Job 5

1 Call nowe, if any will answere thee, and to which of the Saintes wilt thou turne?

فریاد برآور و کمک بطلب، ولی آیا کسی گوش می‌دهد؟ کدام یک از فرشتگان به دادت می‌رسد.

2 Doubtlesse anger killeth the foolish, and enuie slayeth the idiote.

سرانجام در عجز و درماندگی از غصه می‌میرند.

3 I haue seene the foolish well rooted, and suddenly I cursed his habitation, saying,

کسانی که از خدا برمی‌گردند، ظاهراً کامیاب هستند، ولی بلای ناگهانی بر آنها نازل می‌شود.

4 His children shalbe farre from saluation, and they shall be destroyed in the gate, and none shall deliuer them.

فرزندان ایشان بی‌پناه می‌گردند و در محکمه محکوم می‌شوند و کسی از آنها حمایت نمی‌کند.

5 The hungrie shall eate vp his haruest: yea, they shall take it from among the thornes, and the thirstie shall drinke vp their substance.

محصولاتشان را گرسنگان می‌خورند و ثروتشان را حریصان غارت می‌کنند.

6 For miserie commeth not foorth of the dust, neither doeth affliction spring out of the earth.

بلا و بدبختی هرگز بدون علّت دامنگیر انسان نمی‌شود.

7 But man is borne vnto trauaile, as the sparkes flie vpwarde.

بدبختی از خود انسان سرچشمه می‌گیرد، همچنانکه شعله از آتش برمی‌خیزد.

8 But I would inquire at God, and turne my talke vnto God:

اگر من جای تو بودم، مشکل خود را نزد خدا می‌بردم.

9 Which doeth great things and vnsearchable, and marueilous things without nomber.

زیرا او معجزات شگفت‌انگیز می‌کند و کارهای عجیب و خارق‌العادهٔ بی‌شمار انجام می‌دهد.

10 He giueth raine vpon the earth, and powreth water vpon the streetes,

بر زمین باران می‌باراند و کشتزارها را سیراب می‌کند،

11 And setteth vp on hie them that be lowe, that the sorowfull may be exalted to saluation.

فروتنان را سرافراز می‌گرداند و رنجدیدگان را شادی می‌بخشد.

12 He scattereth the deuices of the craftie: so that their handes can not accomplish that which they doe enterprise.

او نقشه‌های اشخاص حیله‌گر را نقش بر آب می‌کند تا کاری از پیش نبرند.

13 He taketh the wise in their craftinesse, and the counsel of the wicked is made foolish.

حکیمان را در زیرکیِ خودشان به دام می‌اندازد و توطئه‌های ایشان را خنثی می‌نماید.

14 They meete with darkenesse in the day time, and grope at noone day, as in the night.

روز روشن برای آنها مانند شب تاریک است و در آن کورمال کورمال راه می‌روند.

15 But he saueth the poore from the sword, from their mouth, and from the hande of the violent man,

خدا مظلومان و فقیران را از چنگ ظالمان می‌رهاند.

16 So that the poore hath his hope, but iniquitie shall stop her mouth.

او به فقیران امید می‌بخشد و دهان ظالمان را می‌بندد.

17 Beholde, blessed is the man whome God correcteth: therefore refuse not thou the chastising of the Almightie.

خوشا به حال کسی که خدای قادرمطلق تأدیبش می‌کند. پس وقتی او تو را تأدیب می‌نماید، دلگیر نشو.

18 For he maketh the wound, and bindeth it vp: he smiteth, and his handes make whole.

اگر خدا تو را مجروح کند خودش هم زخمهایت را می‌بندد و تو را شفا می‌بخشد.

19 He shall deliuer thee in sixe troubles, and in the seuenth the euill shall not touch thee.

او تو را از هر بلایی می‌رهاند تا گزندی به تو نرسد.

20 In famine he shall deliuer thee from death: and in battel from the power of the sworde.

خدا تو را هنگام قحطی از مرگ نجات خواهد داد و در موقع جنگ از دم شمشیر خواهد رهانید.

21 Thou shalt be hid from the scourge of the tongue, and thou shalt not be afraid of destruction when it commeth.

از زخم زبان در امان خواهی بود و وقتی هلاکت آید، از آن نخواهی ترسید.

22 But thou shalt laugh at destruction and dearth, and shalt not be afraide of the beast of the earth.

بر هلاکت و قحطی خواهی خندید و از حیوانات وحشی هراس به دل راه نخواهی داد.

23 For the stones of the fielde shall be in league with thee, and the beastes of the field shall be at peace with thee.

زمینی که شخم می‌زنی خالی از سنگ خواهد بود و جانوران خطرناک با تو در صلح و صفا به سر خواهند برد.

24 And thou shalt knowe, that peace shall be in thy tabernacle, and thou shalt visite thine habitation, and shalt not sinne.

خانهٔ تو در امان خواهد بود و از اموال تو چیزی دزدیده نخواهد شد.

25 Thou shalt perceiue also, that thy seede shalbe great, and thy posteritie as the grasse of the earth.

نسل تو مانند علف صحرا زیاد خواهند بود،

26 Thou shalt goe to thy graue in a ful age, as a ricke of corne commeth in due season into the barne.

و تو همچون خوشهٔ گندم که تا وقتش نرسد درو نمی‌شود، در کمال پیری، کامیاب از دنیا خواهی رفت.

27 Lo, thus haue we inquired of it, and so it is: heare this and knowe it for thy selfe.

تجربه به من ثابت کرده است که همهٔ اینها حقیقت دارد؛ پس به خاطر خودت نصیحت مرا بشنو.