Matthew 9
1 Then hee entred into a shippe, and passed ouer, and came into his owne citie.
അനന്തരം യീശു ർനൗകാമാരുഹ്യ പുനഃ പാരമാഗത്യ നിജഗ്രാമമ് ആയയൗ|
2 And loe, they brought to him a man sicke of the palsie, laid on a bed. And Iesus seeing their faith, saide to the sicke of the palsie, Sonne, be of good comfort: thy sinnes are forgiuen thee.
തതഃ കതിപയാ ജനാ ഏകം പക്ഷാഘാതിനം സ്വട്ടോപരി ശായയിത്വാ തത്സമീപമ് ആനയൻ; തതോ യീശുസ്തേഷാം പ്രതീതിം വിജ്ഞായ തം പക്ഷാഘാതിനം ജഗാദ, ഹേ പുത്ര, സുസ്ഥിരോ ഭവ, തവ കലുഷസ്യ മർഷണം ജാതമ്|
3 And beholde, certaine of the Scribes saide with themselues, This man blasphemeth.
താം കഥാം നിശമ്യ കിയന്ത ഉപാധ്യായാ മനഃസു ചിന്തിതവന്ത ഏഷ മനുജ ഈശ്വരം നിന്ദതി|
4 But when Iesus saw their thoughts, he said, Wherefore thinke yee euil things in your hearts?
തതഃ സ തേഷാമ് ഏതാദൃശീം ചിന്താം വിജ്ഞായ കഥിതവാൻ, യൂയം മനഃസു കൃത ഏതാദൃശീം കുചിന്താം കുരുഥ?
5 For whether is it easier to say, Thy sinnes are forgiuen thee, or to say, Arise, and walke?
തവ പാപമർഷണം ജാതം, യദ്വാ ത്വമുത്ഥായ ഗച്ഛ, ദ്വയോരനയോ ർവാക്യയോഃ കിം വാക്യം വക്തും സുഗമം?
6 And that ye may knowe that the Sonne of man hath authoritie in earth to forgiue sinnes, (then saide he vnto the sicke of the palsie, ) Arise, take vp thy bed, and goe to thine house.
കിന്തു മേദിന്യാം കലുഷം ക്ഷമിതും മനുജസുതസ്യ സാമർഥ്യമസ്തീതി യൂയം യഥാ ജാനീഥ, തദർഥം സ തം പക്ഷാഘാതിനം ഗദിതവാൻ, ഉത്തിഷ്ഠ, നിജശയനീയം ആദായ ഗേഹം ഗച്ഛ|
7 And hee arose, and departed to his owne house.
തതഃ സ തത്ക്ഷണാദ് ഉത്ഥായ നിജഗേഹം പ്രസ്ഥിതവാൻ|
8 So when the multitude sawe it, they marueiled, and glorified God, which had giuen such authoritie to men.
മാനവാ ഇത്ഥം വിലോക്യ വിസ്മയം മേനിരേ, ഈശ്വരേണ മാനവായ സാമർഥ്യമ് ഈദൃശം ദത്തം ഇതി കാരണാത് തം ധന്യം ബഭാഷിരേ ച|
9 And as Iesus passed foorth from thence, hee sawe a man sitting at the custome, named Matthewe, and saide to him, Followe me. And he arose, and followed him.
അനന്തരം യീശുസ്തത്സ്ഥാനാദ് ഗച്ഛൻ ഗച്ഛൻ കരസംഗ്രഹസ്ഥാനേ സമുപവിഷ്ടം മഥിനാമാനമ് ഏകം മനുജം വിലോക്യ തം ബഭാഷേ, മമ പശ്ചാദ് ആഗച്ഛ, തതഃ സ ഉത്ഥായ തസ്യ പശ്ചാദ് വവ്രാജ|
10 And it came to passe, as Iesus sate at meate in his house, beholde, many Publicanes and sinners, that came thither, sate downe at the table with Iesus and his disciples.
