Psalms 74
1 A psalm (maskil) of Asaph. God, why have you rejected us? Is it forever? Why does your anger burn so hot against the sheep of your own field?
Guð, hvers vegna hefur þú hafnað okkur fyrir fullt og allt? Af hverju ertu reiður? Við erum þó þín eigin hjörð?
2 Remember the people you made your own long ago, the tribe you redeemed and made your own. Remember too Mount Zion, the place where you live.
Mundu, að við erum þjóðin þín – fólkið sem þú forðum leystir úr útlegð og valdir þér til eignar og gleði. Þú útvaldir Jerúsalem sem bústað þinn á jörðu.
3 Come and walk through the complete devastation. The enemy has totally destroyed your Temple.
Fáðu þér göngu og skoðaðu rústirnar! Sjáðu, óvinirnir hafa eyðilagt borgina og musteri þitt.
4 The enemy shouted in triumph right where you met with us. There they set up their war banners as signs of their victory.
Þar, já, inni í helgidómnum, æptu þeir heróp, reistu stríðsfána sína og guðamyndir og fögnuðu sigri!
5 They acted like men chopping down a forest with axes.
Allt er eins og rjúkandi rúst, eins og brunninn skógur.
6 With axes and hammers they smashed in the carved wooden panels.
Með öxum sínum og sleggjum hjuggu þeir og brutu allan útskurðinn.
7 Then they set fire to your Temple, burning it to the ground. They defiled the place where you live, the place that bears your name.
Þeir kveiktu í musterinu og gjöreyddu helgidóm þinn, Drottinn.
8 They said to themselves, “Let's destroy it all!” So they burned down every place where God was worshiped throughout the land.
„Þurrkum út allt sem minnir á Drottin!“öskruðu þeir og brenndu síðan öll samkomuhús Guðs í landinu.
9 We no longer see any signs. There are no prophets left. And no one among us knows how long this will last.
Ekkert er nú eftir sem sýnir að við séum þín útvalda þjóð. Spámennirnir eru horfnir og hver getur þá sagt okkur hvenær þessi ósköp munu enda?
10 How long will the enemy ridicule you, God? Will they insult your character forever?
Hve lengi ætlar þú Guð að leyfa óvinum þínum að óvirða nafn þitt? Ætlar þú að láta þá komast upp með þetta að eilífu?
11 Why do you hold back from doing something? Take action and destroy them!
Eftir hverju ertu að bíða? Af hverju gerir þú ekkert? Ó, rektu þá burt með þinni sterku hendi!
12 But you, God, are our king from long ago. You have saved us many times in the land.
Guð, þú ert konungur minn frá alda öðli. Hjálpar þinnar hef ég notið á öllum mínum ferðum.
13 You were the one who split apart the sea by your strength; you broke the heads of the sea monsters.
Þú klaufst hafið með mætti þínum,
14 You were the one who crushed the heads of Leviathan, and you gave its body to the desert animals to eat.
molaðir haus sjávarguðsins!
15 You were the one who made springs and rivers flow with water. You made permanent rivers dry up.
Eftir skipun þinni opnuðust lindir og þar gat þjóð þín svalað þorstanum. Og þú þurrkaðir fyrir þau farveg Jórdanar, sem annars streymir endalaust.
16 You created the day, and also the night; you made the moon and the sun.
Þú stjórnar bæði nóttu og degi og sólina og stjörnurnar hefur þú skapað.
17 You set the boundaries of the earth; you made summer and winter.
Öll náttúran er á valdi þínu og vetur og sumar eru þín verk.
18 So keep in mind how the enemy ridiculed you, Lord, and how irreverent people insulted your reputation.
Drottinn líttu á, óvinir þínir spotta þig, ofstopalýður óvirðir nafn þitt!
19 Don't let wild animals kill your turtledoves! Don't abandon your people forever!
Ó, Drottinn, frelsaðu mig! Verndaðu turtildúfuna þína fyrir ránfuglunum. Bjargaðu eignarlýð þínum úr klóm varganna.
20 Remember your promises in the agreement, because the land is full of dark places and violence.
Minnstu loforða þinna! Landið er hulið myrkri og ofbeldismenn út um allt.
21 Don't let those who suffer be mistreated again. Let the poor and needy praise you for you who are.
Drottinn, þjóð þín er kúguð, en láttu hana ekki þurfa að þola þessa svívirðing endalaust. Leyfðu hinum fátæku og hrjáðu að lofa nafn þitt!
22 Stand up, God, and plead your case. Don't forget how these foolish people insulted you all the time.
Komdu, ó Guð, og ákærðu óvini okkar. Hlustaðu á óþverrann sem þessi illmenni ausa yfir þig alla daga!
23 Don't ignore what your enemies have said, for their loud accusations against you are getting worse and worse!
Gleymdu ekki formælingum óvina þinna, þær glymja hærra og hærra.
