Acts 6
1 And in those dayes, as the nomber of ye disciples grewe, there arose a murmuring of the Grecians towards ye Hebrewes, because their widowes were neglected in the dayly ministring.
Дэ кадэла дивэ, кала ачиля бут сиклярнэн, эллинистуря холявэнас пэ катутнэн евреен. Вонэ дэдумэнас, со кодэла обджян лэнгэрэн джювлен, савэндэ муле рома, кала роздэн кожно диво хамо.
2 Then the twelue called the multitude of the disciples together, and sayd, It is not meete that we should leaue the worde of God to serue the tables.
Тунчи Дэшудуй акхардэ всавэрэн сиклярнэн тай пхэндэ: — Амэнди нащи тэ ачявэ бути важ лав Дэвлэхкоро, соб тэ лашарэ скаминда.
3 Wherefore brethren, looke ye out among you seuen men of honest report, and full of the holy Ghost, and of wisedome, which we may appoint to this busines.
Колэсти, пхралалэ, вытидэн пэстар эфта манушэн, савэндэ лачи патив и савэ пхэрдиле Фаноґа тай годяґа, и амэ даґа лэнди тэ терэн кадыя бути.
4 And we will giue our selues continually to prayer, and to the ministration of the worde.
Еджинэ амэ аваґа тэ мангэпэ и тэ лиджя бути лавэґа.
5 And the saying pleased the whole multitude: and they chose Steuen a man full of fayth and of the holy Ghost, and Philippe, and Prochorus, and Nicanor, and Timon, and Parmenas, and Nicolas a Proselyte of Antiochia,
Со вонэ пхэндэ, всавэрэнди чялиля, тай вытидэне Стефано, манушэ, дэ кастэ сля патявимо тай Свэнто Фано, Филиппо, Прохоро, Никаноро, Тимоно, Пармено тай Николае форостар Антиохия, саво прылиля иудеенгоро сикляримо.
6 Which they set before the Apostles: and they prayed, and layed their hands on them.
Лэн тховдэ англа апостолонэн, и кодэла поманглепэ пала лэн и возтховдэ пэ лэн васта.
7 And the worde of God increased, and the nomber of the disciples was multipled in Hierusalem greatly, and a great company of the Priests were obedient to the faith.
Лав Дэвлэхкоро розджяласпэ, и дэ Ерусалимо ачиля фартэ бут сиклярнэн, и бут рашая прылиле кадэва патявимо.
8 Now Steuen full of faith and power, did great wonders and miracles among the people.
Стефано, мануш, дэ кастэ сле Дэвлэхкэрэ лачимо тай зор, терэлас машкар манушэн барэ дывуря тай допхэнимо.
9 Then there arose certaine of the Synagogue, which are called Libertines, and Cyrenians, and of Alexandria, and of them of Cilicia, and of Asia, and disputed with Steuen.
Лэґа ачиле тэ розлэпэ койсавэ мануша, ко пхирэнас дэ синагога отмуклэн пэ воля. Пордэ кади ж пхирэнас киренеянуря, александриянуря, тай кодэла, ко джювдэ дэ Киликия тай дэ Цыкни Азия.
10 But they were not able to resist the wisdome, and the Spirit by the which he spake.
Нэ Стефано дэдумэлас годяґа и зораґа Фаностар, тай вонэ кадэлэґа нисо на ґалёнас тэ терэ.
11 Then they suborned men, which saide, We haue heard him speake blasphemous wordes against Moses, and God.
Тунчи вонэ поддэдумане койсавэн манушэн тэ пхэнэ: «Амэ шундэ, сар Стефано дэдумэл начячюнэ лава пала Моисее и пала Дэвлэ».
12 Thus they mooued the people and the Elders, and the Scribes: and running vpon him, caught him, and brought him to the Councill,
Вонэ подваздэне манушэн, пхурэдэрэн и сиклимарен пав Упхэнима. Тунчи схутилдэ Стефано и андэ дэ Синедрионо.
13 And set forth false witnesses, which sayd, This man ceasseth not to speake blasphemous wordes against this holy place, and the Law.
Тай подтховдэ хохавнэн допхэнимарен, савэ пхэндэ: — Кадэва мануш всавири вряма пхэнэл налаче лава пала свэнто храмо и Упхэнимо.
14 For we haue heard him say, that this Iesus of Nazareth shall destroy this place, and shall change the ordinances, which Moses gaue vs.
Амэ шундэ, сар вов дэдуманя, со Исусо Назаретостар розмарэла кадэва храмо и парувэла сикляримо, саво пэрэдэня амэнди Моисеи.
15 And as all that sate in the Councill, looked stedfastly on him, they saw his face as it had bene the face of an Angel.
Всавэрэ кодэла, ко бэшле дэ Синедрионо, чувэнас сама пэ Стефано и дыкхле, со лэхкоро муй исин сар муй ангелостэ.
