Acts 27
1 Now when it was concluded, that we should sayle into Italie, they deliuered both Paul, and certaine other prisoners vnto a Centurion named Iulius, of the band of Augustus.
Кала сас прилито, со амэ плывисараса андэ Италия, тунчи лэ Павлос и аврэн коисавэн барунарэн, пэрэдинэ шэлэнгэсти, савэс акхарэнас Юлиё, андав майбарэско императороско полко.
2 And we entred into a ship of Adramyttium purposing to saile by the coastes of Asia, and launched foorth, and had Aristarchus of Macedonia, a Thessalonian, with vs.
Амэ бэшле по кораблё андав порто Адрамитино, савэсти трэбуй сас тэ плывисарэл андэ порторя Цыкня Азиятирэ, тай плывисардэ андо дром. Амэнца сас македонянино Аристархо андай Фесалоника.
3 And the next day we arriued at Sidon: and Iulius courteously entreated Paul, and gaue him libertie to go vnto his friends, that they might refresh him.
Пэ авэр дес амэ плывисардэ кав Сидоно. О Юлиё мишто обжаласпэ лэ Павлоса и отмукля лэс, кай вов тэ жал и тэ дикхэлпэ пэстирэ амалэнца, кай онэ тэ поможысарэн лэсти.
4 And from thence we launched, and sayled hard by Cyprus, because ye windes were contrarie.
Балвал пхурдэлас пэр амэндэ и амэ упалэ плывисардэ андо море и прожыле о Кипро пай бибалвалятири риг.
5 Then sayled we ouer the sea by Cilicia, and Pamphilia, and came to Myra, a citie in Lycia.
Амэ плывисарасас пай море пашай бэрэгоря Киликияко тай Памфилияко и авиле андо Ликияко форо Мира.
6 And there the Centurion found a ship of Alexandria, sayling into Italie, and put vs therein.
Котэ шэлэнго аракхля кораблё андай Александрия, саво плывисарэлас андэ Италия, и тховдя амэн пэр лэстэ.
7 And when we had sayled slowly many dayes, and scarce were come against Gnidum, because the winde suffered vs not, we sailed hard by Candie, neere to Salmone,
Коискачи деса амэ поцыра плывисарасас англэ. Сас фартэ пхарэс, нэ амэ екхпатив авиле андо Книдо. Ай сар балвал на дэлас амэнди тэ жас англэ, амэ обжыле мысо Салмона и плывисардэ пав Крито бибалвалятиря ригатар.
8 And with much adoe sayled beyond it, and came vnto a certaine place called the Faire hauens, neere vnto the which was the citie Lasea.
Амэ барэ пхаримаса плывисарас пашав бэрэго и авиле по тхан, саво акхарэлпэ Лашэ Бухторя, найдур лэ форостар Ласея.
9 So when much time was spent, and sayling was now ieopardous, because also the Fast was nowe passed, Paul exhorted them,
Амэ хасардэ бут вряма, кай тэ плывисарас майдур сас хасаримаса важ жувимос, колэсти со прожыля постоско дес. Тунчи Павло пхэндя лэнди:
10 And sayde vnto them, Syrs, I see that this voiage will be with hurt and much damage, not of the lading and ship onely, but also of our liues.
— Мэ дикхав, со дром авэла пхаро и выжала, со амэ хасараса, на качи грузо и кораблё, нэ и амаро жувимос.
11 Neuertheles the Centurion beleeued rather the gouernour and the master of the ship, then those things which were spoken of Paul.
Нэ о шэлэнго на кангля лэ Павлос, ай кангля, со пхэндэ лэсти капитано и кораблёско хулай.
12 And because the hauen was not commodious to winter in, many tooke counsell to depart thence, if by any meanes they might attaine to Phenice, there to winter, which is an hauen of Candie, and lyeth toward the Southwest and by West, and Northwest and by West.
Кадья бухта на поджалас, кай котэ тэ пэрэвинтярэн, и майбут мануша камле тэ плывисарэ майдур, кай сар-то тэ доплывисарэн кай Финиксо и котэ тэ пэрэвинтярэн. О Финиксо, када бухта по Крито, сави отпхэрнади пэ юго-западо тай северо-западо.
13 And when the Southerne winde blew softly, they supposing to atteine their purpose, loosed neerer, and sailed by Candie.
Пхурдя локхи южно балвал, лэнди сикадиля, со прилинэ кода, со трэбуй. Тунчи морякоря подлинэ о якорё и плывисардэ пашав Критоско бэрэго.
