Job 16
1 Bvt Iob answered, and said,
| آنگاه ایوب پاسخ داد: |
2 I haue oft times heard such things: miserable comforters are ye all.
| من از این حرفها زیاد شنیده‌ام. همهٔ شما تسلی‌دهندگان مزاحم هستید. |
3 Shall there be none ende of wordes of winde? or what maketh thee bold so to answere?
| آیا این سخنان بیهودهٔ شما پایانی ندارد؟ چه کسی شما را مجبور کرده این همه بحث کنید؟ |
4 I could also speake as yee doe: (but woulde God your soule were in my soules stead) I could keepe you company in speaking, and could shake mine head at you,
| اگر به جای شما بودم من هم می‌توانستم همین حرفها را بزنم و سرم را تکان داده، شما را به باد انتقاد و ریشخند بگیرم. |
5 But I woulde strengthen you with my mouth, and the comfort of my lips should asswage your sorowe.
| اما این کار را نمی‌کردم، بلکه طوری صحبت می‌کردم که حرفهایم به شما کمکی بکند. سعی می‌کردم شما را تسلی داده، غمتان را برطرف سازم. |
6 Though I speake, my sorow can not be asswaged: though I cease, what release haue I?
| هر چه سخن می‌گویم ناراحتی و غصه‌ام کاهش نمی‌یابد. اگر هم سکوت کنم و هیچ حرف نزنم، این نیز درد مرا دوا نخواهد کرد. |
7 But now hee maketh mee wearie: O God, thou hast made all my congregation desolate,
| خدایا، تو مرا از زندگی خسته کرده و خانواده‌ام را از من گرفته‌ای. |
8 And hast made me full of wrinkles which is a witnesse thereof, and my leannes ryseth vp in me, testifying the same in my face.
| ای خدا، تو آنچنان مرا در سختیها قرار داده‌ای که از من پوست و استخوانی بیش نمانده است و دوستانم این را دلیل گناهان من می‌دانند. |
9 His wrath hath torne me, and hee hateth me, and gnasheth vpon mee with his teeth: mine enemie hath sharpened his eyes against me.
| خدا مرا به چشم یک دشمن نگاه می‌کند و در خشم خود گوشت بدنم را می‌درد. |
10 They haue opened their mouthes vpon me, and smitten me on the cheeke in reproch; they gather themselues together against me.
| مردم مرا مسخره می‌کنند و دور من جمع شده، به صورتم سیلی می‌زنند. |
11 God hath deliuered me to the vniust, and hath made mee to turne out of the way by the hands of the wicked.
| خدا مرا به دست گناهکاران سپرده است، به دست آنانی که شرور و بدکارند. |
12 I was in welth, but he hath brought me to nought: he hath taken me by the necke, and beaten me, and set me as a marke for himselfe.
| من در کمال آرامش زندگی می‌کردم که ناگاه خدا گلوی مرا گرفت و مرا پاره‌پاره کرد. اکنون نیز مرا هدف تیرهای خود قرار داده است. |
13 His archers compasse mee rounde about: he cutteth my reines, and doth not spare, and powreth my gall vpon the ground.
| با بی‌رحمی از هر سو تیرهای خود را به سوی من رها می‌کند و بدن مرا زخمی می‌سازد. |
14 He hath broken me with one breaking vpon another, and runneth vpon me like a gyant.
| او مانند یک جنگجو پی‌درپی به من حمله می‌کند. |
15 I haue sowed a sackcloth vpon my skinne, and haue abased mine horne vnto the dust.
| لباس ماتم پوشیده، به خاک ذلت نشسته‌ام. |
16 My face is withered with weeping, and the shadow of death is vpon mine eyes,
| از بس گریه کرده‌ام چشمانم سرخ شده و تاریکی بر دیدگانم سایه افکنده است. |
17 Though there be no wickednesse in mine hands, and my prayer be pure.
| ولی من بی‌گناهم و دعایم بی‌ریاست. |
18 O earth, couer not thou my blood, and let my crying finde no place.
| ای زمین، خون مرا پنهان نکن؛ بگذار خونم از جانب من بانگ اعتراض برآورد. |
19 For lo, now my witnesse is in the heauen, and my record is on hie.
| من شاهدی در آسمان دارم که از من حمایت می‌کند. |
20 My friends speake eloquently against me: but mine eye powreth out teares vnto God.
| دوستانم مرا مسخره می‌کنند، ولی من اشکهای خود را در حضور خدا می‌ریزم |
21 Oh that a man might pleade with God, as man with his neighbour!
| و به او التماس می‌کنم تا مثل شخصی که به حرفهای دوستش گوش می‌دهد، به سخنانم توجه کند. |
22 For the yeeres accounted come, and I shall go the way, whence I shall not returne.
| زیرا به‌زودی باید به راهی بروم که از آن بازگشتی نیست. |
