Job 14
1 Man that is borne of woman, is of short continuance, and full of trouble.
Człowiek, urodzony przez kobietę, ma dni niewiele i ma pełno kłopotów;
2 He shooteth foorth as a flowre, and is cut downe: he vanisheth also as a shadowe, and continueth not.
Wyrasta jak kwiat i zostaje podcięty, znika jak cień i się nie ostaje.
3 And yet thou openest thine eyes vpon such one, and causest me to enter into iudgement with thee.
A jednak na takiego otwierasz swoje oczy i wzywasz mnie przed siebie na sąd.
4 Who can bring a cleane thing out of filthinesse? there is not one.
Któż może wydobyć czystego z nieczystego? Ani jeden.
5 Are not his dayes determined? the nober of his moneths are with thee: thou hast appointed his boundes, which he can not passe.
Gdyż jego dni są ustalone, liczba jego miesięcy jest u ciebie; wyznaczyłeś mu kres, którego nie może przekroczyć.
6 Turne from him that he may cease vntill his desired day, as an hyreling.
Odstąp od niego, aby odpoczął, aż zakończy swój dzień jak najemnik.
7 For there is hope of a tree, if it bee cut downe, that it will yet sproute, and the branches thereof will not cease.
[Dla] drzewa bowiem jest nadzieja, choć je wytną, że znowu odrośnie, że jego latorośl nie ustanie.
8 Though the roote of it waxe olde in the earth, and the stocke thereof be dead in ye ground,
Choć jego korzeń zestarzeje się w ziemi i jego pień umrze w prochu;
9 Yet by the sent of water it will bud, and bring foorth boughes like a plant.
[To jednak] gdy poczuje wodę, odrasta i rozpuszcza gałęzie jak sadzonka.
10 But man is sicke, and dyeth, and man perisheth, and where is he?
Ale człowiek umiera i marnieje; a gdy oddaje ducha, gdzie on jest?
11 As the waters passe from the sea, and as the flood decayeth and dryeth vp,
Jak ubywa wód z morza i rzeka opada, i wysycha;
12 So man sleepeth and riseth not: for hee shall not wake againe, nor be raised from his sleepe till the heauen be no more.
Tak jest z człowiekiem, gdy się położy i już nie wstanie; dopóki niebiosa będą trwać, nie ocknie się ani nie będzie obudzony ze swego snu.
13 Oh that thou wouldest hide me in the graue, and keepe me secret, vntill thy wrath were past, and wouldest giue me terme, and remember me. (Sheol h7585)
Obyś mnie w grobie ukrył i schował, aż twój gniew się uciszy, wyznaczył mi czas i wspomniał na mnie. (Sheol h7585)
14 If a man die, shall he liue againe? All the dayes of mine appointed time will I waite, till my changing shall come.
Gdy człowiek umrze, czy [znowu] ożyje? Przez wszystkie dni wyznaczonego mi czasu będę czekał, aż nadejdzie moja zmiana.
15 Thou shalt call me, and I shall answere thee: thou louest the worke of thine own hands.
Zawołasz, a ja ci odpowiem; zatęsknisz za dziełem swoich rąk.
16 But nowe thou nombrest my steppes, and doest not delay my sinnes.
Teraz jednak liczysz moje kroki. Czy nie zważasz na mój grzech?
17 Mine iniquitie is sealed vp, as in a bagge, and thou addest vnto my wickednesse.
Mój występek jest zapieczętowany w woreczku, gromadzisz moje nieprawości.
18 And surely as the mountaine that falleth, commeth to nought, and the rocke that is remooued from his place:
Doprawdy, góra pada i rozsypuje się, i skała przesuwa się ze swego miejsca.
19 As the water breaketh the stones, when thou ouerflowest the things which growe in the dust of ye earth: so thou destroyest ye hope of man.
Wody wydrążają kamienie, ulewa podrywa to, co wyrośnie z prochu ziemi, a ty nadzieję człowieka obracasz wniwecz.
20 Thou preuailest alway against him, so that he passeth away: he changeth his face when thou castest him away.
Stale pokonujesz go, a on odchodzi; zmieniasz jego oblicze i odprawiasz go.
21 And he knoweth not if his sonnes shall be honourable, neither shall he vnderstand concerning them, whether they shalbe of lowe degree,
Jego synowie darzeni są szacunkiem, lecz on o tym nie wie; żyją w pogardzie, lecz na to nie zważa.
22 But while his flesh is vpon him, he shall be sorowfull, and while his soule is in him, it shall mourne.
Ale jego własne ciało odczuwa ból, a jego dusza w nim płacze.
