Psalms 141

1 A Psalme of David. O Lord, I call vpon thee: haste thee vnto me: heare my voyce, when I cry vnto thee.

Drottinn, þú hefur hlustað á bæn mína, svaraðu mér fljótt! Heyr þegar ég hrópa til þín eftir hjálp.

2 Let my prayer be directed in thy sight as incense, and the lifting vp of mine hands as an euening sacrifice.

Líttu á bæn mína sem kvöldfórn, eins og reykelsi sem stígur upp til þín.

3 Set a watch, O Lord, before my mouth, and keepe the doore of my lips.

Hjálpaðu mér, Drottinn, að gæta munns míns – innsiglaðu varir mínar!

4 Incline not mine heart to euill, that I should commit wicked workes with men that worke iniquitie: and let me not eate of their delicates.

Frelsaðu mig frá löngun í hið illa. Forðaðu mér frá félagsskap við syndara og þeirra vondu verkum. Láttu mig sneiða hjá svallveislum þeirra.

5 Let the righteous smite me: for that is a benefite: and let him reprooue me, and it shalbe a precious oyle, that shall not breake mine head: for within a while I shall euen pray in their miseries.

Hirting frá guðhræddum manni er mér til góðs – hún er áhrifaríkt læknislyf! Ég vil ekki hlusta á hrós vondra manna. Ég bið gegn illsku þeirra og svikum.

6 When their iudges shall be cast downe in stonie places, they shall heare my wordes, for they are sweete.

Þegar foringjar þeirra fá sinn dóm, þegar þeim verður hrint fram af kletti,

7 Our bones lye scattered at the graues mouth, as he that heweth wood or diggeth in the earth. (Sheol h7585)

þá munu menn þessir hlusta á viðvörun mína og skilja að ég vildi þeim vel. (Sheol h7585)

8 But mine eyes looke vnto thee, O Lord God: in thee is my trust: leaue not my soule destitute.

Drottinn, ég horfi til þín í von um hjálp. Þú ert skjól mitt. Láttu þá ekki tortíma mér.

9 Keepe me from the snare, which they haue layde for me, and from the grennes of the workers of iniquitie.

Forðaðu mér frá gildrum þeirra.

10 Let the wicked fall into his nettes together, whiles I escape.

Hinir óguðlegu falli í eigin net, en ég sleppi heill á húfi.