Acts 23
1 And Paul behelde earnestly the Councill, and sayde, Men and brethren, I haue in all good conscience serued God vntill this day.
Павло вхаляпэ якхэнца пэ кодэлэн, ко сля дэ Синедрионо, тай пхэнда: — Пхралалэ! Ды авдивутно диво мэ всавэрэ їлэґа теравас бути Дэвлэсти.
2 Then the hie Priest Ananias commanded them that stood by, to smite him on the mouth.
Катэ англуно рашай Анания прыпхэнда кодэлэнди, ко ачелас пашэ, тэ марэ Павло пав уштэн.
3 Then sayd Paul to him, God will smite thee, thou whited wall: for thou sittest to iudge me according to the Lawe, and transgressing the Lawe, commaundest thou me to be smitten?
Тунчи Павло пхэнда: — Дэвэл тут марэла, мануш домуенгоро! Ту бэшэх катэ, соб тэ сундисарэ ман пав Упхэнима. А еджино пэрэхукэх Упхэнимо, кала прыпхэнэх ман тэ марэ!
4 And they that stood by, sayd, Reuilest thou Gods hie Priest?
Кодэла, савэ аченас паша Павло, пхэнда лэсти: — Сости ту кошэх англунэ рашае?
5 Then sayd Paul, I knewe not, brethren, that he was the hie Priest: for it is written, Thou shalt not speake euill of the ruler of thy people.
Павло пхэнда: — Пхралалэ, мэ на джянавас, со вов англуно рашай. Колэсти со искриисардо: «На дэдумэ бибахт пала пхурэдэрэ тирэ народостар».
6 But when Paul perceiued that the one part were of the Sadduces, and the other of the Pharises, hee cried in the Council, Men and brethren, I am a Pharise, the sonne of a Pharise: I am accused of the hope and resurrection of the dead.
Павло джянгля, со дэ Синедрионо екх лэндар сле саддукея, ай авэр — фарисея. Колэсти вов зоралэ ґласоґа пхэнда: — Пхралалэ, мэ фарисеи, чяво фарисеехкоро. Ман сундисарэн пала кода, со мандэ исин надия пэ отджюндивимо мулэндар.
7 And when hee had saide this, there was a dissension betweene the Pharises and the Sadduces, so that the multitude was deuided.
Кала вов када пхэнда, машкар фарисея тай саддукея ваздэняпэ баро гвалто, тай всавэрэ розджилепэ дэ дума.
8 For the Sadduces say that there is no resurrection, neither Angel, nor spirit: but the Pharises confesse both.
Саддукея пхэнэн, со нэнай ни отджюндивимо, ни ангелонэн, ни фано, нэ фарисея патян, со када вса исин.
9 Then there was a great crye: and the Scribes of the Pharises part rose vp, and stroue, saying, Wee finde none euill in this man: but if a spirit or an Angel hath spoken to him, let vs not fight against God.
Ваздэняпэ баро типимо, койсавэ сиклимаря пав Упхэнима фарисеендар вщиле тай пхэндэ: — Амэ на аракхах дэ кадэлэ манушэ нисави дош. Со, кала лэсти дэдумэлас фано чи ангело?
10 And when there was a great dissension, the chiefe captaine, fearing lest Paul should haue bene pulled in pieces of them, commanded the souldiers to go downe, and take him from among them, and to bring him into the castel.
Гвалто фартэ розпхабиляпэ, и пханглякоро пхурэдэр пэрэдаравдапэ, со Павло розчинэна поепаш. Вов прыпхэнда халавдэнди тэ залэ лэ котарь зораґа тай тэ отлиджя дэ халавдэнгоро цэр.
11 Nowe the night folowing, the Lord stoode by him, and saide, Be of good courage, Paul: for as thou hast testified of mee in Hierusalem, so must thou beare witnesse also at Rome.
Пэ авэр рят англа Павло ачиля Рай тай пхэнда: — На дара! Сар ту допхэнэґас пала Ман дэ Ерусалимо, кади авэґа тэ допхэнэ дэ Римо.
