Psalms 137

1 By the riuers of Babel we sate, and there wee wept, when we remembred Zion.

Við sátum á bökkum Babylonsfljóts og minntumst Jerúsalem – og grétum.

2 Wee hanged our harpes vpon the willowes in the middes thereof.

Gígjurnar höfum við lagt til hliðar, hengt þær á greinar pílviðarins.

3 Then they that ledde vs captiues, required of vs songs and mirth, when wee had hanged vp our harpes, saying, Sing vs one of the songs of Zion.

Hvernig eigum við að geta sungið?

4 Howe shall we sing, said we, a song of the Lord in a strange land?

Samt heimta kúgarar okkar söng, vilja að við syngjum gleðiljóð frá Síon!

5 If I forget thee, O Ierusalem, let my right hand forget to play.

Ef ég gleymi þér Jerúsalem, þá visni mín hægri hönd!

6 If I do not remember thee, let my tongue cleaue to the roofe of my mouth: yea, if I preferre not Ierusalem to my chiefe ioy.

Ef ég elska annað umfram Jerúsalem, þá sé mér mátulegt að missa málið og tapa röddinni.

7 Remember the children of Edom, O Lord, in the day of Ierusalem, which saide, Rase it, rase it to the foundation thereof.

Ó, Drottinn, gleymdu ekki orðum Edómíta, daginn þegar Babyloníumenn hernámu Jerúsalem. „Rífið allt til grunna!“æptu þeir.

8 O daughter of Babel, worthy to be destroyed, blessed shall he be that rewardeth thee, as thou hast serued vs.

Þú Babýlon, ófreskja eyðingarinnar, þú munt sjálf verða lögð í rúst. Lengi lifi þeir sem eyða þig – þig sem eyddir okkur.

9 Blessed shall he be that taketh and dasheth thy children against the stones.

Og heill þeim sem tekur ungbörn þín og slær þeim við stein!