þú útvaldir Jerúsalem sem bústað þinn á jörðu.
3 Lift vp thy strokes, that thou mayest for euer destroy euery enemie that doeth euill to the Sanctuarie.
Fáðu þér göngu og skoðaðu rústirnar! Sjáðu, óvinirnir hafa eyðilagt borgina og musteri þitt.
4 Thine aduersaries roare in the middes of thy Congregation, and set vp their banners for signes.
Þar, já, inni í helgidómnum, æptu þeir heróp, reistu stríðsfána sína og guðamyndir og fögnuðu sigri!
5 He that lifted the axes vpon the thicke trees, was renowmed, as one, that brought a thing to perfection:
Allt er eins og rjúkandi rúst, eins og brunninn skógur.
6 But nowe they breake downe the carued worke thereof with axes and hammers.
Með öxum sínum og sleggjum hjuggu þeir og brutu allan útskurðinn.
7 They haue cast thy Sanctuarie into the fire, and rased it to the grounde, and haue defiled the dwelling place of thy Name.
Þeir kveiktu í musterinu og gjöreyddu helgidóm þinn, Drottinn.
8 They saide in their hearts, Let vs destroy them altogether: they haue burnt all the Synagogues of God in the land.
„Þurrkum út allt sem minnir á Drottin!“öskruðu þeir og brenndu síðan öll samkomuhús Guðs í landinu.
9 We see not our signes: there is not one Prophet more, nor any with vs that knoweth howe long.
Ekkert er nú eftir sem sýnir að við séum þín útvalda þjóð. Spámennirnir eru horfnir og hver getur þá sagt okkur hvenær þessi ósköp munu enda?
10 O God, howe long shall the aduersarie reproche thee? shall the enemie blaspheme thy Name for euer?
Hve lengi ætlar þú Guð að leyfa óvinum þínum að óvirða nafn þitt? Ætlar þú að láta þá komast upp með þetta að eilífu?
11 Why withdrawest thou thine hand, euen thy right hand? drawe it out of thy bosome, and consume them.
Eftir hverju ertu að bíða? Af hverju gerir þú ekkert? Ó, rektu þá burt með þinni sterku hendi!
12 Euen God is my King of olde, working saluation in the middes of the earth.
Guð, þú ert konungur minn frá alda öðli. Hjálpar þinnar hef ég notið á öllum mínum ferðum.
13 Thou didest deuide the sea by thy power: thou brakest the heads of the dragons in the waters.
Þú klaufst hafið með mætti þínum,
14 Thou brakest the head of Liuiathan in pieces, and gauest him to be meate for the people in wildernesse.
molaðir haus sjávarguðsins!
15 Thou brakest vp the fountaine and riuer: thou dryedst vp mightie riuers.
Eftir skipun þinni opnuðust lindir og þar gat þjóð þín svalað þorstanum. Og þú þurrkaðir fyrir þau farveg Jórdanar, sem annars streymir endalaust.
16 The day is thine, and the night is thine: thou hast prepared the light and the sunne.
Þú stjórnar bæði nóttu og degi og sólina og stjörnurnar hefur þú skapað.
17 Thou hast set all the borders of the earth: thou hast made summer and winter.
Öll náttúran er á valdi þínu og vetur og sumar eru þín verk.
18 Remember this, that the enemie hath reproched the Lord, and the foolish people hath blasphemed thy Name.
Drottinn líttu á, óvinir þínir spotta þig, ofstopalýður óvirðir nafn þitt!
19 Giue not the soule of thy turtle doue vnto the beast, and forget not the Congregation of thy poore for euer.
Ó, Drottinn, frelsaðu mig! Verndaðu turtildúfuna þína fyrir ránfuglunum. Bjargaðu eignarlýð þínum úr klóm varganna.
20 Consider thy couenant: for the darke places of the earth are full of the habitations of the cruell.
Minnstu loforða þinna! Landið er hulið myrkri og ofbeldismenn út um allt.
21 Oh let not the oppressed returne ashamed, but let the poore and needie prayse thy Name.
Drottinn, þjóð þín er kúguð, en láttu hana ekki þurfa að þola þessa svívirðing endalaust. Leyfðu hinum fátæku og hrjáðu að lofa nafn þitt!
22 Arise, O God: mainteine thine owne cause: remember thy dayly reproche by the foolish man.
Komdu, ó Guð, og ákærðu óvini okkar. Hlustaðu á óþverrann sem þessi illmenni ausa yfir þig alla daga!
23 Forget not the voyce of thine enemies: for the tumult of them, that rise against thee, ascendeth continually.
Gleymdu ekki formælingum óvina þinna, þær glymja hærra og hærra.
