Psalms 137

1 By the riuers of Babel we sate, and there wee wept, when we remembred Zion.

Apud la riveroj de Babel Ni sidis kaj ploris, Rememorante Cionon.

2 Wee hanged our harpes vpon the willowes in the middes thereof.

Sur la salikoj tie Ni pendigis niajn harpojn.

3 Then they that ledde vs captiues, required of vs songs and mirth, when wee had hanged vp our harpes, saying, Sing vs one of the songs of Zion.

Ĉar tie niaj kaptintoj postulis de ni kantojn, Kaj niaj mokantoj ĝojon, dirante: Kantu al ni el la kantoj de Cion.

4 Howe shall we sing, said we, a song of the Lord in a strange land?

Kiel ni kantos sur fremda tero La kanton de la Eternulo?

5 If I forget thee, O Ierusalem, let my right hand forget to play.

Se mi forgesos vin, ho Jerusalem, Tiam forgesiĝu mia dekstra mano;

6 If I do not remember thee, let my tongue cleaue to the roofe of my mouth: yea, if I preferre not Ierusalem to my chiefe ioy.

Algluiĝu mia lango al mia palato, Se mi vin ne memoros, Se mi ne levos Jerusalemon en la supron de miaj ĝojoj.

7 Remember the children of Edom, O Lord, in the day of Ierusalem, which saide, Rase it, rase it to the foundation thereof.

Rememorigu, ho Eternulo, al la filoj de Edom La tagon de Jerusalem, kiam ili diris: Detruu, detruu ĝis ĝia fundamento.

8 O daughter of Babel, worthy to be destroyed, blessed shall he be that rewardeth thee, as thou hast serued vs.

Ho ruinigema filino de Babel! Bone estos al tiu, Kiu repagos al vi por la faro, kiun vi faris al ni.

9 Blessed shall he be that taketh and dasheth thy children against the stones.

Bone estos al tiu, Kiu prenos kaj frakasos viajn infanetojn sur ŝtono.