Psalms 102
1 A prayer of the afflicted, when he shall be in distresse, and pour forth his meditation before the Lord. O Lord, heare my prayer, and let my crye come vnto thee.
Drottinn, heyrðu bæn mína! Hlustaðu á ákall mitt!
2 Hide not thy face from me in the time of my trouble: incline thine eares vnto me: when I call, make haste to heare me.
Snúðu ekki baki við mér á ógæfutímum. Hneigðu eyra þitt að mér og svaraðu mér fljótt.
3 For my dayes are consumed like smoke, and my bones are burnt like an herthe.
Ævi mín líður svo hratt, dagarnir fljúga hver af öðrum.
4 Mine heart is smitten and withereth like grasse, because I forgate to eate my bread.
Heilsan er búin, hjartað er sjúkt – ég er eins og visið strá. Maturinn er bragðlaus, ég er hættur að finna bragð.
5 For the voyce of my groning my bones doe cleaue to my skinne.
Ég er ekkert nema skinn og bein.
6 I am like a pelicane of the wildernesse: I am like an owle of the deserts.
Ég er líkastur pelikan í eyðimörk eða uglu í húsarúst.
7 I watch and am as a sparrowe alone vpon the house top.
Ég ligg andvaka og styn eins og einmana fugl á þaki.
8 Mine enemies reuile me dayly, and they that rage against me, haue sworne against me.
Óvinir mínir hæða mig og spotta dag eftir dag.
9 Surely I haue eaten asshes as bread, and mingled my drinke with weeping,
Fæða mín er aska, ekki brauð, og drykkur minn blandast tárum mínum.
10 Because of thine indignation and thy wrath: for thou hast heaued me vp, and cast me downe.
Þú ert mér reiður Drottinn og hefur varpað mér burt frá þér.
11 My dayes are like a shadowe that fadeth, and I am withered like grasse.
Líf mitt líður burt eins og kvöldskuggi. Ég visna eins og gras
12 But thou, O Lord, doest remaine for euer, and thy remembrance from generation to generation.
en þú Drottinn ríkir í dýrð þinni að eilífu. Þinn orðstír mun lifa frá kynslóð til kynslóðar.
13 Thou wilt arise and haue mercy vpon Zion: for the time to haue mercie thereon, for the appointed time is come.
Ég veit að þú munt koma og vægja Jerúsalem. – Gerðu það núna! – Efndu loforð þitt um hjálp.
14 For thy seruants delite in the stones thereof, and haue pitie on the dust thereof.
Því að þjóð þín elskar hvern stein í múr hennar og jafnvel rykið á strætum hennar.
15 Then the heathen shall feare the Name of the Lord, and all the Kings of the earth thy glory,
Þjóðirnar og konungar þeirra skjálfi fyrir Drottni og hans miklu dýrð,
16 When the Lord shall build vp Zion, and shall appeare in his glory,
því að Drottinn mun endurreisa Jerúsalem og birtast þar í dýrð!
17 And shall turne vnto the prayer of the desolate, and not despise their prayer.
Hann hlustar á bænir fátæklinganna, gefur gaum að beiðni þeirra.
18 This shall be written for the generation to come: and the people, which shalbe created, shall prayse the Lord.
Þetta hef ég skráð til þess að komandi kynslóðir lofi Drottin fyrir öll hans verk. Fólk sem enn hefur ekki séð dagsins ljós mun vegsama hann.
19 For he hath looked downe from the height of his Sanctuarie: out of the heauen did the Lord beholde the earth,
Segið þeim að Drottinn leit niður frá musteri sínu á himnum.
20 That he might heare the mourning of the prisoner, and deliuer the children of death:
Hann heyrði stunur þjóðar sinnar í ánauðinni – hún var dauðans matur – og hann frelsaði hana!
21 That they may declare the Name of the Lord in Zion, and his prayse in Ierusalem,
Þess vegna streyma þúsundir til musteris hans í Jerúsalem og lofa hann og vegsama um alla borgina.
22 When the people shalbe gathered together, and the kingdomes to serue the Lord.
Konungar jarðarinnar eru í þeim hópi.
23 He abated my strength in the way, and shortened my dayes.
Hann hefur tekið frá mér lífskraftinn og stytt ævi mína.
24 And I sayd, O my God, take me not away in the middes of my dayes: thy yeeres endure from generation to generation.
En ég hrópaði til hans: „Þú, Guð sem lifir að eilífu, láttu mig ekki deyja fyrir aldur fram!
25 Thou hast aforetime layde the foundation of the earth, and the heauens are the worke of thine hands.
Í upphafi lagðir þú undirstöður jarðarinnar og himnarnir eru verk handa þinna.
26 They shall perish, but thou shalt endure: euen they all shall waxe olde as doeth a garment: as a vesture shalt thou change them, and they shall be changed.
Þau munu hverfa en þú ert að eilífu. Þau fyrnast, líkt og slitin föt sem lögð eru til hliðar.
27 But thou art the same, and thy yeeres shall not fayle.
En þú ert hinn sami og ár þín taka aldrei enda.
28 The children of thy seruants shall continue, and their seede shall stand fast in thy sight.
En afkomendur okkar munu lifa og þú munt varðveita þá, kynslóð fram af kynslóð.“
