Psalms 49

1 For the music director. A psalm of the sons of Korah. Listen to this, everyone! Pay attention, people of the world—

برای رهبر سرایندگان. مزمور پسران قورَح. ای همهٔ قومهای روی زمین این را بشنوید! ای تمام مردم جهان گوش فرا دهید!

2 whether you are highborn or lowborn, rich or poor!

ای عوام و خواص، ای ثروتمندان و فقیران، همگی

3 For what I say is wise, and my thinking is perceptive.

به سخنان حکیمانهٔ من گوش دهید.

4 I pay attention to wise sayings; I answer hard questions to a tune on the harp.

می‌خواهم با مثلی معمای زندگی را بیان کنم؛ می‌خواهم با نوای بربط این مشکل را بگشایم.

5 Why should I be afraid when trouble comes, when evil enemies surround me?

چرا باید در روزهای مصیبت ترسان باشم؟ چرا ترسان باشم که دشمنان تبهکار دور مرا بگیرند

6 They trust in their wealth; they boast about their riches,

و آنانی که اعتمادشان بر ثروتشان است و به فراوانی مال خود فخر می‌کنند مرا محاصره نمایند؟

7 but no one can pay to rescue another from death; no one can pay a ransom to God.

هیچ‌کس نمی‌تواند بهای جان خود را به خدا بپردازد و آن را نجات دهد.

8 Redemption is beyond price; no one could ever pay enough

زیرا فدیهٔ جان انسان بسیار گرانبهاست و کسی قادر به پرداخت آن نیست.

9 that they could live forever and not face the grave.

هیچ‌کس نمی‌تواند مانع مرگ انسان شود و به او زندگی جاوید عطا کند.

10 Everyone knows that the wise die, those who are foolish and stupid too, leaving what they have to the next generation.

زیرا می‌بینیم که چگونه هر انسانی، خواه دانا خواه نادان، می‌میرد و آنچه را اندوخته است برای دیگران برجای می‌نهد.

11 They think their homes will last forever, that where they live will continue for all generations.

آنان املاک و زمینهای خود را به نام خود نامگذاری می‌کنند و گمان می‌برند که خانه‌هایشان دائمی است و تا ابد باقی می‌ماند.

12 But human beings, for all their fame, don't understand. They die, just like the animals.

غافل از اینکه هیچ انسانی تا به ابد در شکوه خود باقی نمی‌ماند بلکه همچون حیوان جان می‌سپارد.

13 This is the way of foolish people, yet those who come after them think they were clever! (Selah)

این است سرنوشت افرادی که به خود توکل می‌کنند و سرنوشت کسانی که از ایشان پیروی می‌نمایند.

14 Like sheep they are destined for the grave. Death will be their shepherd. Those who live right will rule over them in the morning. Their bodies will decay in the grave, far from their homes. (Sheol h7585)

آنها گوسفندانی هستند که به سوی هلاکت پیش می‌روند زیرا مرگ، آنها را شبانی می‌کند. صبحگاهان، شروران مغلوب نیکان می‌شوند و دور از خانه‌های خود، اجسادشان در عالم مردگان می‌پوسد. (Sheol h7585)

15 But surely God will rescue me from the power of the grave; he will grab me back. (Selah) (Sheol h7585)

اما خداوند جان مرا از عالم مردگان نجات داده، خواهد رهانید. (Sheol h7585)

16 Don't be disturbed when people become rich, filling their houses with possessions.

نگران نشو وقتی کسی ثروتمند می‌شود و بر شکوه خانه‌اش افزوده می‌گردد!

17 For they won't take anything with them when they die; their wealth will not go down into the grave with them.

زیرا هنگامی که بمیرد چیزی را از آنچه دارد با خود نخواهد برد و ثروتش به دنبال او به قبر نخواهد رفت.

18 They congratulate themselves for all they possess—people always praise you when you do well—

هر چند او در زندگی خوشبخت باشد و مردم او را برای موفقیتش بستایند،

19 but their destiny is the same as their forefathers: they will never again see the light of day.

اما او سرانجام به جایی که اجدادش رفته‌اند خواهد شتافت و در ظلمت ابدی ساکن خواهد شد.

20 Human beings, for all their fame, don't understand, and they die, just like the animals.

آری، انسان با وجود تمام فرّ و شکوهش، سرانجام مانند حیوان می‌میرد.