Psalms 22
1 To him that excelleth upon Aiieleth Hasshahar. A Psalme of Dauid. My God, my God, why hast thou forsaken me, and art so farre from mine health, and from the wordes of my roaring?
Guð minn, Guð minn, hví hefur þú yfirgefið mig? Hví ert þú þögull og hjálpar ekki þegar ég hrópa til þín í neyð minni?
2 O my God, I crie by day, but thou hearest not, and by night, but haue no audience.
Daga og nætur græt ég og ákalla þig, en fæ ekkert svar!
3 But thou art holy, and doest inhabite the prayses of Israel.
– En samt ert þú hinn heilagi og lofsöngvar Ísraels óma umhverfis hásæti þitt.
4 Our fathers trusted in thee: they trusted, and thou didest deliuer them.
Feðurnir treystu þér og þú frelsaðir þá.
5 They called vpon thee, and were deliuered: they trusted in thee, and were not confounded.
Þú heyrðir er þeir hrópuðu til þín, brást við og bjargaðir þeim. Vonir þeirra brugðust ekki þegar þeir leituðu til þín.
6 But I am a worme, and not a man: a shame of men, and the contempt of the people.
En ég er maðkur en ekki maður! Hræddur og fyrirlitinn af minni eigin þjóð – já öllum mönnum.
7 All they that see me, haue me in derision: they make a mowe and nod the head, saying,
Þeir sem sjá mig hrista höfuðið og senda mér tóninn.
8 He trusted in the Lord, let him deliuer him: let him saue him, seeing he loueth him.
„Er þetta sá sem treysti Drottni fyrir málum sínum?“segja þeir og hlæja. „Sá sem taldi sig öruggan um velþóknun Guðs? Því trúum við ekki fyrr en við sjáum Drottin hjálpa honum.“
9 But thou didest draw me out of ye wombe: thou gauest me hope, euen at my mothers breasts.
Drottinn, oft hefur þú hjálpað mér. Móðir mín fæddi mig heilbrigðan í heiminn og þar varst þú til staðar og gættir mín, eins og öll mín bernskuár.
10 I was cast vpon thee, euen from ye wombe: thou art my God from my mothers belly.
Frá fæðingu hef ég átt allt undir þér. Þú varst minn Guð allt frá fyrstu stundu.
11 Be not farre from me, because trouble is neere: for there is none to helpe me.
Yfirgef mig ekki nú, nei ekki núna á neyðarstundu þegar enginn getur hjálpað nema þú!
12 Many yong bulles haue compassed me: mightie bulles of Bashan haue closed me about.
Ég er umkringdur illmennum. Þeir líkjast sterkum basan – uxum.
13 They gape vpon me with their mouthes, as a ramping and roaring lyon.
Þeir æða að mér með opinn skoltinn, eins og öskrandi ljón sem ræðst á bráðina.
14 I am like water powred out, and all my bones are out of ioynt: mine heart is like waxe: it is molten in the middes of my bowels.
Þrek mitt fjaraði út, rann út í sandinn og bein mín gliðnuðu sundur. Hjartað er bráðnað í brjósti mér
15 My strength is dryed vp like a potsheard, and my tongue cleaueth to my iawes, and thou hast brought me into the dust of death.
og tungan þurr eins og brenndur leir. Þú lætur mig horfast í augu við dauðann.
16 For dogges haue compassed me, and the assemblie of the wicked haue inclosed me: they perced mine hands and my feete.
Hópur illvirkja hefur umkringt mig. Eins og hundar slá þeir hring um mig. Hendur mínar og fætur hafa þeir gegnumstungið.
17 I may tell all my bones: yet they beholde, and looke vpon me.
Ég get talið öll mín bein. Þeir stara á mig og senda mér háðsglósur.
18 They part my garments among them, and cast lottes vpon my vesture.
Þeir skipta á milli sín klæðum mínum og varpa hlutkesti um kyrtil minn.
19 But be thou not farre off, O Lord, my strength: hasten to helpe me.
Ó, Drottinn, vertu ekki fjarri! Drottinn, styrkur minn, skunda mér til hjálpar!
20 Deliuer my soule from the sword: my desolate soule from the power of the dogge.
Bjargaðu mér frá dauða, frá því að falla fyrir hendi kúgarans.
21 Saue me from the lyons mouth, and answere me in sauing me from the hornes of the vnicornes.
Frelsaðu mig úr gini þessara varga, undan hornum uxanna!
22 I wil declare thy Name vnto my brethren: in the middes of the Congregation will I praise thee, saying,
Ég vil lofa þig meðal bræðra minna, standa upp í söfnuðinum og vitna um þín undursamlegu verk.
23 Prayse the Lord, ye that feare him: magnifie ye him, all the seede of Iaakob, and feare ye him, all the seede of Israel.
Ég segi: „Lofið Drottin, allir þið sem óttist hann, hver og einn ykkar heiðri hann og tigni. Allur Ísrael lofsyngi honum,
24 For he hath not despised nor abhorred ye affliction of the poore: neither hath he hid his face from him, but when he called vnto him, he heard.
því að hann hefur ekki fyrirlitið ákall mitt um hjálp, ekki snúið við mér baki í eymd minni. Hann heyrði hróp mitt og kom!“
25 My prayse shalbe of thee in the great Congregation: my vowes will I perfourme before them that feare him.
Ég vil rísa á fætur og vegsama þig fyrir augum þjóðar minnar. Heit mín vil ég efna í áheyrn allra þeirra sem elska þig og heiðra.
26 The poore shall eate and be satisfied: they that seeke after the Lord, shall prayse him: your heart shall liue for euer.
Fátæklingurinn mun eta sig saddan og allir þeir sem leita Drottins munu finna hann og vegsama nafn hans. Hjörtu þeirra munu fagna að eilífu.
27 All the endes of the worlde shall remember themselues, and turne to the Lord: and all the kinreds of the nations shall worship before thee.
Öll jörðin mun sjá það og snúa sér til Drottins, og fólk af öllum þjóðum mun vegsama hann.
28 For the kingdome is the Lords, and he ruleth among the nations.
Því að Drottinn er konungur yfir öllum þjóðum.
29 All they that be fat in the earth, shall eate and worship: all they that go downe into the dust, shall bowe before him, euen he that cannot quicken his owne soule.
Jafnt háir sem lágir, allir dauðlegir menn, lúti honum og lofi hann.
30 Their seede shall serue him: it shalbe counted vnto the Lord for a generation.
Og börnin okkar, – einnig þau munu þjóna honum því þau hafa heyrt vitnisburð okkar um hann.
31 They shall come, and shall declare his righteousnesse vnto a people that shall be borne, because he hath done it.
Ófæddar kynslóðir munu heyra um máttarverk hans okkar á meðal.