12 And when the day was come, certaine of the Iewes made an assemblie, and bounde themselues with a curse, saying, that they woulde neither eate nor drinke, till they had killed Paul.
Дэнзор койсавэ иудея стидэнепэ тай лиле солах нисо тэ на хан и тэ на пэн ды колэ, сар умарэна Павло.
13 And they were more then fourtie, which had made this conspiracie.
Кади здэдуманепэ пашэ саранда манушэн.
14 And they came to the chiefe Priestes and Elders, and said, We haue bound our selues with a solemne curse, that wee will eate nothing, vntill we haue slaine Paul.
Вонэ джиле англунэ рашаендэ тай пхурэдэрэндэ и пхэндэ: — Амэ солахане нисо тэ на ха и тэ на пэ ды колэ, сар умараґа Павло.
15 Nowe therefore, ye and the Council signifie to the chiefe captaine, that hee bring him foorth vnto you to morow: as though you would know some thing more perfectly of him, and we, or euer he come neere, will be readie to kill him.
Кана тумэ тай Синедрионо помангэн пханглякэрэ пхурэдэрэ тэ анэ лэ тумэндэ, соб пашэ тэ роздыкхэ кадэва рындо. Ай амэ стидаґапэ тай умараґа лэ инте ды колэ, сар вов доджяла кадэлэ тханэстэ.
16 But when Pauls sisters sonne heard of their laying awaite, he went, and entred into the castel, and tolde Paul.
Пала лэнгири дума уджянгля Павлохкиря пхэнякоро чяво. Вов джиля дэ халавдэнгоро цэр тай розпхэнда када Павлости.
17 And Paul called one of the Centurions vnto him, and said, Take this yong man hence vnto the chiefe captaine: for he hath a certaine thing to shewe him.
Тунчи Павло акхарда екхэ шэлякэрэ пхурэдэрэндар и пхэнда лэсти: — Отлиджян кадэлэ чявэ пханглякэрэ пхурэдэрэстэ, лэстэ исин койсо тэ пхэнэ.
18 So hee tooke him, and brought him to the chiefe captaine, and saide, Paul the prisoner called mee vnto him, and prayed mee to bring this yong man vnto thee, which hath some thing to say vnto thee.
Шэлякоро пхурэдэр отлиджялда чявэ пханглякэрэ пхурэдэрэстэ тай пхэнда: — Павло, савэ амэ схутилдэ, акхарда ман тай помангля тэ анэ тутэ кадэлэ чявэ. Лэстэ исин койсо тути тэ пхэнэ.
19 Then the chiefe captaine tooke him by the hande, and went apart with him alone, and asked him, What hast thou to shewe me?
Пханглякоро пхурэдэр лиля чявэ пала вастэ, отлиджялда дэ рига тай пхучля: — Со ту камэх манди тэ розпхэнэ?
20 And he saide, The Iewes haue conspired to desire thee, that thou wouldest bring foorth Paul to morow into the Council, as though they would inquire somewhat of him more perfectly:
Чяво пхэнда: — Иудея прылиле дэ гындо тэ мангэ тут, соб ту тэ анэх атася Павло дэ Синедрионо. Вонэ пхэнэн, со камэн будэр тэ уджянэ пала лэхкоро рындо.
21 But let them not perswade thee: for there lie in waite for him of them, more then fourtie men, which haue bound themselues with a curse, that they will neither eate nor drinke, till they haue killed him: and nowe are they readie, and waite for thy promise.
Нэ ту на патя кадэлэсти, колэсти со пэ дром чёрял дожутярэн лэ саранда манушэн. Вонэ солахане тэ на ха тай тэ на пэ ды колэ, сар умарэна Павло. Важ када лэндэ вса исин. Вонэ дожутярэн кацик лав тутар.
22 The chiefe captaine then let the yong man depart, after hee had charged him to vtter it to no man, that he had shewed him these things.
