Job 7
1 Is there not an appointed time to man vpon earth? and are not his dayes as the dayes of an hyreling?
Difinita estas ja por la homo la limtempo sur la tero, Kaj liaj tagoj estas kiel la tagoj de dungito.
2 As a seruant longeth for the shadowe, and as an hyreling looketh for the ende of his worke,
Kiel sklavo, kiu sopiras al ombro, Kaj kiel dungito, kiu atendas sian pagon,
3 So haue I had as an inheritance the moneths of vanitie, and painefull nights haue bene appointed vnto me.
Tiel mi ricevis sorte monatojn vantajn, Kaj noktoj turmentaj estas nombritaj al mi.
4 If I layed me downe, I sayde, When shall I arise? and measuring the euening I am euen full with tossing to and from vnto the dawning of the day.
Kiam mi kuŝiĝas, mi diras: Kiam mi leviĝos? Sed la vespero fariĝas longa, kaj mi satiĝas de maltrankvileco ĝis la tagiĝo.
5 My flesh is clothed with wormes and filthinesse of the dust: my skinne is rent, and become horrible.
Mia korpo estas kovrita de vermoj kaj de pecoj da tero; Mia haŭto krevis kaj putras.
6 My dayes are swifter then a weauers shittle, and they are spent without hope.
Miaj tagoj forflugis pli facile, ol bobeno de teksisto, Kaj pasis, lasinte nenian esperon.
7 Remember that my life is but a wind, and that mine eye shall not returne to see pleasure.
Memoru, ke mia vivo estas bloveto, Ke miaj okuloj ne plu revidos bonon;
8 The eye that hath seene me, shall see me no more: thine eyes are vpon me, and I shall be no longer.
Ne plu revidos min okulo de vidanto; Vi volos ekrigardi min, sed mi jam ne ekzistos.
9 As the cloude vanisheth and goeth away, so he that goeth downe to the graue, shall come vp no more. (Sheol h7585)
Nubo pasas kaj foriras; Tiel ne plu revenas tiu, kiu iris en Ŝeolon; (Sheol h7585)
10 He shall returne no more to his house, neither shall his place knowe him any more.
Li ne plu revenas en sian domon; Lia loko ne plu rekonos lin.
11 Therefore I will not spare my mouth, but will speake in the trouble of my spirite, and muse in the bitternesse of my minde.
Tial mi ne detenos mian buŝon; Mi parolos en la premiteco de mia spirito, Mi plendos en la maldolĉeco de mia animo.
12 Am I a sea or a whalefish, that thou keepest me in warde?
Ĉu mi estas maro aŭ mara monstro, Ke Vi starigis gardon por mi?
13 When I say, My couch shall relieue me, and my bed shall bring comfort in my meditation,
Kiam mi pensas, ke mia lito min konsolos, Ke mia kuŝejo plifaciligos mian suferadon,
14 Then fearest thou me with dreames, and astonishest me with visions.
Tiam Vi teruras min per sonĝoj, Timigas min per vizioj;
15 Therefore my soule chuseth rather to be strangled and to die, then to be in my bones.
Kaj mia animo deziras sufokiĝon, Miaj ostoj la morton.
16 I abhorre it, I shall not liue alway: spare me then, for my dayes are but vanitie.
Tedis al mi; ne eterne mi vivu; Forlasu min, ĉar miaj tagoj estas vantaĵo.
17 What is man, that thou doest magnifie him, and that thou settest thine heart vpon him?
Kio estas homo, ke Vi faras lin granda, Ke Vi zorgas pri li,
18 And doest visite him euery morning, and tryest him euery moment?
Ke Vi rememoras lin ĉiumatene, Elprovas lin ĉiumomente?
19 Howe long will it be yer thou depart from me? thou wilt not let me alone whiles I may swallowe my spettle.
Kial Vi ne deturnas Vin de mi, Ne lasas min libera eĉ tiom, ke mi povu engluti mian salivon?
20 I haue sinned, what shall I do vnto thee? O thou preseruer of me, why hast thou set me as a marke against thee, so that I am a burden vnto my selfe?
Se mi pekis, kion mi per tio faris al Vi, ho gardanto de la homoj? Kial Vi faris min celo de Viaj atakoj, Ke mi fariĝis ŝarĝo por mi mem?
21 And why doest thou not pardon my trespasse? and take away mine iniquitie? for nowe shall I sleepe in the dust, and if thou seekest me in the morning, I shall not be found.
Kaj kial Vi ne deprenas mian pekon, ne pardonas mian malbonagon? Jen mi ja baldaŭ kuŝos en la tero; Kaj kiam Vi morgaŭ serĉos min, mi ne ekzistos.
