Psalms 74

1 A psalm (maskil) of Asaph. God, why have you rejected us? Is it forever? Why does your anger burn so hot against the sheep of your own field?

Oh Dios, bakit mo itinakuwil kami magpakailan man? Bakit ang iyong galit ay umuusok laban sa mga tupa ng iyong pastulan?

2 Remember the people you made your own long ago, the tribe you redeemed and made your own. Remember too Mount Zion, the place where you live.

Alalahanin mo ang iyong kapisanan na iyong binili ng una, na iyong tinubos upang maging lipi ng iyong mana; at ang bundok ng Sion na iyong tinahanan.

3 Come and walk through the complete devastation. The enemy has totally destroyed your Temple.

Itaas mo ang iyong mga paa sa mga walang hanggang guho, ang lahat na kasamaang ginawa ng kaaway sa santuario.

4 The enemy shouted in triumph right where you met with us. There they set up their war banners as signs of their victory.

Ang mga kaaway mo'y nagsisiangal sa gitna ng iyong kapulungan; kanilang itinaas ang kanilang mga watawat na pinakatanda.

5 They acted like men chopping down a forest with axes.

Sila'y tila mga tao na nangagtaas ng mga palakol sa mga kakahuyan.

6 With axes and hammers they smashed in the carved wooden panels.

At ngayo'y lahat ng gawang inanyuan doon. Kanilang pinagputolputol ng palakol at ng mga pamukpok.

7 Then they set fire to your Temple, burning it to the ground. They defiled the place where you live, the place that bears your name.

Kanilang sinilaban ng apoy ang iyong santuario; kanilang dinumhan ang tahanang dako ng iyong pangalan hanggang sa lupa.

8 They said to themselves, “Let's destroy it all!” So they burned down every place where God was worshiped throughout the land.

Kanilang sinabi sa kanilang puso, ating gibaing paminsan: kanilang sinunog ang lahat na sinagoga ng Dios sa lupain.

9 We no longer see any signs. There are no prophets left. And no one among us knows how long this will last.

Hindi namin nakikita ang aming mga tanda: Wala nang propeta pa; at wala mang sinoman sa amin na nakakaalam kung hanggang kailan.

10 How long will the enemy ridicule you, God? Will they insult your character forever?

Hanggang kailan, Oh Dios, mangduduwahagi ang kaaway? Lalapastanganin ba ng kaaway ang iyong pangalan magpakailan man?

11 Why do you hold back from doing something? Take action and destroy them!

Bakit mo iniuurong ang iyong kamay, ang iyong kanan? Ilabas mo sa iyong sinapupunan, at iyong lipulin (sila)

12 But you, God, are our king from long ago. You have saved us many times in the land.

Gayon ma'y ang Dios ay aking Hari ng una, na nagliligtas sa gitna ng lupa.

13 You were the one who split apart the sea by your strength; you broke the heads of the sea monsters.

Iyong hinawi ang dagat sa iyong kalakasan: iyong pinagbasag ang mga ulo ng mga buwaya sa mga tubig.

14 You were the one who crushed the heads of Leviathan, and you gave its body to the desert animals to eat.

Iyong pinagputolputol ang mga ulo ng leviatan, ibinigay mo siya na pagkain sa bayan na tumatahan sa ilang.

15 You were the one who made springs and rivers flow with water. You made permanent rivers dry up.

Ikaw ay nagbukas ng bukal at ilog: iyong tinutuyo ang mga malaking ilog.

16 You created the day, and also the night; you made the moon and the sun.

Ang araw ay iyo, ang gabi ay iyo rin: iyong inihanda ang liwanag at ang araw.

17 You set the boundaries of the earth; you made summer and winter.

Iyong inilagay ang lahat ng mga hangganan ng lupa: iyong ginawa ang taginit at taginaw.

18 So keep in mind how the enemy ridiculed you, Lord, and how irreverent people insulted your reputation.

Iyong alalahanin ito, na nangduwahagi ang kaaway, Oh Panginoon, at nilapastangan ng mangmang na bayan ang iyong pangalan.

19 Don't let wild animals kill your turtledoves! Don't abandon your people forever!

Oh huwag mong ibigay ang kaluluwa ng inakay ng iyong kalapati sa mabangis na hayop: huwag mong kalimutan ang buhay ng iyong dukha magpakailan man.

20 Remember your promises in the agreement, because the land is full of dark places and violence.

Magkaroong pitagan ka sa tipan: sapagka't ang mga madilim na dako ng lupa ay puno ng mga tahanan ng karahasan.

21 Don't let those who suffer be mistreated again. Let the poor and needy praise you for you who are.

Oh huwag bumalik na may kahihiyan ang naaapi: pupurihin ng dukha at mapagkailangan ang iyong pangalan.

22 Stand up, God, and plead your case. Don't forget how these foolish people insulted you all the time.

Bumangon ka, Oh Dios, ipaglaban mo ang iyong sariling usap: alalahanin mo kung paanong dinuduwahagi ka ng mangmang buong araw.

23 Don't ignore what your enemies have said, for their loud accusations against you are getting worse and worse!

Huwag mong kalimutan ang tinig ng iyong mga kaaway: ang ingay niyaong nagsisibangon laban sa iyo ay patuloy na lumalala.