Mark 3
1 And he entred againe into ye Synagogue, and there was a man which had a withered had.
| و باز به کنیسه درآمده، در آنجا مرد دست خشکی بود. | ۱ |
2 And they watched him, whether he would heale him on the Sabbath day, that they might accuse him.
| و مراقب وی بودند که شاید او را در سبت شفا دهد تا مدعی او گردند. | ۲ |
3 Then he saide vnto the man which had the withered hand, Arise: stand forth in the middes.
| پس بدان مرد دست خشک گفت: «در میان بایست!» | ۳ |
4 And he saide to them, Is it lawfull to doe a good deede on the Sabbath day, or to doe euil? to saue the life, or to kill? But they held their peace.
| و بدیشان گفت: «آیا در روز سبت کدام جایز است؟ نیکویی‌کردن یا بدی؟ جان رانجات دادن یا هلاک کردن؟» ایشان خاموش ماندند. | ۴ |
5 Then hee looked rounde about on them angerly, mourning also for the hardnesse of their hearts, and saide to the man, Stretch foorth thine hand. And he stretched it out: and his hande was restored, as whole as the other.
| پس چشمان خود را بر ایشان باغضب گردانیده، زیرا که از سنگدلی ایشان محزون بود، به آن مرد گفت: «دست خود رادراز کن!» پس دراز کرده، دستش صحیح گشت. | ۵ |
6 And the Pharises departed, and straightway gathered a councill with the Herodians against him, that they might destroy him.
| در ساعت فریسیان بیرون رفته، با هیرودیان درباره او شورا نمودند که چطور او را هلاک کنند. | ۶ |
7 But Iesus auoided with his disciples to the sea: and a great multitude followed him from Galile, and from Iudea,
| و عیسی با شاگردانش به سوی دریا آمد وگروهی بسیار از جلیل به عقب او روانه شدند، | ۷ |
8 And from Ierusalem, and from Idumea, and beyonde Iordan: and they that dwelled about Tyrus and Sidon, when they had heard what great things he did, came vnto him in great number.
| واز یهودیه و از اورشلیم و ادومیه و آن طرف اردن و از حوالی صور و صیدون نیز جمعی کثیر، چون اعمال او را شنیدند، نزد وی آمدند. | ۸ |
9 And he commanded his disciples, that a litle shippe should waite for him, because of the multitude, lest they shoulde throng him.
| و به شاگردان خود فرمود تا زورقی به‌سبب جمعیت، بجهت او نگاه دارند تا بر وی ازدحام ننمایند، | ۹ |
10 For hee had healed many, in so much that they preassed vpon him to touch him, as many as had plagues.
| زیرا که بسیاری را صحت می‌داد، بقسمی که هر‌که صاحب دردی بود بر او هجوم می‌آورد تااو را لمس نماید. | ۱۰ |
11 And when the vncleane spirits sawe him, they fel downe before him, and cried, saying, Thou art the Sonne of God.
| و ارواح پلید چون او رادیدند، پیش او به روی در‌افتادند و فریادکنان می‌گفتند که «تو پسر خدا هستی.» | ۱۱ |
12 And he sharply rebuked them, to the ende they should not vtter him.
| و ایشان را به تاکید بسیار فرمود که او را شهرت ندهند. | ۱۲ |
13 Then hee went vp into a mountaine, and called vnto him whome he woulde, and they came vnto him.
| پس بر فراز کوهی برآمده، هر‌که راخواست به نزد خود طلبید و ایشان نزد او آمدند. | ۱۳ |
14 And hee appoynted twelue that they should be with him, and that he might send them to preache,
| و دوازده نفر را مقرر فرمود تا همراه او باشند وتا ایشان را بجهت وعظ نمودن بفرستد، | ۱۴ |
15 And that they might haue power to heale sicknesses, and to cast out deuils.
| وایشان را قدرت باشد که مریضان را شفا دهند ودیوها را بیرون کنند. | ۱۵ |
16 And the first was Simon, and hee named Simon, Peter,
| و شمعون را پطرس نام نهاد. | ۱۶ |
17 Then Iames the sonne of Zebedeus, and Iohn Iames brother (and surnamed them Boanerges, which is, the sonnes of thunder, )
| و یعقوب پسر زبدی و یوحنا برادریعقوب؛ این هر دو را بوانرجس یعنی پسران رعد نام گذارد. | ۱۷ |
18 And Andrew, and Philippe, and Bartlemew, and Matthewe, and Thomas, and Iames, the sonne of Alpheus, and Thaddeus, and Simon the Cananite,
| و اندریاس و فیلپس و برتولما و متی و توما و یعقوب بن حلفی و تدی وشمعون قانوی، | ۱۸ |
