Luke 5
1 Then it came to passe, as the people preassed vpon him to heare the word of God, that he stoode by the lake of Gennesaret,
Екхвар Исусо ачиля паша Генисаретско озеро, тай бут манушэн стидэнепе паша Лэстэ, соб тэ шунэ Дэвлэхкоро Лав, и стасавэнас Лэ всавэрэ ригэндар.
2 And sawe two shippes stand by the lakes side, but the fishermen were gone out of them, and were washing their nettes.
Вов удыкхля дуй лодкы пэ пане паша пхуя и мачярен, савэ выджиле лодкэндар и халавэнас кхувдя.
3 And he entred into one of the ships, which was Simons, and required him that he would thrust off a litle from the land: and he sate downe, and taught the people out of the ship.
Исусо заджиля дэ Симонохкири лодка тай помангля Симоно тэ отлиджял ла пав пане надур пхуятар. Тунчи бэшля и лодкатар ачиля тэ сиклярэ манушэн.
4 Now when he had left speaking, he sayd vnto Simon, Lanch out into the deepe, and let downe your nettes to make a draught.
Кала ж пэрэачиля тэ сиклярэ, пхэнда Симоности: — Отлиджя лодка дурэдэр пхуятар, тев будэр пани, тай зачув кхувдя тэ астарэн мачё!
5 Then Simon answered, and sayd vnto him, Master, we haue trauailed sore all night, and haue taken nothing: neuerthelesse at thy worde I will let downe the net.
Симоно пхэнэл Лэсти: — Пхурэдэр амаро! Амэ всавири рят тераґас пхари бути и камле тэ астарэ мачё, тай вса ивья. Нэ сар Ту пхэнэх, мэ кандава Тут тай инте зачувава кхувди.
6 And when they had so done, they enclosed a great multitude of fishes, so that their net brake.
Кала вонэ кади стердэ, тунчи астардэ фартэ бут мачен, пэ скици бут, со кхувди ачиля тэ чинэпэ.
7 And they beckened to their parteners, which were in the other ship, that they shoulde come and helpe them, who came then, and filled both the ships, that they did sinke.
Тунчи вонэ сикавдэ вастэнца амалэнди, савэ сле пэ авэр лодка, соб тэ подрицарэн лэн. Кодэла авиле тай їтханэ зачутэ пхэрдо мачё дэ лэдуй лодкы, кади со лодкы ачиле тэ тасё.
8 Now when Simon Peter saw it, he fel down at Iesus knees, saying, Lord, go from me: for I am a sinfull man.
Кала дыкхля вса откада Симоно Пётро, вов тэлиля Исусохкэрэ чянгэндэ тай пхэнда: — Выджя мандар, Рае! Кодэлэсти со мэ мануш дэ бэзима!
9 For he was vtterly astonied, and all that were with him, for the draught of fishes which they tooke.
Бари дар дэня пэ лэстэ тай пэ всавэрэн, ко дыкхля, скици мачё вонэ астардэ.
10 And so was also Iames and Iohn the sonnes of Zebedeus, which were companions with Simon. Then Iesus sayde vnto Simon, Feare not: from henceforth thou shalt catch men.
Трашане кади ж амала Симонохкэрэ, Иаково тай Иоанно, Зеведеехкэрэ чявэ. Нэ Симоности Исусо пхэнда: — На дар. Акана манушэн авэґа тэ астарэ.
11 And when they had brought the ships to land, they forsooke all, and followed him.
Тунчи вонэ выцырдэне лодкы пэ пхув, ачявдэ вса тай джиле пала Исусо.
12 Nowe it came to passe, as he was in a certaine citie, beholde, there was a man full of leprosie, and when he sawe Iesus, he fell on his face, and besought him, saying, Lord, if thou wilt, thou canst make me cleane.
Екхвар Исусо сля дэ екх форо. Тунчи авиля Лэстэ мануш, пэ савэстэ сля насвалимо проказа. Вов пэля англа Исусо пэ муй тай мангля Лэ мангимаґа: — Рае! Коли закамэґа, Ту жужарэґа ман!
13 So he stretched forth his hand, and touched him, saying, I will, be thou cleane. And immediately the leprosie departed from him.
