Psalms 105
1 Praise the Lord, and call vpon his Name: declare his workes among the people.
Þakkið Drottni fyrir öll hans undursamlegu verk og segið frá þeim meðal þjóðanna.
2 Sing vnto him, sing prayse vnto him, and talke of all his wonderous workes.
Syngið fyrir hann, leikið fyrir hann og segið öllum frá máttarverkum hans.
3 Reioyce in his holy Name: let the heart of them that seeke the Lord, reioyce.
Lofið og vegsamið hans heilaga nafn. Þið sem tilbiðjið Drottin, fagnið!
4 Seeke the Lord and his strength: seeke his face continually.
Leitið hans og máttar hans, og keppið eftir að kynnast honum!
5 Remember his marueilous woorkes, that he hath done, his wonders and the iudgements of his mouth,
Minnist dásemdarverkanna sem hann vann fyrir okkur, sína útvöldu þjóð,
6 Ye seede of Abraham his seruant, ye children of Iaakob, which are his elect.
afkomendur Abrahams og Jakobs, þjóna hans. Munið þið hvernig hann útrýmdi óvinum okkar?
7 He is the Lord our God: his iudgements are through all the earth.
Hann er Drottinn, Guð okkar. Elska hans blasir við hvar sem er í landinu.
8 He hath alway remembred his couenant and promise, that he made to a thousand generations,
Þótt þúsund kynslóðir líði, þá gleymir hann ekki loforði sínu,
9 Euen that which he made with Abraham, and his othe vnto Izhak:
sáttmála sínum við Abraham og Ísak.
10 And since hath confirmed it to Iaakob for a lawe, and to Israel for an euerlasting couenant,
Þennan sáttmála endurnýjaði hann við Jakob. Þetta er hans eilífi sáttmáli við Ísrael:
11 Saying, Vnto thee will I giue the land of Canaan, the lot of your inheritance.
„Ég mun gefa ykkur Kanaansland að erfð.“
12 Albeit they were fewe in nomber, yea, very fewe, and strangers in the land,
Þetta sagði hann meðan þeir voru enn fámennir, já mjög fáir, og bjuggu sem útlendingar í landinu.
13 And walked about from nation to nation, from one kingdome to another people,
Síðar dreifðust þeir meðal þjóðanna og hröktust úr einu landinu í annað.
14 Yet suffered he no man to doe them wrong, but reprooued Kings for their sakes, saying,
Samt leyfði hann engum að kúga þá og refsaði konungum sem það reyndu.
15 Touche not mine anointed, and doe my Prophets no harme.
„Snertið ekki við mínum útvöldu og gerið spámönnum mínum ekkert mein.“sagði hann.
16 Moreouer, he called a famine vpon ye land, and vtterly brake the staffe of bread.
Og hann lét hungursneyð koma yfir Kanaansland og allur matur gekk til þurrðar.
17 But he sent a man before them: Ioseph was solde for a slaue.
Þá sendi hann Jósef í ánauð til Egyptalands, þjóð sinni til bjargar.
18 They helde his feete in the stockes, and he was laide in yrons,
Þeir hlekkjuðu hann og þjáðu,
19 Vntill his appointed time came, and the counsell of the Lord had tryed him.
en Guð lét hann þola eldraunina og batt að lokum enda á fangavist hans.
20 The King sent and loosed him: euen the Ruler of the people deliuered him.
Og faraó sendi eftir Jósef og lét hann lausan,
21 He made him lord of his house, and ruler of all his substance,
og setti hann svo yfir allar eigur sínar.
22 That he shoulde binde his princes vnto his will, and teach his Ancients wisedome.
Þá hafði Jósef vald til að fangelsa höfðingja og segja ráðgjöfum konungs til.
23 Then Israel came to Egypt, and Iaakob was a stranger in the land of Ham.
Síðar kom Jakob (Ísrael) til Egyptalands og settist þar að með sonum sínum.
