Psalms 102

1 A prayer of the afflicted, when he shall be in distresse, and pour forth his meditation before the Lord. O Lord, heare my prayer, and let my crye come vnto thee.

۱ دعای مسکین وقتی که پریشان حال شده، ناله خود را به حضور یهوه می‌ریزد ای خداوند دعای مرا بشنو، و فریادمن نزد تو برسد.

2 Hide not thy face from me in the time of my trouble: incline thine eares vnto me: when I call, make haste to heare me.

۲ در روز تنگی‌ام روی خود را از من مپوشان. گوش خود را به من فراگیر، و روزی که بخوانم مرا به زودی اجابت فرما.

3 For my dayes are consumed like smoke, and my bones are burnt like an herthe.

۳ زیرا روزهایم مثل دود تلف شد واستخوانهایم مثل هیزم سوخته گردید.

4 Mine heart is smitten and withereth like grasse, because I forgate to eate my bread.

۴ دل من مثل گیاه زده شده و خشک گردیده است زیراخوردن غذای خود را فراموش می‌کنم.

5 For the voyce of my groning my bones doe cleaue to my skinne.

۵ به‌سبب آواز ناله خود، استخوانهایم به گوشت من چسبیده است.

6 I am like a pelicane of the wildernesse: I am like an owle of the deserts.

۶ مانند مرغ سقای صحرا شده، ومثل بوم خرابه‌ها گردیده‌ام.

7 I watch and am as a sparrowe alone vpon the house top.

۷ پاسبانی می‌کنم ومثل گنجشک بر پشت بام، منفرد گشته‌ام.

8 Mine enemies reuile me dayly, and they that rage against me, haue sworne against me.

۸ تمامی روز دشمنانم مرا سرزنش می‌کنند و آنانی که برمن دیوانه شده‌اند مرا لعنت می‌نمایند.

9 Surely I haue eaten asshes as bread, and mingled my drinke with weeping,

۹ زیراخاکستر را مثل نان خورده‌ام و مشروب خود را بااشک آمیخته‌ام،

10 Because of thine indignation and thy wrath: for thou hast heaued me vp, and cast me downe.

۱۰ به‌سبب غضب و خشم توزیرا که مرا برافراشته و به زیر افکنده‌ای.

11 My dayes are like a shadowe that fadeth, and I am withered like grasse.

۱۱ روزهایم مثل سایه زوال پذیر گردیده و من مثل گیاه پژمرده شده‌ام.

12 But thou, O Lord, doest remaine for euer, and thy remembrance from generation to generation.

۱۲ لیکن تو‌ای خداوند جلوس فرموده‌ای تاابدالاباد! و ذکر تو تا جمیع نسل هاست!

13 Thou wilt arise and haue mercy vpon Zion: for the time to haue mercie thereon, for the appointed time is come.

۱۳ توبرخاسته، بر صهیون ترحم خواهی نمود زیراوقتی است که بر او رافت کنی و زمان معین رسیده است.

14 For thy seruants delite in the stones thereof, and haue pitie on the dust thereof.

۱۴ چونکه بندگان تو در سنگهای وی رغبت دارند و بر خاک او شفقت می‌نمایند.

15 Then the heathen shall feare the Name of the Lord, and all the Kings of the earth thy glory,

۱۵ پس امتها از نام خداوند خواهند ترسید وجمیع پادشاهان جهان از کبریایی تو.

16 When the Lord shall build vp Zion, and shall appeare in his glory,

۱۶ زیراخداوند صهیون را بنا نموده، و در جلال خودظهور فرموده است.

17 And shall turne vnto the prayer of the desolate, and not despise their prayer.

۱۷ به دعای مسکینان توجه نموده، و دعای ایشان را خوار نشمرده است.

18 This shall be written for the generation to come: and the people, which shalbe created, shall prayse the Lord.

۱۸ این برای نسل آینده نوشته می‌شود تا قومی که آفریده خواهند شد خداوند را تسبیح بخوانند.

19 For he hath looked downe from the height of his Sanctuarie: out of the heauen did the Lord beholde the earth,

۱۹ زیرا که از بلندی قدس خودنگریسته، خداوند از آسمان بر زمین نظر افکنده است.

20 That he might heare the mourning of the prisoner, and deliuer the children of death:

۲۰ تا ناله اسیران را بشنود و آنانی را که به موت سپرده شده‌اند آزاد نماید.

21 That they may declare the Name of the Lord in Zion, and his prayse in Ierusalem,

۲۱ تا نام خداوندرا در صیهون ذکر نمایند و تسبیح او را دراورشلیم،

22 When the people shalbe gathered together, and the kingdomes to serue the Lord.

۲۲ هنگامی که قوم‌ها با هم جمع شوند وممالک نیز تا خداوند را عبادت نمایند.

23 He abated my strength in the way, and shortened my dayes.

۲۳ توانایی مرا در راه ناتوان ساخت و روزهای مرا کوتاه گردانید.

24 And I sayd, O my God, take me not away in the middes of my dayes: thy yeeres endure from generation to generation.

۲۴ گفتم‌ای خدای من مرا در نصف روزهایم برمدار. سالهای تو تا جمیع نسل‌ها است.

25 Thou hast aforetime layde the foundation of the earth, and the heauens are the worke of thine hands.

۲۵ از قدیم بنیاد زمین را نهادی وآسمان‌ها عمل دستهای تو است.

26 They shall perish, but thou shalt endure: euen they all shall waxe olde as doeth a garment: as a vesture shalt thou change them, and they shall be changed.

۲۶ آنها فانی می‌شوند، لیکن تو باقی هستی و جمیع آنها مثل جامه مندرس خواهند شد. و مثل ردا آنها راتبدیل خواهی کرد و مبدل خواهند شد.

27 But thou art the same, and thy yeeres shall not fayle.

۲۷ لیکن تو همان هستی و سالهای تو تمام نخواهد گردید.

28 The children of thy seruants shall continue, and their seede shall stand fast in thy sight.

۲۸ فرزندان بندگانت باقی خواهند ماند و ذریت ایشان در حضور تو پایدار خواهند بود.