Исусо процырдэня васт, лиляпэ лэстэ тай пхэнда: — Камав, жужарпэ! Тунчи проказа екхатар сджиля лэстар.
14 And he commanded him that hee should tell it no man: but Go, sayth he, and shew thy selfe to the Priest, and offer for thy clensing, as Moses hath commanded, for a witnes vnto them.
Исусо прыпхэнда лэсти: — Никасти на розпхэн пала кода, нэ джя, сикавпэ рашаести тай ан жэртва пала кода, со жужарданпэ, сар пхэнда Моисеи, соб вонэ када тэ дыкхэн.
15 But so much more went there a fame abroad of him, and great multitudes came together to heare, and to be healed of him of their infirmities.
Нэ инте будэр розджиляпэ дума пала Исусо, тай фартэ бут манушэн джянас Лэстэ, соб тэ шунэ Лэхкэрэ лава тай тэ састярэпэ бутэ дукхэндар.
16 But he kept himselfe apart in the wildernes, and prayed.
Нэ Вов уджялас дэ тханэн, тев манушэн на сля, соб тэ мангэпэ.
17 And it came to passe, on a certaine day, as he was teaching, that the Pharises and doctours of the Law sate by, which were come out of euery towne of Galile, and Iudea, and Hierusalem, and the power of the Lord was in him to heale them.
Екхвар, кала Исусо сиклярэлас манушэн, котэ сле фарисея тай сиклимаря пав Упхэнима. Вонэ авиле всавэрэ тханэндар Галилеятар, Иудеятар тай Ерусалимостар. И зор Раехкири сля пэ Исусо, соб тэ састярэ манушэн.
18 Then beholde, men brought a man lying in a bed, which was taken with a palsie, and they sought meanes to bring him in, and to lay him before him.
Тай акэ, андэ пэ пато насвалэ, саво на пхирэлас, тай камле тэ залиджя лэ дэ цэр тай тэ тховэ англа Исусо.
19 And when they could not finde by what way they might bring him in, because of the preasse, they went vp on the house, and let him downe through the tyling, bed and all, in the middes before Iesus.
Тай на аракхле, сар тэ анэ лэ дэ цэр, колэсти со фартэ бут манушэн сля паша цэрэ. Тунчи вонэ ваздэнепэ упрэ пэ цэр, розлиле ушарди тай змукле насвалэ пэ пато англа Исусо.
20 And when he sawe their faith, he sayd vnto him, Man, thy sinnes are forgiuen thee.
Кала Вов удыкхля лэнгоро патявимо, тунчи пхэнда насвалэсти: — Мануша! Отмукэлпэ тути тиро бэзимо.
21 Then the Scribes and the Pharises began to reason, saying, Who is this that speaketh blasphemies? who can forgiue sinnes, but God onely?
Сиклимаря пав Упхэнима тай фарисея ачиле тэ дэдумэ еджинэ пэсти дэ гындо: — Ко Вов исин, со дэдумэл кацавэ бэзимахкэрэ лава? Кици Дэвлэстэ исин зор тэ эртисарэ бэзимо манушэсти!
22 But when Iesus perceiued their reasoning, he answered, and sayd vnto them, What reason ye in your hearts?
Исусо полиля, со лэндэ дэ гындо, тай пхэнда лэнди: — Сости тумэ гинисарэн кади дэ тумарэн їлэн?
23 Whether is easier to say, Thy sinnes are forgiuen thee, or to say, Rise and walke?
Со локхэдэр, тэ пхэнэ: «Отмукэлпэ тиро бэзимо», — чи тэ пхэнэ: «Вщи тай пхир»?
24 But that ye may know that that Sonne of man hath authoritie to forgiue sinnes in earth, (he sayd vnto the sicke of the palsie) I say to thee, Arise: take vp thy bed, and goe to thine house.
Нэ соб тумэ тэ джянэн, со Манушыканэ Чявэстэ исин зор тэ эртисарэ бэзимо, — пхэнда Вов насвалэсти: — Тути пхэнав: Вщи, лэ пато тиро тай джя цэрэ!
