Revelation 10
1 Then I saw another powerful angel descending from heaven, with a cloud wrapped around him and with a rainbow over his head. His face looked like the sun, and his feet like pillars of fire.
அநந்தரம்’ ஸ்வர்கா³த்³ அவரோஹந் அபர ஏகோ மஹாப³லோ தூ³தோ மயா த்³ரு’ஷ்ட: , ஸ பரிஹிதமேக⁴ஸ்தஸ்ய ஸி²ரஸ்²ச மேக⁴த⁴நுஷா பூ⁴ஷிதம்’ முக²மண்ட³லஞ்ச ஸூர்ய்யதுல்யம்’ சரணௌ ச வஹ்நிஸ்தம்ப⁴ஸமௌ|
2 He was holding a small scroll that had already been opened. He placed his right foot on the sea, and this left foot on the land.
ஸ ஸ்வகரேண விஸ்தீர்ணமேகம்’ க்ஷூத்³ரக்³ரந்த²ம்’ தா⁴ரயதி, த³க்ஷிணசரணேந ஸமுத்³ரே வாமசரணேந ச ஸ்த²லே திஷ்ட²தி|
3 He gave a great shout, like a lion roaring. When he shouted, the seven thunders responded.
ஸ ஸிம்’ஹக³ர்ஜநவத்³ உச்சை: ஸ்வரேண ந்யநத³த் நிநாதே³ க்ரு’தே ஸப்த ஸ்தநிதாநி ஸ்வகீயாந் ஸ்வநாந் ப்ராகாஸ²யந்|
4 When the seven thunders spoke, I was about to write down what they said when I heard a voice from heaven that told me, “Keep under seal what the seven thunders said. Don't write them down.”
தை: ஸப்த ஸ்தநிதை ர்வாக்யே கதி²தே (அ)ஹம்’ தத் லேகி²தும் உத்³யத ஆஸம்’ கிந்து ஸ்வர்கா³த்³ வாகி³யம்’ மயா ஸ்²ருதா ஸப்த ஸ்தநிதை ர்யத்³ யத்³ உக்தம்’ தத் முத்³ரயாங்கய மா லிக²|
5 The angel I saw standing on the sea and on the land held up his right hand to heaven.
அபரம்’ ஸமுத்³ரமேதி³ந்யோஸ்திஷ்ட²ந் யோ தூ³தோ மயா த்³ரு’ஷ்ட: ஸ க³க³நம்’ ப்ரதி ஸ்வத³க்ஷிணகரமுத்தா²ப்ய
6 He made a sacred oath by the one who lives for ever and ever, who created the heavens and everything in them, and the earth and everything in it, and the sea and everything in it. “No more delay!” he said. (aiōn g165)
அபரம்’ ஸ்வர்கா³த்³ யஸ்ய ரவோ மயாஸ்²ராவி ஸ புந ர்மாம்’ ஸம்பா⁴வ்யாவத³த் த்வம்’ க³த்வா ஸமுத்³ரமேதி³ந்யோஸ்திஷ்ட²தோ தூ³தஸ்ய கராத் தம்’ விஸ்தீர்ண க்ஷுத்³ரக்³ரந்த²ம்’ க்³ரு’ஹாண, தேந மயா தூ³தஸமீபம்’ க³த்வா கதி²தம்’ க்³ரந்தோ² (அ)ஸௌ தீ³யதாம்’| (aiōn g165)
7 But at the time when the seventh angel speaks, when he blows his trumpet, then the mystery of God will be completed—the good news he announced through his servants the prophets.
கிந்து தூரீம்’ வாதி³ஷ்யத: ஸப்தமதூ³தஸ்ய தூரீவாத³நஸமய ஈஸ்²வரஸ்ய கு³ப்தா மந்த்ரணா தஸ்ய தா³ஸாந் ப⁴விஷ்யத்³வாதி³ந: ப்ரதி தேந ஸுஸம்’வாதே³ யதா² ப்ரகாஸி²தா ததை²வ ஸித்³தா⁴ ப⁴விஷ்யதி|
8 Then I heard again the voice from heaven telling me, “Go and take the scroll that is open in the hand of the angel that stands on the sea and on the land.”
அபரம்’ ஸ்வர்கா³த்³ யஸ்ய ரவோ மயாஸ்²ராவி ஸ புந ர்மாம்’ ஸம்பா⁴ஷ்யாவத³த் த்வம்’ க³த்வா ஸமுத்³ரமேதி³ந்யோஸ்திஷ்ட²தோ தூ³தஸ்ய கராத் தம்’ விஸ்தீர்ணம்’ க்ஷுத்³ரக்³ரந்த²ம்’ க்³ரு’ஹாண,
9 So I went to the angel, and asked him to give me the little scroll. He said to me, “Take it and eat it up. It will be sour in your stomach, but sweet as honey in your mouth.”
தேந மயா தூ³தஸமீபம்’ க³த்வா கதி²தம்’ க்³ரந்தோ² (அ)ஸௌ தீ³யதாம்’| ஸ மாம் அவத³த் தம்’ க்³ரு’ஹீத்வா கி³ல, தவோத³ரே ஸ திக்தரஸோ ப⁴விஷ்யதி கிந்து முகே² மது⁴வத் ஸ்வாது³ ர்ப⁴விஷ்யதி|
10 I took the little scroll from the angel and ate it up. In my mouth it was as sweet as honey, but it was sour in my stomach.
தேந மயா தூ³தஸ்ய கராத்³ க்³ரந்தோ² க்³ரு’ஹீதோ கி³லிதஸ்²ச| ஸ து மம முகே² மது⁴வத் ஸ்வாது³ராஸீத் கிந்த்வத³நாத் பரம்’ மமோத³ரஸ்திக்ததாம்’ க³த: |
11 I was told, “You must prophesy again regarding many peoples, nations, languages, and kings.”
தத: ஸ மாம் அவத³த் ப³ஹூந் ஜாதிவம்’ஸ²பா⁴ஷாவதி³ராஜாந் அதி⁴ த்வயா புந ர்ப⁴விஷ்யத்³வாக்யம்’ வக்தவ்யம்’|
