Psalms 109
1 To him that excelleth. A Psalme of David. Holde not thy tongue, O God of my praise.
Þú Guð sem ég lofa, vertu ekki þögull
2 For the mouth of the wicked, and the mouth full of deceite are opened vpon me: they haue spoken to me with a lying tongue.
því að óguðlegir baktala mig og ljúga á mig sökum.
3 They compassed me about also with words of hatred, and fought against me without a cause.
Án saka hata þeir mig og ráðast á mig.
4 For my friendship they were mine aduersaries, but I gaue my selfe to praier.
Ég elska þá, en jafnvel meðan ég bið fyrir þeim, ofsækja þeir mig.
5 And they haue rewarded me euil for good, and hatred for my friendship.
Þeir gjalda gott með illu og ást mína með hatri.
6 Set thou the wicked ouer him, and let the aduersarie stand at his right hand.
Leyfðu þeim að finna hvernig mér líður! Leyfðu óvini mínum að þola sama óréttlæti og hann beitir mig – vera dæmdur af ranglátum dómara.
7 Whe he shalbe iudged, let him be condemned, and let his praier be turned into sinne.
Og þegar úrskurður fellur, lát hann þá verða honum til tjóns. Líttu á bænir hans eins og innantómt raus.
8 Let his daies be fewe, and let another take his charge.
Styttu æviár hans. Skipaðu annan í embætti hans.
9 Let his children be fatherlesse, and his wife a widowe.
Börn hans verði föðurlaus og kona hans ekkja
10 Let his children be vagabonds and beg and seeke bread, comming out of their places destroyed.
og rektu þau burt úr rústum heimilis þeirra.
11 Let the extortioner catch al that he hath, and let the strangers spoile his labour.
Lánardrottnarnir taki landareign hans og ókunnugir fái allt sem hann hafði aflað.
12 Let there be none to extend mercie vnto him: neither let there be any to shewe mercie vpon his fatherlesse children.
Enginn sýni honum miskunn né aumki sig yfir föðurlausu börnin hans.
13 Let his posteritie be destroied, and in the generation following let their name be put out.
Afkomendur hans verði afmáðir og ætt hans eins og hún leggur sig.
14 Let the iniquitie of his fathers bee had in remembrance with the Lord: and let not the sinne of his mother be done away.
Refsaðu fyrir syndir föður hans og móður og dragðu ekki af.
15 But let them alway be before the Lord, that he may cut off their memorial from ye earth.
Láttu misgjörðir hans aldrei falla í gleymsku, en minningu ættarinnar að engu verða.
16 Because he remembred not to shew mercie, but persecuted the afflicted and poore man, and the sorowfull hearted to slay him.
Hann sýndi engum manni miskunn, en ofsótti nauðstadda og steypti aðþrengdum í dauðann.
17 As he loued cursing, so shall it come vnto him, and as he loued not blessing, so shall it be farre from him.
Hann formælti öðrum, bölvunin komi honum sjálfum í koll. Að blessa lét hann ógert, blessun sé því fjarri honum.
18 As he clothed himselfe with cursing like a rayment, so shall it come into his bowels like water, and like oyle into his bones.
Að bölva, það átti við hann, það var honum eðlilegt eins og að éta og drekka.
19 Let it be vnto him as a garment to couer him, and for a girdle, wherewith he shalbe alway girded.
Formælingar hans bitni á honum sjálfum, hylji hann, eins og fötin sem hann er í og beltið um mitti hans.
20 Let this be the rewarde of mine aduersarie from the Lord, and of them, that speake euill against my soule.
Þetta séu laun andstæðinga minna frá Drottni – þeirra sem ljúga á mig og hóta mér dauða.
21 But thou, O Lord my God, deale with me according vnto thy Name: deliuer me, (for thy mercie is good)
En Drottinn, farðu með mig eins og barnið þitt! Eins og þann sem ber þitt eigið nafn. Frelsaðu mig Drottinn, vegna elsku þinnar.
22 Because I am poore and needie, and mine heart is wounded within me.
Það hallar undan fæti, ég finn að dauðinn nálgast.
23 I depart like the shadowe that declineth, and am shaken off as the grashopper.
Ég er hristur til jarðar eins og padda af ermi!
24 My knees are weake through fasting, and my flesh hath lost all fatnes.
Ég skelf í hnjánum – fastan var erfið, ég er ekkert nema skinn og bein.
25 I became also a rebuke vnto them: they that looked vpon me, shaked their heads.
Ég er eins og minnisvarði um mistök og þegar menn sjá mig hrista þeir höfuðið.
26 Helpe me, O Lord my God: saue me according to thy mercie.
Hjálpaðu mér Drottinn Guð minn! Frelsaðu mig sakir elsku þinnar og kærleika.
27 And they shall know, that this is thine hand, and that thou, Lord, hast done it.
Gerðu það svo að allir sjái, svo að enginn efist um að það var þitt verk,
28 Though they curse, yet thou wilt blesse: they shall arise and be confounded, but thy seruant shall reioyce.
– þá mega þeir formæla mér ef þeir vilja, sama er mér, aðeins að þú blessir mig. Þá munu illráð þeirra gegn mér mistakast og ég ganga mína leið, glaður í bragði.
29 Let mine aduersaries be clothed with shame, and let them couer themselues with their confusion, as with a cloke.
Ónýttu áform þeirra! Sveipaðu þá skömm!
30 I will giue thankes vnto the Lord greatly with my mouth and praise him among ye multitude.
Þá mun ég ekki láta af að þakka Drottni, lofa hann í allra áheyrn.
31 For he will stand at the right hand of the poore, to saue him from them that woulde condemne his soule.
Því að hann er athvarf fátækra og þeirra sem líða skort. Hann frelsar þá undan óvinum þeirra.