തതഃ പരം യീശൗ ഗൃഹേ ഭോക്തുമ് ഉപവിഷ്ടേ ബഹവഃ കരസംഗ്രാഹിണഃ കലുഷിണശ്ച മാനവാ ആഗത്യ തേന സാകം തസ്യ ശിഷ്യൈശ്ച സാകമ് ഉപവിവിശുഃ|
11 And when the Pharises sawe that, they saide to his disciples, Why eateth your master with Publicanes and sinners?
ഫിരൂശിനസ്തദ് ദൃഷ്ട്വാ തസ്യ ശിഷ്യാൻ ബഭാഷിരേ, യുഷ്മാകം ഗുരുഃ കിം നിമിത്തം കരസംഗ്രാഹിഭിഃ കലുഷിഭിശ്ച സാകം ഭുംക്തേ?
12 Nowe when Iesus heard it, hee sayde vnto them, The whole neede not a Physition, but they that are sicke.
യീശുസ്തത് ശ്രുത്വാ താൻ പ്രത്യവദത്, നിരാമയലോകാനാം ചികിത്സകേന പ്രയോജനം നാസ്തി, കിന്തു സാമയലോകാനാം പ്രയോജനമാസ്തേ|
13 But goe yee and learne what this is, I will haue mercie, and not sacrifice: for I am not come to call the righteous, but the sinners to repentance.
അതോ യൂയം യാത്വാ വചനസ്യാസ്യാർഥം ശിക്ഷധ്വമ്, ദയായാം മേ യഥാ പ്രീതി ർന തഥാ യജ്ഞകർമ്മണി| യതോഽഹം ധാർമ്മികാൻ ആഹ്വാതും നാഗതോഽസ്മി കിന്തു മനഃ പരിവർത്തയിതും പാപിന ആഹ്വാതുമ് ആഗതോഽസ്മി|
14 Then came the disciples of Iohn to him, saying, Why doe we and the Pharises fast oft, and thy disciples fast not?
അനന്തരം യോഹനഃ ശിഷ്യാസ്തസ്യ സമീപമ് ആഗത്യ കഥയാമാസുഃ, ഫിരൂശിനോ വയഞ്ച പുനഃ പുനരുപവസാമഃ, കിന്തു തവ ശിഷ്യാ നോപവസന്തി, കുതഃ?
15 And Iesus saide vnto them, Can the children of the marriage chamber mourne as long as the bridegrome is with them? But the daies will come, when the bridegrome shall be taken from them, and then shall they fast.
തദാ യീശുസ്താൻ അവോചത് യാവത് സഖീനാം സംങ്ഗേ കന്യായാ വരസ്തിഷ്ഠതി, താവത് കിം തേ വിലാപം കർത്തും ശക്ലുവന്തി? കിന്തു യദാ തേഷാം സംങ്ഗാദ് വരം നയന്തി, താദൃശഃ സമയ ആഗമിഷ്യതി, തദാ തേ ഉപവത്സ്യന്തി|
16 Moreouer no man pieceth an olde garment with a piece of newe cloth: for that that should fill it vp, taketh away from the garment, and the breach is worse.
പുരാതനവസനേ കോപി നവീനവസ്ത്രം ന യോജയതി, യസ്മാത് തേന യോജിതേന പുരാതനവസനം ഛിനത്തി തച്ഛിദ്രഞ്ച ബഹുകുത്സിതം ദൃശ്യതേ|
17 Neither doe they put newe wine into olde vessels: for then the vessels would breake, and the wine woulde be spilt, and the vessels shoulde perish: but they put new wine into newe vessels, and so are both preserued.
അന്യഞ്ച പുരാതനകുത്വാം കോപി നവാനഗോസ്തനീരസം ന നിദധാതി, യസ്മാത് തഥാ കൃതേ കുതൂ ർവിദീര്യ്യതേ തേന ഗോസ്തനീരസഃ പതതി കുതൂശ്ച നശ്യതി; തസ്മാത് നവീനായാം കുത്വാം നവീനോ ഗോസ്തനീരസഃ സ്ഥാപ്യതേ, തേന ദ്വയോരവനം ഭവതി|
18 While hee thus spake vnto them, beholde, there came a certaine ruler, and worshipped him, saying, My daughter is nowe deceased, but come and laie thine hande on her, and shee shall liue.
