Psalms 55
1 To him that excelleth on Neginoth. A Psalme of David to give instruction. Heare my prayer, O God, and hide not thy selfe from my supplication.
Heyr bæn mína, ó Guð! Snú þér ekki frá þegar ég ákalla þig.
2 Hearken vnto me, and answere me: I mourne in my prayer, and make a noyse,
Hlustaðu á ákall mitt. Ég andvarpa og græt í sorg minni.
3 For the voyce of the enemie, and for the vexation of ye wicked, because they haue brought iniquitie vpon me, and furiously hate me.
Óvinir mínir æpa á mig, hóta að drepa mig. Þeir umkringja mig og brugga mér banaráð, öskra á mig í hamslausri reiði.
4 Mine heart trembleth within mee, and the terrours of death are fallen vpon me.
Ég er lamaður af ótta, fullur örvæntingar.
5 Feare and trembling are come vpon mee, and an horrible feare hath couered me.
Hvílík skelfing!
6 And I said, Oh that I had wings like a doue: then would I flie away and rest.
Ó, að ég hefði vængi eins og fuglinn! Þá mundi ég fljúga burt og leita skjóls.
7 Beholde, I woulde take my flight farre off, and lodge in the wildernes. (Selah)
Ég mundi svífa langt og leita skjóls í eyðimörkinni,
8 Hee would make haste for my deliuerance from the stormie winde and tempest.
flýja á öruggan stað, laus úr allri hættu.
9 Destroy, O Lord, and deuide their tongues: for I haue seene crueltie and strife in the citie.
Ó, Drottinn, ruglaðu þá í ríminu! Sérðu ekki kúgunina sem viðgengst?
10 Day and night they goe about it vpon the walles thereof: both iniquitie and mischiefe are in the middes of it.
Þeir vakta borgina daga og nætur, ganga múrana og skima eftir óvinum. En neyðin er innandyra, því að ofbeldi og svik eru í borginni,
11 Wickednes is in the middes thereof: deceit and guile depart not from her streetes.
morð og gripdeildir.
12 Surely mine enemie did not defame mee: for I could haue borne it: neither did mine aduersarie exalt himselfe against mee: for I would haue hid me from him.
Ekki var það óvinur minn sem ofsótti mig – það gæti ég þolað. Þá hefði ég falið mig um stund.
13 But it was thou, O man, euen my companion, my guide and my familiar:
En það varst þú, vinur minn og félagi.
14 Which delited in consulting together, and went into the House of God as companions.
Við sem vorum alúðarvinir og gengum saman í Guðs hús.
15 Let death sense vpon them: let them goe downe quicke into the graue: for wickednes is in their dwellings, euen in the middes of them. (Sheol h7585)
Dauðinn taki þá og dragi þá til heljar, því að illska er í húsum þeirra, synd í hjörtum þeirra. (Sheol h7585)
16 But I will call vnto God, and the Lord will saue me.
En ég hrópa til Guðs, og hann mun frelsa mig!
17 Euening and morning, and at noone will I pray, and make a noyse, and he wil heare my voice.
Kvölds og morgna og um miðjan dag sárbæni ég Guð. Ég veit að hann heyrir til mín og mun svara mér.
18 He hath deliuered my soule in peace from the battel, that was against me: for many were with me.
Þótt óvinir mínir séu margir, mun hann samt frelsa mig og gefa mér frið.
19 God shall heare and afflict them, euen hee that reigneth of olde, (Selah) because they haue no changes, therefore they feare not God.
Sjálfur Guð – sem er frá eilífð – mun svara mér, en óvinir mínir, breytast ekki og óttast ekki Guð.
20 Hee layed his hande vpon such, as be at peace with him, and he brake his couenant.
En vinur minn, sveik mig og ofsótti – rauf heit sitt.
21 The wordes of his mouth were softer then butter, yet warre was in his heart: his words were more gentle then oyle, yet they were swordes.
Orðin á tungu hans voru ljúf og blíð en hjartað fullt af hatri.
22 Cast thy burden vpon the Lord, and hee shall nourish thee: he wil not suffer the righteous to fall for euer.
Varpaðu áhyggjum þínum á Drottin, hann ber umhyggju fyrir þér. Hann mun aldrei láta trúaðan mann verða valtan á fótum.
23 And thou, O God, shalt bring them downe into the pitte of corruption: the bloudie, and deceitfull men shall not liue halfe their dayes: but I will trust in thee.
Guð mun varpa óvinum mínum til heljar, til dánarheima. Morðingjar og svikarar munu ekki ná háum aldri. En ég treysti þér, að þú leyfir mér að lifa. (questioned)