14 But anon after, there arose by it a stormy winde called Euroclydon.
Нэ сыго пай островостири ригатар нахукля фартэ бари северо-восточно балвал, сави акхарэлпэ Эвракилоно.
15 And when the ship was caught, and could not resist the winde, we let her goe, and were caried away.
Балвал подхутилдя о кораблё. Амэндэ на выжалас тэ жас англав балвал. Амэ здинэпэ и балвал андярдя амэн.
16 And we ran vnder a litle Yle named Clauda, and had much a doe to get the boat.
Амэ подплывисардэ кав цэкноро острово Кавда, саво сас пэ бибалвалятири риг. Котэ амэ барэ пхаримаса фэрисардэ о чёвно,
17 Which they tooke vp and vsed all helpe, vndergirding the ship, fearing least they should haue fallen into Syrtes, and they strake saile, and so were caried.
кала вазгле лэс по кораблё. Тунчи матросоря процырдэ дуря талав кораблё и обпхангле лэс. Онэ даранас, со кораблё бэшэла по тишай андо Сирто, колэсти онэ обмукле парусо и балвал андярдя амэн майдур.
18 The next day when we were tossed with an exceeding tempest, they lightened the ship.
Бари балвал кадя фартэ шолас о кораблё, со пэ авэр дес амэ ашыле тэ вышас грузо андав кораблё.
19 And the third day we cast out with our owne hands the tackling of the ship.
Ай по трито дес амэ пэстирэ вастэнца вышутэ андо море кораблёско хулаимос.
20 And when neither sunne nor starres in many dayes appeared, and no small tempest lay vpon vs, all hope that we should be saued, was then taken away.
Бут деса на душолас ни о кхам, ни чиргая, ай бари балвал пхурдэлас инке майфартэ. Амэ хасардэ всавори надия пэ фэрисаримос.
21 But after long abstinece, Paul stood forth in the mids of them, and said, Syrs, ye should haue hearkened to me, and not haue loosed from Candie: so should ye haue gained this hurt and losse.
Мануша бут вряма нисо на ханас. Тунчи Павло вщиля машкар лэндэ и пхэндя: — Муршалэ! Тумэнди трэбуй сас тэ кандэн ман и тэ на плывисарэн лэ Критостар, тунчи тумэндэ на авэлас грыжа и нисо б на хасавэлас.
22 But now I exhort you to be of good courage: for there shalbe no losse of any mans life among you, saue of the ship onely.
Нэ икхатар мангав: ваздэнпэ духоса, нико тумэндар на хасавэла, качи розмардёлапэ о кораблё.
23 For there stood by me this night the Angel of God, whose I am, and whome I serue,
Кола рятяса мандэ авиля ангело Дэвлэстар, Савэско мэ исин и Савэсти тэлював.
24 Saying, Feare not, Paul: for thou must be brought before Cesar: and lo, God hath giuen vnto thee freely all that sayle with thee.
Вов пхэндя манди: «Павло, на дара. Тути трэбуй авэла тэ тэрдёс англав императоро, тай о Дэл, пай Пэско мищимос, дя тути всаворэн, ко плывисарэл туса».
25 Wherefore, sirs, be of good courage: for I beleeue God, that it shall be so as it hath bene tolde me.
Муршалэ! Ваздэнпэ духоса! Мэ патяв Дэвлэсти и жанав, со вся авэла кадя, сар Вов манди пхэндя.
26 Howbeit, we must be cast into a certaine Iland.
О кораблё авэла вышуто пэ варисаво острово.
27 And when ye fourteenth night was come, as we were caried to and from in the Adriaticall sea about midnight, the shipmen deemed that some countrey approched vnto them,
Пэ дэшуштартири рят, кала амэн инке андярэлас пав Адриатическо море, андэ епашрят матросоря поле, со подладэн кай пхув.
28 And sounded, and found it twentie fathoms: and when they had gone a litle further, they sounded againe, and found fifteene fathoms.
Онэ ужангле, пробиндэ скачи сас кав дно и ужангле, со сас варикай трянда шов метроря, ай кала прожыля найбут вряма онэ упалэ побиндэ и аракхле, со кав дно сас бишта эхта метроря.
29 Then fearing least they should haue fallen into some rough places, they cast foure ancres out of the sterne, and wished that the day were come.
Матросоря даранас, кай тэ на арэсэл амэн андэ бара, и змукле пав палатуно тхан по кораблё штар якоря и мангэнас, кай майсыго тэ авэл дес.