Пханглякоро пхурэдэр отмукля чявэ тай прыпхэнда лэсти: — Никасти на розпхэн пала кода, со ту пхэндан манди.
23 And he called vnto him two certaine Centurions, saying, Make readie two hundred souldiers, that they may go to Cæsarea, and horsemen three score and ten, and two hundred with dartes, at the thirde houre of the night.
Тунчи пханглякоро пхурэдэр акхарда дон шэлякэрэн пхурэдэрэн и прыпхэнда лэнди: — Стидэн дуй шэла халавдэн, эфтадэша анклистарен тай дуй шэла аврэн халавдэн, соб вонэ тэ джян дэ Кесария, сар авэла еня чясо рятяґа.
24 And let them make readie an horse, that Paul being set on, may be brought safe vnto Felix the Gouernour.
Дэн Павлости грастэ тай дыкхэн, соб лэґа тэ на авэл бибахт. И отлиджян лэ барэдэрэстэ Феликсостэ.
25 And he wrote an epistle in this maner:
Тунчи вов искриисарда кацаво лил:
26 Claudius Lysias vnto the most noble Gouernour Felix sendeth greeting.
«Клавдии Лисии Пативалэ барэдэрэсти Феликсости: Тэ авэх бахтало!
27 As this man was taken of the Iewes, and shoulde haue bene killed of them, I came vpon them with the garison, and rescued him, perceiuing that he was a Romane.
Кадэлэ манушэ схутилдэ иудея тай камле тэ умарэ. Нэ мэ поджилём халавдэнца и выхутилдом лэ лэнгэрэ вастэндар, сар уджянглём, со вов римско мануш.
28 And when I would haue knowen the cause, wherefore they accused him, I brought him forth into their Council.
Мэ закамлём тэ уджянэ, дэ со вонэ дошарэн лэ, тай андом лэ дэ лэнгоро Синедрионо.
29 There I perceiued that hee was accused of questions of their Lawe, but had no crime worthy of death, or of bondes.
Мэ полилём, со вонэ дошарэн лэ важ лэнгоро Упхэнимо. И со лэ ни пала со тэ мулярэ чи тэ чувэ дэ барунэ.
30 And when it was shewed me, how that the Iewes layd waite for the man, I sent him straightway to thee, and commanded his accusers to speake before thee the thinges that they had against him. Farewell.
Мэ уджянглём, со лэ камэн чёрял тэ умарэ, и екхатар отбичалдом лэ тутэ. И прыпхэндом, соб лэ тэ дошарэн англа тут».
31 Then the souldiers as it was commanded them, tooke Paul, and brought him by night to Antipatris.
Халавдэ тердэ, сар вов прыпхэнда, лиле Павло тай лиджялдэ рятяґа дэ Антипатрисо.
32 And the next day, they left the horsemen to goe with him, and returned vnto the Castel.
Пэ авэр диво анклистаря лагле Павлоґа дурэдэр, ай кодэла, ко джянас пэза, рисиле дэ Ерусалимо.
33 Now when they came to Cæsarea, they deliuered the epistle to the Gouernour, and presented Paul also vnto him.
Кала анклистаря авиле дэ Кесария, вонэ отдэне барэдэрэсти лил тай пэрэдэне лэсти Павло.
34 So when the Gouernour had read it, hee asked of what prouince he was: and when he vnderstoode that he was of Cilicia,
Барэдэр продинда лил тай пхучля Павло, савя вов пхуятар. Кала вов уджянгля, со Павло Киликиятар,
35 I will heare thee, said he, when thine accusers also are come, and commanded him to bee kept in Herods iudgement hall.
тунчи пхэнда: — Мэ вышунава тут, кала авэна кодэла, ко дошарэнас тут, — тай прыпхэнда, соб халавдэ тэ аракхэн тхан Павлости дэ райкано цэр, саво терда тхагари Иродо, тай тэ рицарэн лэ котэ.
