Proverbs 10

1 THE PARABLE OF SALOMON. A wise sonne maketh a glad father: but a foolish sonne is an heauines to his mother.

امثال سلیمان: پسر عاقل پدرش را شاد می‌سازد، اما پسر نادان باعث غم مادرش می‌گردد.

2 The treasures of wickednesse profite nothing: but righteousnesse deliuereth from death.

ثروتی که از راه نادرست به دست آمده باشد نفعی به انسان نمی‌رساند، اما درستکاری به او سعادت دائمی می‌بخشد.

3 The Lord will not famish the soule of the righteous: but he casteth away the substance of the wicked.

خداوند نمی‌گذارد مرد درستکار گرسنگی بکشد و یا مرد شریر به آرزوی خود برسد.

4 A slouthfull hand maketh poore: but the hand of the diligent maketh riche.

آدمهای تنبل، فقیر می‌شوند، ولی اشخاص کوشا ثروتمند می‌گردند.

5 He that gathereth in sommer, is the sonne of wisdome: but he that sleepeth in haruest, is the sonne of confusion.

کسی که به موقع محصول خود را برداشت می‌کند عاقل است، اما کسی که موقع برداشت محصول می‌خوابد مایهٔ ننگ است.

6 Blessings are vpon the head of the righteous: but iniquitie shall couer the mouth of the wicked.

بر سر درستکاران برکت‌هاست، اما وجود بدکاران از ظلم و لعنت پوشیده است.

7 The memoriall of the iust shalbe blessed: but the name of the wicked shall rotte.

نیکان خاطرهٔ خوبی از خود باقی می‌گذارند، اما نام بدکاران به فراموشی سپرده می‌شود.

8 The wise in heart will receiue commandements: but the foolish in talke shalbe beaten.

شخص عاقل پند و اندرز را می‌پذیرد، اما نادان یاوه‌گو هلاک می‌شود.

9 He that walketh vprightly, walketh boldely: but he that peruerteth his wayes, shalbe knowen.

قدمهای شخص درستکار ثابت و استوار است، ولی شخص کجرو عاقبت می‌لغزد و می‌افتد.

10 He that winketh with the eye, worketh sorowe, and he yet is foolish in talke, shalbe beaten.

آن که با نیت بد چشمک می‌زند سبب رنجش می‌شود، اما آن که بی‌پرده نکوهش می‌کند باعث صلح می‌شود.

11 The mouth of a righteous man is a welspring of life: but iniquitie couereth the mouth of the wicked.

دهان درستکاران چشمهٔ حیات است، اما دهان شخص بدکار پر از نفرین می‌باشد.

12 Hatred stirreth vp contentions: but loue couereth all trespasses.

کینه و نفرت باعث نزاع می‌شود، اما محبت گناه دیگران را می‌بخشد.

13 In the lippes of him that hath vnderstanding wisdome is founde, and a rod shalbe for the backe of him that is destitute of wisedome.

اشخاص دانا به خاطر سخنان حکیمانه‌شان مورد ستایش قرار می‌گیرند، اما اشخاص نادان چوب حماقت خود را می‌خورند.

14 Wise men lay vp knowledge: but ye mouth of the foole is a present destruction.

در دهان شخص دانا سخنان سنجیده یافت می‌شود، اما آدم نادان نسنجیده سخن می‌گوید و خرابی به بار می‌آورد.

15 The riche mans goodes are his strong citie: but the feare of the needie is their pouertie.

ثروت شخص ثروتمند قلعۀ اوست، اما بینوایی شخص فقیر او را از پای درمی‌آورد.

16 The labour of the righteous tendeth to life: but the reuenues of the wicked to sinne.

درآمد شخص درستکار به زندگی او رونق می‌بخشد، اما شخص بدکار درآمد خود را در راههای گناه‌آلود بر باد می‌دهد.

17 He that regardeth instruction, is in the way of life: but he that refuseth correction, goeth out of the way.

کسی که تأدیب را می‌پذیرد در راه حیات گام برمی‌دارد، اما کسی که نمی‌خواهد اصلاح گردد، به گمراهی کشیده می‌شود.

18 He that dissembleth hatred with lying lips, and he that inuenteth slaunder, is a foole.

کسی که کینه‌اش را پنهان می‌کند آدم نادرستی است. شخصی که شایعات بی‌اساس را پخش می‌کند نادان است.

19 In many wordes there cannot want iniquitie: but he that refrayneth his lippes, is wise.

پرحرفی، انسان را به سوی گناه می‌کشاند. عاقل کسی است که زبانش را مهار کند.

20 The tongue of the iust man is as fined siluer: but the heart of the wicked is litle worth.

سخنان عادلان مانند نقره گرانبهاست، اما سخنان بدکاران هیچ ارزشی ندارد.

21 The lippes of the righteous doe feede many: but fooles shall die for want of wisedome.

سخنان خوب عادلان، دیگران را احیا می‌کند، اما حماقت نادانان باعث مرگ خودشان می‌شود.

22 The blessing of the Lord, it maketh riche, and he doeth adde no sorowes with it.

برکت خداوند انسان را ثروتمند می‌سازد بدون اینکه زحمتی برای وی به بار آورد.

23 It is as a pastime to a foole to doe wickedly: but wisedome is vnderstanding to a man.

آدم نادان از عمل بد لذت می‌برد و شخص دانا از حکمت.

24 That which the wicked feareth, shall come vpon him: but God wil graunt the desire of the righteous.

آنچه بدکاران از آن می‌ترسند بر سرشان می‌آید، اما نیکان به آرزوی خود می‌رسند.

25 As the whirlewinde passeth, so is the wicked no more: but the righteous is as an euerlasting foundation.

بلا و مصیبت چون گردباد از راه می‌رسد و بدکاران را با خود می‌برد، اما شخص درستکار مانند صخره، پا برجا می‌ماند.

26 As vineger is to the teeth, and as smoke to the eyes, so is the slouthful to them that send him.

هرگز از آدم تنبل نخواه برای تو کاری انجام دهد؛ او مثل دودی است که به چشم می‌رود و مانند سرکه‌ای است که دندان را کند می‌کند.

27 The feare of the Lord increaseth the dayes: but the yeeres of the wicked shalbe diminished.

خداترسی سالهای عمر انسان را زیاد می‌کند، اما شرارت از عمر او می‌کاهد.

28 The patient abiding of the righteous shall be gladnesse: but the hope of the wicked shall perish.

امید درستکاران به شادی می‌انجامد، اما امید بدکاران بر باد می‌رود.

29 The way of the Lord is strength to the vpright man: but feare shall be for the workers of iniquitie.

خدا برای نیکان قلعه‌ای محافظ است، اما او بدان را هلاک خواهد کرد.

30 The righteous shall neuer be remooued: but the wicked shall not dwell in the land.

درستکاران همیشه از امنیت برخوردار خواهند بود، اما بدکاران بر زمین، زنده نخواهند ماند.

31 The mouth of the iust shall be fruitfull in wisdome: but the tongue of the froward shall be cut out.

از دهان درستکاران غنچه‌های حکمت می‌شکفد، اما زبان دروغگویان از ریشه کنده خواهد شد.

32 The lips of the righteous knowe what is acceptable: but the mouth of the wicked speaketh froward things.

عادلان همیشه سخنان خوشایند بر زبان می‌آورند، اما دهان بدکاران از سخنان نیشدار پر است.