24 And he increased his people exceedingly, and made them stronger then their oppressours.
Þau ár fjölgaði Ísrael mjög, já svo mjög að þeir urðu fjölmennari en Egyptar, sem réðu landinu.
25 He turned their heart to hate his people, and to deale craftily with his seruants.
En Guð sneri hjörtum Egypta gegn Ísrael, þeir hötuðu þá og hnepptu í þrældóm.
26 Then sent he Moses his seruant, and Aaron whom he had chosen.
Þá útvaldi Guð Móse sem fulltrúa sinn og Aron honum til hjálpar.
27 They shewed among them the message of his signes, and wonders in the land of Ham.
Hann gjörði tákn meðal Egypta og vakti þannig ótta hjá þeim.
28 He sent darkenesse, and made it darke: and they were not disobedient vnto his commission.
Þeir fóru að skipun Drottins og hann sendi myrkur yfir landið,
29 He turned their waters into blood, and slewe their fish.
breytti ám og vötnum í blóð svo að fiskurinn dó.
30 Their land brought foorth frogs, euen in their Kings chambers.
Þá kom flóðbylgja af froskum – þeir voru um allt, jafnvel í svefnherbergi konungs!
31 He spake, and there came swarmes of flies and lice in all their quarters.
Að skipun Móse fylltist landið af mývargi og flugum.
32 He gaue them haile for raine, and flames of fire in their land.
Í stað regns dundi banvænt hagl yfir landið og eldingar skelfdu íbúana.
33 He smote their vines also and their figge trees, and brake downe the trees in their coastes.
Vínviður þeirra og fíkjutré drápust, féllu brotin til jarðar.
34 He spake, and the grashoppers came, and caterpillers innumerable,
Þá bauð hann engisprettum að naga allan grænan gróður
35 And did eate vp all the grasse in their land, and deuoured the fruite of their ground.
og eyðileggja uppskeruna, – hvílík plága!
36 He smote also all the first borne in their land, euen the beginning of all their strength.
Þá deyddi hann frumburðina, – elsta barn í hverri egypskri fjölskyldu – þar fór framtíðarvonin.
37 He brought them forth also with siluer and golde, and there was none feeble among their tribes.
Og Drottinn leiddi sitt fólk heilu og höldnu út úr Egyptalandi, hlaðið gulli og silfri. Ekkert þeirra var veikt eða vanmáttugt.
38 Egypt was glad at their departing: for the feare of them had fallen vpon them.
Og Egyptar voru því fegnastir þegar Ísraelsmenn héldu á brott, því að þeir óttuðust þá.
39 He spred a cloude to be a couering, and fire to giue light in the night.
Um daga breiddi Guð út ský og hlífði þeim gegn brennheitri sólinni og um nætur lýsti hann þeim leiðina með eldstólpa.
40 They asked, and he brought quailes, and he filled them with the bread of heauen.
Þeir báðu um kjöt og hann sendi þeim lynghænsni og brauð gaf hann þeim – manna, brauð frá himni.
41 He opened the rocke, and the waters flowed out, and ranne in the drye places like a riuer.
Hann opnaði klettinn og vatnið spratt fram og varð að læk í eyðimörkinni.
42 For he remembred his holy promise to Abraham his seruant,
Hann minntist loforðs síns til Abrahams, þjóns síns,
43 And he brought forth his people with ioy, and his chosen with gladnesse,
og leiddi sitt útvalda fólk fagnandi út úr Egyptalandi.
44 And gaue them the lands of the heathen, and they tooke the labours of the people in possession,
Og hann gaf þeim lönd heiðingjanna, sem stóðu í fullum blóma með þroskaða uppskeru og þeir átu það sem aðrir höfðu sáð til.
45 That they might keepe his statutes, and obserue his Lawes. Prayse ye the Lord.
Allt skyldi þetta hvetja Ísrael til trúfesti og hlýðni við lög Drottins. Hallelúja!