അപരം തേനൈതത്കഥാകഥനകാലേ ഏകോഽധിപതിസ്തം പ്രണമ്യ ബഭാഷേ, മമ ദുഹിതാ പ്രായേണൈതാവത്കാലേ മൃതാ, തസ്മാദ് ഭവാനാഗത്യ തസ്യാ ഗാത്രേ ഹസ്തമർപയതു, തേന സാ ജീവിഷ്യതി|
19 And Iesus arose and followed him with his disciples.
തദാനീം യീശുഃ ശിഷ്യൈഃ സാകമ് ഉത്ഥായ തസ്യ പശ്ചാദ് വവ്രാജ|
20 (And beholde, a woman which was diseased with an issue of blood twelue yeres, came behinde him, and touched the hemme of his garment.
ഇത്യനന്തരേ ദ്വാദശവത്സരാൻ യാവത് പ്രദരാമയേന ശീർണൈകാ നാരീ തസ്യ പശ്ചാദ് ആഗത്യ തസ്യ വസനസ്യ ഗ്രന്ഥിം പസ്പർശ;
21 For shee saide in her selfe, If I may touche but his garment onely, I shalbe whole.
യസ്മാത് മയാ കേവലം തസ്യ വസനം സ്പൃഷ്ട്വാ സ്വാസ്ഥ്യം പ്രാപ്സ്യതേ, സാ നാരീതി മനസി നിശ്ചിതവതീ|
22 Then Iesus turned him about, and seeing her, did say, Daughter, be of good comfort: thy faith hath made thee whole. And the woman was made whole at that same moment.)
തതോ യീശുർവദനം പരാവർത്ത്യ താം ജഗാദ, ഹേ കന്യേ, ത്വം സുസ്ഥിരാ ഭവ, തവ വിശ്വാസസ്ത്വാം സ്വസ്ഥാമകാർഷീത്| ഏതദ്വാക്യേ ഗദിതഏവ സാ യോഷിത് സ്വസ്ഥാഭൂത്|
23 Nowe when Iesus came into the Rulers house, and saw the minstrels and the multitude making noise,
അപരം യീശുസ്തസ്യാധ്യക്ഷസ്യ ഗേഹം ഗത്വാ വാദകപ്രഭൃതീൻ ബഹൂൻ ലോകാൻ ശബ്ദായമാനാൻ വിലോക്യ താൻ അവദത്,
24 He said vnto them, Get you hence: for the maid is not dead, but sleepeth. And they laughed him to scorne.
പന്ഥാനം ത്യജ, കന്യേയം നാമ്രിയത നിദ്രിതാസ്തേ; കഥാമേതാം ശ്രുത്വാ തേ തമുപജഹസുഃ|
25 And when the multitude were put foorth, hee went in and tooke her by the hande, and the maide arose.
കിന്തു സർവ്വേഷു ബഹിഷ്കൃതേഷു സോഽഭ്യന്തരം ഗത്വാ കന്യായാഃ കരം ധൃതവാൻ, തേന സോദതിഷ്ഠത്;
26 And this bruite went throughout all that lande.
തതസ്തത്കർമ്മണോ യശഃ കൃത്സ്നം തം ദേശം വ്യാപ്തവത്|
27 And as Iesus departed thence, two blinde men followed him, crying, and saying, O sonne of Dauid, haue mercie vpon vs.
തതഃ പരം യീശുസ്തസ്മാത് സ്ഥാനാദ് യാത്രാം ചകാര; തദാ ഹേ ദായൂദഃ സന്താന, അസ്മാൻ ദയസ്വ, ഇതി വദന്തൗ ദ്വൗ ജനാവന്ധൗ പ്രോചൈരാഹൂയന്തൗ തത്പശ്ചാദ് വവ്രജതുഃ|
28 And when hee was come into the house, the blinde came to him, and Iesus saide vnto them, Beleeue yee that I am able to doe this? And they sayd vnto him, Yea, Lord.
