Psalms 38
1 A Psalme of Dauid for remembrance. O Lord, rebuke mee not in thine anger, neither chastise me in thy wrath.
Drottinn, ekki refsa mér, þótt þú sért reiður.
2 For thine arrowes haue light vpon me, and thine hand lyeth vpon me.
Örvar þínar standa í mér og hönd þín liggur þungt á mér.
3 There is nothing sound in my flesh, because of thine anger: neither is there rest in my bones because of my sinne.
Vegna reiði þinnar er ég sjúkur maður, heilsa mín er farin vegna synda minna.
4 For mine iniquities are gone ouer mine head, and as a weightie burden they are too heauie for me.
Syndir mínar líkjast flóði sem færir mig í kaf, eins og byrði sem ég kikna undan.
5 My woundes are putrified, and corrupt because of my foolishnes.
Ólykt leggur af sárum mínum – það er drep í þeim.
6 I am bowed, and crooked very sore: I goe mourning all the day.
Ég er ráðþrota vegna synda minna. Ég ráfa um í angist liðlangan daginn.
7 For my reines are full of burning, and there is nothing sound in my flesh.
Lendar mínar brenna af sviða og líkami minn er helsjúkur.
8 I am weakened and sore broken: I roare for the very griefe of mine heart.
Máttur minn er þrotinn og ég er örvæntingu nær.
9 Lord, I powre my whole desire before thee, and my sighing is not hid from thee.
Drottinn, ég þrái bót á meini mínu! Þú heyrir kvein mín og andvörp.
10 Mine heart panteth: my strength faileth me, and the light of mine eyes, euen they are not mine owne.
Hjartað hamast í brjósti mér, kraftar mínir búnir og sjónin dvín.
11 My louers and my friends stand aside from my plague, and my kinsmen stand a farre off.
Ástvinir mínir og góðir grannar forðast sjúkdóm minn og böl og frændur mínir eru á bak og burt.
12 They also, that seeke after my life, laye snares, and they that go about to do me euil, talke wicked things and imagine deceite continually.
Óvinir mínir sæta færis að drepa mig. Liðlangan daginn sitja þeir á svikráðum, brugga mér banaráð.
13 But I as a deafe man heard not, and am as a dumme man, which openeth not his mouth.
En illráð þeirra verka ekki á mig!
14 Thus am I as a man, that heareth not, and in whose mouth are no reproofes.
Ég virði þá ekki viðlits. Áform þeirra rætast ekki,
15 For on thee, O Lord, do I waite: thou wilt heare me, my Lord, my God.
því að ég vona á þig, Drottinn, Guð minn. Kom þú og vernda mig.
16 For I said, Heare me, least they reioyce ouer me: for when my foote slippeth, they extol themselues against me.
Þaggaðu niður í þeim sem hlæja að óförum mínum.
17 Surely I am ready to halte, and my sorow is euer before me.
Ég er að falli kominn og angist mín er enn hin sama.
18 When I declare my paine, and am sory for my sinne,
Ég játa syndir mínar og iðrast þess sem ég hef gert.
19 Then mine enemies are aliue and are mightie, and they that hate me wrongfully are many.
En ofsóknum óvina minna linnir ekki og heift þeirra minnkar ekki. Þeir hata mig án ástæðu.
20 They also, that rewarde euill for good, are mine aduersaries, because I follow goodnesse.
Þeir launa mér gott með illu, hata mig fyrir góðverk mín.
21 Forsake me not, O Lord: be not thou farre from me, my God.
Yfirgefðu mig ekki, Drottinn. Vík ekki frá mér!
22 Haste thee to helpe mee, O my Lord, my saluation.
Komdu skjótt og hjálpaðu mér, þú frelsari minn!