19 And Iudas Iscariot, who also betraied him, and they came home.
| و یهودای اسخریوطی که او راتسلیم کرد. | ۱۹ |
20 And the multitude assembled againe, so that they could not so much as eate bread.
| و چون به خانه درآمدند، باز جمعی فراهم آمدند بطوری که ایشان فرصت نان خوردن هم نکردند. | ۲۰ |
21 And when his kinsfolkes heard of it, they went out to laie hold on him: for they sayde that he was beside himselfe.
| و خویشان او چون شنیدند، بیرون آمدند تا او را بردارند زیرا گفتند بی‌خود شده است. | ۲۱ |
22 And the Scribes which came downe from Hierusalem, saide, He hath Beelzebub, and through the prince of the deuils he casteth out deuils.
| و کاتبانی که از اورشلیم آمده بودند، گفتند که بعلزبول دارد و به یاری رئیس دیوها، دیوها را اخراج می‌کند. | ۲۲ |
23 But he called them vnto him, and said vnto them in parables, How can Satan driue out Satan?
| پس ایشان را پیش طلبیده، مثلها زده، بدیشان گفت: «چطور می‌تواندشیطان، شیطان را بیرون کند؟ | ۲۳ |
24 For if a kingdome bee deuided against it selfe, that kingdome can not stand.
| و اگر مملکتی برخلاف خود منقسم شود، آن مملکت نتواندپایدار بماند. | ۲۴ |
25 Or if a house bee deuided against it selfe, that house can not continue.
| و هرگاه خانه‌ای به ضد خویش منقسم شد، آن خانه نمی تواند استقامت داشته باشد. | ۲۵ |
26 So if Satan make insurrection against himselfe, and be deuided, hee can not endure but is at an ende.
| و اگر شیطان با نفس خود مقاومت نمایدو منقسم شود، او نمی تواند قائم ماند بلکه هلاک می‌گردد. | ۲۶ |
27 No man can enter into a strong mans house, and take away his goods, except hee first binde that strong man, and then spoyle his house.
| و هیچ‌کس نمی تواند به خانه مردزورآور درآمده، اسباب او را غارت نماید، جزآنکه اول آن زورآور را ببندد و بعد از آن خانه اورا تاراج می‌کند. | ۲۷ |
28 Verely I say vnto you, all sinnes shalbe forgiuen vnto the children of men, and blasphemies, wherewith they blaspheme:
| هرآینه به شما می‌گویم که همه گناهان از بنی آدم آمرزیده می‌شود و هر قسم کفر که گفته باشند، | ۲۸ |
29 But hee that blasphemeth against the holy Ghost, shall neuer haue forgiuenesse, but is culpable of eternall damnation. (aiōn g165, aiōnios g166)
| لیکن هر‌که به روح‌القدس کفر گوید، تا به ابد آمرزیده نشود بلکه مستحق عذاب جاودانی بود.» (aiōn g165, aiōnios g166) | ۲۹ |
30 Because they saide, Hee had an vncleane spirit.
| زیرا که می‌گفتند روحی پلید دارد. | ۳۰ |
31 Then came his brethren and mother, and stoode without, and sent vnto him, and called him.
| پس برادران و مادر او آمدند و بیرون ایستاده، فرستادند تا او را طلب کنند. | ۳۱ |
32 And the people sate about him, and they said vnto him, Beholde, thy mother, and thy brethren seeke for thee without.
| آنگاه جماعت گرد او نشسته بودند و به وی گفتند: «اینک مادرت و برادرانت بیرون تو را می‌طلبند.» | ۳۲ |
33 But hee answered them, saying, Who is my mother and my brethren?
| در جواب ایشان گفت: «کیست مادر من وبرادرانم کیانند؟» | ۳۳ |
34 And hee looked rounde about on them, which sate in compasse about him, and saide, Beholde my mother and my brethren.
| پس بر آنانی که گرد وی نشسته بودند، نظر افکنده، گفت: «اینانند مادر وبرادرانم، | ۳۴ |
35 For whosoeuer doeth the will of God, he is my brother, and my sister, and mother.
| زیرا هر‌که اراده خدا را به‌جا آردهمان برادر و خواهر و مادر من باشد.» | ۳۵ |