തതോ യീശൗ ഗേഹമധ്യം പ്രവിഷ്ടം താവപി തസ്യ സമീപമ് ഉപസ്ഥിതവന്തൗ, തദാനീം സ തൗ പൃഷ്ടവാൻ കർമ്മൈതത് കർത്തും മമ സാമർഥ്യമ് ആസ്തേ, യുവാം കിമിതി പ്രതീഥഃ? തദാ തൗ പ്രത്യൂചതുഃ, സത്യം പ്രഭോ|
29 Then touched he their eyes, saying, According to your faith be it vnto you.
തദാനീം സ തയോ ർലോചനാനി സ്പൃശൻ ബഭാഷേ, യുവയോഃ പ്രതീത്യനുസാരാദ് യുവയോ ർമങ്ഗലം ഭൂയാത്| തേന തത്ക്ഷണാത് തയോ ർനേത്രാണി പ്രസന്നാന്യഭവൻ,
30 And their eyes were opened, and Iesus gaue them great charge, saying, See that no man knowe it.
പശ്ചാദ് യീശുസ്തൗ ദൃഢമാജ്ഞാപ്യ ജഗാദ, അവധത്തമ് ഏതാം കഥാം കോപി മനുജോ മ ജാനീയാത്|
31 But when they were departed, they spread abroad his fame throughout all that land.
കിന്തു തൗ പ്രസ്ഥായ തസ്മിൻ കൃത്സ്നേ ദേശേ തസ്യ കീർത്തിം പ്രകാശയാമാസതുഃ|
32 And as they went out, beholde, they brought to him a domme man possessed with a deuill.
അപരം തൗ ബഹിര്യാത ഏതസ്മിന്നന്തരേ മനുജാ ഏകം ഭൂതഗ്രസ്തമൂകം തസ്യ സമീപമ് ആനീതവന്തഃ|
33 And when the deuill was cast out, the domme spake: then the multitude marueiled, saying, The like was neuer seene in Israel.
തേന ഭൂതേ ത്യാജിതേ സ മൂകഃ കഥാം കഥയിതും പ്രാരഭത, തേന ജനാ വിസ്മയം വിജ്ഞായ കഥയാമാസുഃ, ഇസ്രായേലോ വംശേ കദാപി നേദൃഗദൃശ്യത;
34 But the Pharises saide, He casteth out deuils, through the prince of deuils.
കിന്തു ഫിരൂശിനഃ കഥയാഞ്ചക്രുഃ ഭൂതാധിപതിനാ സ ഭൂതാൻ ത്യാജയതി|
35 And Iesus went about all cities and townes, teaching in their Synagogues, and preaching the Gospel of the kingdome, and healing euery sickenesse and euery disease among the people.
തതഃ പരം യീശുസ്തേഷാം ഭജനഭവന ഉപദിശൻ രാജ്യസ്യ സുസംവാദം പ്രചാരയൻ ലോകാനാം യസ്യ യ ആമയോ യാ ച പീഡാസീത്, താൻ ശമയൻ ശമയംശ്ച സർവ്വാണി നഗരാണി ഗ്രാമാംശ്ച ബഭ്രാമ|
36 But when he saw the multitude, he had compassion vpon them, because they were dispersed, and scattered abroade, as sheepe hauing no shepheard.
അന്യഞ്ച മനുജാൻ വ്യാകുലാൻ അരക്ഷകമേഷാനിവ ച ത്യക്താൻ നിരീക്ഷ്യ തേഷു കാരുണികഃ സൻ ശിഷ്യാൻ അവദത്,
37 Then saide he to his disciples, Surely the haruest is great, but the labourers are fewe.
ശസ്യാനി പ്രചുരാണി സന്തി, കിന്തു ഛേത്താരഃ സ്തോകാഃ|
38 Wherefore pray the Lord of the haruest, that he woulde sende foorth labourers into his haruest.
ക്ഷേത്രം പ്രത്യപരാൻ ഛേദകാൻ പ്രഹേതും ശസ്യസ്വാമിനം പ്രാർഥയധ്വമ്|
