< Psalms 50 >

1 A Psalme of Asaph. The God of Gods, euen the Lord hath spoken and called the earth from the rising vp of the sunne vnto the going downe thereof.
مزمور آساف. یهوه، خدای خدایان، سخن می‌گوید؛ او همهٔ مردم را از مشرق تا مغرب نزد خود فرا می‌خواند.
2 Out of Zion, which is the perfection of beautie, hath God shined.
نور جلال خدا از کوه صهیون، که مظهر زیبایی و بزرگی اوست، می‌تابد.
3 Our God shall come and shall not keepe silence: a fire shall deuoure before him, and a mightie tempest shall be mooued round about him.
خدای ما خواهد آمد و سکوت نخواهد کرد. شعله‌های آتش در پیشاپیش او و گردباد در اطراف اوست.
4 Hee shall call the heauen aboue, and the earth to iudge his people.
او آسمان و زمین را به گواهی می‌طلبد تا بر قوم خود داوری کند.
5 Gather my Saints together vnto me, those that make a couenant with me with sacrifice.
خداوند می‌فرماید: «قوم خاص مرا که با قربانیهای خود با من عهد بسته‌اند که نسبت به من وفادار بمانند، نزد من جمع کنید.»
6 And the heauens shall declare his righteousnes: for God is iudge himselfe. (Selah)
آسمانها گواهند که خدا، خود داور است و با عدالت داوری می‌کند.
7 Heare, O my people, and I wil speake: heare, O Israel, and I wil testifie vnto thee: for I am God, euen thy God.
«ای قوم من، ای اسرائیل، به سخنان من گوش دهید، زیرا من خدای شما هستم! من خود بر ضد شما شهادت می‌دهم.
8 I wil not reproue thee for thy sacrifices, or thy burnt offerings, that haue not bene continually before me.
دربارهٔ قربانی‌هایتان شما را سرزنش نمی‌کنم، زیرا قربانی‌های سوختنی خود را پیوسته به من تقدیم می‌کنید.
9 I will take no bullocke out of thine house, nor goates out of thy foldes.
من محتاج گوساله‌ای از طویلۀ تو نیستم و نه بزی از آغُلت،
10 For all the beastes of the forest are mine, and the beastes on a thousand mountaines.
زیرا همهٔ حیواناتی که در جنگل و کوه هستند از آن منند.
11 I knowe all the foules on the mountaines: and the wilde beastes of the fielde are mine.
همهٔ پرندگانی که بر کوهها پرواز می‌کنند و تمام حیواناتی که در صحراها می‌چرند، به من تعلق دارند.
12 If I bee hungry, I will not tell thee: for the world is mine, and all that therein is.
اگر گرسنه هم می‌بودم از تو خوراک نمی‌خواستم، زیرا که جهان و هر چه که در آن است از آن من است.
13 Will I eate the flesh of bulles? or drinke the blood of goates?
مگر من گوشت گاوها را می‌خورم و یا خون بزها را می‌نوشم؟
14 Offer vnto God praise, and pay thy vowes vnto the most High,
«قربانی واقعی که باید تقدیم کنید این است که خدای متعال را شکر نمایید و نذرهایی را که کرده‌اید ادا کنید.
15 And call vpon me in the day of trouble: so will I deliuer thee, and thou shalt glorifie me.
هنگامی که در مشکلات هستید مرا بخوانید؛ من شما را نجات خواهم داد و شما مرا ستایش خواهید کرد.»
16 But vnto the wicked said God, What hast thou to doe to declare mine ordinances, that thou shouldest take my couenant in thy mouth,
اما خدا به شریران چنین می‌گوید: «شما چه حق دارید که فرایض مرا بر زبان بیاورید و دربارهٔ عهد من سخن بگویید؟
17 Seeing thou hatest to bee reformed, and hast cast my wordes behinde thee?
زیرا شما از اصلاح شدن نفرت دارید و کلام مرا پشت گوش می‌اندازید.
18 For when thou seest a thiefe, thou runnest with him, and thou art partaker with the adulterers.
وقتی دزد را می‌بینید که دزدی می‌کند با وی همدست می‌شوید و با زناکاران معاشرت می‌کنید.
19 Thou giuest thy mouth to euill, and with thy tongue thou forgest deceit.
سخنان شما با خباثت و نیرنگ آمیخته است.
20 Thou sittest, and speakest against thy brother, and slanderest thy mothers sonne.
هر جا می‌نشینید از برادرتان بد می‌گویید و غیبت می‌کنید.
21 These things hast thou done, and I held my tongue: therefore thou thoughtest that I was like thee: but I will reproue thee, and set them in order before thee.
این کارها را کردید و من چیزی نگفتم. فکر کردید من هم مانند شما هستم! اما اینک من شما را برای تمام این کارها تنبیه می‌کنم.
22 Oh cosider this, ye that forget God, least I teare you in pieces, and there be none that can deliuer you.
«ای کسانی که مرا فراموش کرده‌اید، به من گوش دهید و گرنه شما را هلاک خواهم کرد و فریادرسی نخواهید داشت.
23 He that offereth praise, shall glorifie mee: and to him, that disposeth his way aright, will I shew the saluation of God.
قربانی شایستهٔ من آنست که از من سپاسگزار باشید و مرا ستایش کنید. هر که چنین کند راه نجات را به او نشان خواهم داد.»

< Psalms 50 >