25 And immediatly he rose vp before them, and tooke vp his bed whereon he lay, and departed to his owne house, praysing God.
Тунчи Вов екхатар вщиля англа лэндэ, лиля кода, пэ со пашлёлас, джиля цэрэ и ваздэлас слава Дэвлэсти.
26 And they were all amased, and praysed God, and were filled with feare, saying, Doutlesse we haue seene strange things to day.
Тунчи и вонэ ваздэнас Дэвлэсти слава тай пхэнэнас: — Авдивэ амэ пэхкэрэ якхэнца дыкхле кода, со на сля никала!
27 And after that, he went foorth and sawe a Publicane named Leui, sitting at the receite of custome, and sayd vnto him, Follow me.
Пала кадэлэ Исусо выджиля тай удыкхля стидэмаре, саво лэлас налогуря, акхарэнас лэ Левии. Вов бэшэлас паша тханэ, тев здэнас налогуря. Тай пхэнда лэсти Исусо: — Джя пала Ман!
28 And he left all, rose vp, and folowed him.
Вов ачявда вса тай джиля пала Исусо.
29 Then Leui made him a great feast in his owne house, where there was a great company of Publicanes, and of other that sate at table with them.
Тунчи Левии тховда важ Исусо баро скаминд пэстэ цэрэ. Лэнца пала скаминдэ сля бут аврэн манушэн и стидэмарен.
30 But they that were Scribes and Pharises among them, murmured against his disciples, saying, Why eate ye and drinke ye with Publicanes and sinners?
Фарисея тай сиклимаря пав Упхэнима сле дэ холя и пхученас Исусохкэрэ сиклярнэн: — Сости тумэ хан и пэн стидэмаренца тай бэзимахкэрэ манушэнца?
31 Then Iesus answered, and sayd vnto them, They that are whole, neede not the Physician, but they that are sicke.
Исусо пхэнда лэнди: — На састэ манушэнди трэбуни састимари, нэ насвалэнди.
32 I came not to call the righteous, but sinners to repentance.
Мэ авилём тэ прыакхарэ, соб тэ обрисявэнпэ Дэвлэстэ на бидошакэрэ мануша, а кодэла, савэ джювэн дэ бэзима.
33 Then they said vnto him, Why do the disciples of Iohn fast often, and pray, and the disciples of the Pharises also, but thine eate and drinke?
Тунчи вонэ пхэндэ Исусости: — Иоаннохкэрэ тай фарисеенгэрэ сиклярнэ мангэнпэ тай рицарэн посто, а Тирэ сиклярнэ хан тай пэн.
34 And he said vnto them, Can ye make the children of the wedding chamber to fast, as long as the bridegrome is with them?
Исусо пхэнда лэнди: — Сар тумэ пхэнэна пэ бьяв манушэнди тэ рицарэн посто, кала лэнца тэрно?
35 But the dayes will come, euen when the bridegrome shalbe taken away from them: then shall they fast in those dayes.
Нэ авэла вряма, кала лэндар залэлапэ тэрно, тунчи авэна тэ рицарэ посто.
36 Againe he spake also vnto them a parable, No man putteth a piece of a newe garment into an olde vesture: for then the newe renteth it, and the piece taken out of the newe, agreeth not with the olde.
Тунчи Вов пхэнда лэнди кацави дума: — Нико на прысювэл пураня їдатэ котор, саво отчиндо нэвя їдатар. Кодэлэсти со тунчи и нэви їда мусарэла, и пуранятэ на поджяла.
37 Also no man powreth newe wine into olde vessels: for then ye new wine wil breake the vessels, and it will runne out, and the vessels will perish:
Нико на чувэл тэрно мол дэ пурано ґравлицико гоноро, колэсти со и гоноро пхарола, и мол розчувэлапэ.
38 But newe wine must be powred into newe vessels: so both are preserued.
Нэ тэрно мол чувэн дэ нэвэн ґравлицикунэн гонорэн.
39 Also no man that drinketh olde wine, straightway desireth newe: for he sayth, The olde is more profitable.
Тай нико на закамэла тэ пэ тэрно мол, кала зумавда пурано мол, нэ пхэнэла: «Пурано фэдэр».