30 Nowe as the mariners were about to flee out of the ship, and had let downe the boat into the sea vnder a colour as though they would haue cast ankers out of the foreship,
Онэ камле тэ нашэн пав кораблё тай линэ тэ змэкэн чёвно по паи, притерэнаспэ, со камэн тэ змукэн пав кораблёско нак якорё.
31 Paul sayde vnto the Centurion and the souldiers, Except these abide in the ship, ye can not be safe.
Нэ о Павло пхэндя пхурэдэрэсти шэлэн халавдэн и халавдэнди: — Сар кала мануша на ашэнапэ по кораблё, тунчи тумэ на фэрисавэнапэ.
32 Then the souldiers cut off the ropes of the boat, and let it fall away.
Тунчи халавдэ пэрэшындэ дуря, савэ ритярэнас чёвно, и вов пэля андо море.
33 And when it began to be day, Paul exhorted them all to take meate, saying, This is the fourteenth day that ye haue taried, and continued fasting, receiuing nothing:
Ай англав дэнзор Павло мангля манушэн, кай онэ тэ хан. — Акэ адес дэшуштар дес тумэ ажутярэн дараса и нисо инке на хале, — пхэндя вов.
34 Wherefore I exhort you to take meate: for this is for your safegarde: for there shall not an heare fall from the head of any of you.
— Ай колэсти мэ тумэн мангав тэ хан, и када поможысарэла тумэнди тэ фэрисавэн. Ни кастэ тумэндар на пэрэла бал пав шэро.
35 And when he had thus spoken, hee tooke bread and gaue thankes to God, in presence of them all, and brake it, and began to eate.
Кала вов када пхэндя, ля о марно, англай всаворэндэ наисардя пала лэстэ лэ Дэвлэс, пхагля лэс и ля тэ хал.
36 Then were they all of good courage, and they also tooke meate.
Манушэн када подритярдя, и онэ всаворэ линэ тэ хан.
37 Nowe we were in the ship in all two hundreth three score and sixteene soules.
Всаворэн манушэн, савэ сас по кораблё, сас дуйшэл эхтадэшушов.
38 And whe they had eaten ynough, they lightened the ship, and cast out the wheat into the sea.
Кала и мануша чялиле, онэ линэ тэ вышон андав кораблё андэ море о див, кай вов тэ авэл майлокхо.
39 And when it was day, they knewe not the countrey, but they spied a certaine creeke with a banke, into the which they were minded (if it were possible) to thrust in the ship.
Дэнзор онэ на ужангле пхув, сави сикадиляпэ, нэ удикхле бухта и тишаеско бэрэго, каринг онэ камэнас тэ доплывисарэн пэ кораблё.
40 So when they had taken vp the ankers, they committed the ship vnto the sea, and loosed the rudder bonds, and hoised vp the maine saile to the winde, and drewe to the shore.
Тунчи матросоря обшындэ дуря лэ якоренца и ашадэ лэн андэ море, онэ роспхангле рулё, подлинэ цэкно парусо и линэ тэ плывисарэн кав бэрэго.
41 And when they fell into a place, where two seas met, they thrust in the ship: and the forepart stucke fast, and could not be moued, but the hinderpart was broken with the violence of the waues.
Нэ кораблё нахукля по тишай тай ашыля. Кораблёско нак попэля андо тишай и ашыля, сар ганавдо, ай волноря розмарэнас палатуно тхан по кораблё.
42 Then the souldiers counsell was to kill the prisoners, least any of them, when he had swomme out, should flee away.
Тунчи и халавдэ камле тэ умарэн всаворэн барунарэн, кай лэндар нико тэ на уплывисарэл и тэ на нашэл.
43 But the Centurion willing to saue Paul, stayed them from this counsell, and commanded that they that coulde swimme, shoulde cast them selues first into the sea, and goe out to land:
Нэ шэлэнго камля тэ фэрисарэл лэ Павлос и на домэкля лэн. Вов припхэндя колэнди, ко жанэнас тэ плывисарэн, тэ хукэн андо паи майанглал и тэ плывисарэн кав бэрэго.
44 And the other, some on boardes, and some on certaine pieces of the ship: and so it came to passe that they came all safe to land.
Ай всаворэнди аврэнди манушэнди трэбуй сас тэ фэрисарэнпэ пэ кашта и пэ вся, со ашыляпэ лэ кораблёстар. Кадя онэ всаворэ мишто доплывисардэ кав бэрэго.
