Psalms 22
1 For the music director. To the tune “Doe of the Dawn.” A psalm of David. My God, my God, why have you abandoned me? Why are you so far away when I groan, asking for help?
Guð minn, Guð minn, hví hefur þú yfirgefið mig? Hví ert þú þögull og hjálpar ekki þegar ég hrópa til þín í neyð minni?
2 My God, every day I cry out to you, but you don't answer; at night too, but I get no rest.
Daga og nætur græt ég og ákalla þig, en fæ ekkert svar!
3 Yet you are holy, and the praises of Israel are your throne.
– En samt ert þú hinn heilagi og lofsöngvar Ísraels óma umhverfis hásæti þitt.
4 Our forefathers trusted in you; they trusted and you rescued them.
Feðurnir treystu þér og þú frelsaðir þá.
5 They cried out to you for help, and they were saved. They trusted in you and were not defeated.
Þú heyrðir er þeir hrópuðu til þín, brást við og bjargaðir þeim. Vonir þeirra brugðust ekki þegar þeir leituðu til þín.
6 But I'm a worm, not a man, scorned and despised by everyone.
En ég er maðkur en ekki maður! Hræddur og fyrirlitinn af minni eigin þjóð – já öllum mönnum.
7 People who see me mock me. They laugh at me and shake their heads, saying,
Þeir sem sjá mig hrista höfuðið og senda mér tóninn.
8 “He trusts in the Lord—well then, let the Lord save him! If the Lord is such a friend, then let the Lord rescue him!”
„Er þetta sá sem treysti Drottni fyrir málum sínum?“segja þeir og hlæja. „Sá sem taldi sig öruggan um velþóknun Guðs? Því trúum við ekki fyrr en við sjáum Drottin hjálpa honum.“
9 However, you brought me safely through birth, and led me to trust in you at my mother's breasts.
Drottinn, oft hefur þú hjálpað mér. Móðir mín fæddi mig heilbrigðan í heiminn og þar varst þú til staðar og gættir mín, eins og öll mín bernskuár.
10 I was entrusted to you from birth; from the time I was born you have been my God.
Frá fæðingu hef ég átt allt undir þér. Þú varst minn Guð allt frá fyrstu stundu.
11 Do not be distant from me, because trouble is close by and no one else can help.
Yfirgef mig ekki nú, nei ekki núna á neyðarstundu þegar enginn getur hjálpað nema þú!
12 Enemies surround me like a herd of bulls; strong bulls from Bashan have encircled me.
Ég er umkringdur illmennum. Þeir líkjast sterkum basan – uxum.
13 Like roaring lions tearing at their prey they open their mouths wide against me.
Þeir æða að mér með opinn skoltinn, eins og öskrandi ljón sem ræðst á bráðina.
14 I feel like I'm being poured out like water. I'm falling apart as if all my bones have become loose. My mind feels like it's wax melting inside me.
Þrek mitt fjaraði út, rann út í sandinn og bein mín gliðnuðu sundur. Hjartað er bráðnað í brjósti mér
15 My strength has dried up like a piece of broken pottery. My tongue is stuck to the roof of my mouth. You're burying me as if I'm already dead.
og tungan þurr eins og brenndur leir. Þú lætur mig horfast í augu við dauðann.
16 Evil men surround me like a pack of dogs. They have pierced my hands and feet.
Hópur illvirkja hefur umkringt mig. Eins og hundar slá þeir hring um mig. Hendur mínar og fætur hafa þeir gegnumstungið.
17 I'm so thin I can count all my bones. People stare at me and gloat.
Ég get talið öll mín bein. Þeir stara á mig og senda mér háðsglósur.
18 They divide my clothing among them; they roll dice for my clothes.
Þeir skipta á milli sín klæðum mínum og varpa hlutkesti um kyrtil minn.
19 But you, Lord, don't be far away from me! You are my strength—hurry, come and help me!
Ó, Drottinn, vertu ekki fjarri! Drottinn, styrkur minn, skunda mér til hjálpar!
20 Save me from death by the sword! Save my life—the only one I have—from the dogs!
Bjargaðu mér frá dauða, frá því að falla fyrir hendi kúgarans.
21 Rescue me from the mouth of the lion and from the wild bulls!
Frelsaðu mig úr gini þessara varga, undan hornum uxanna!
22 I will tell my people all the wonderful things you have done; I will praise you in the congregation.
Ég vil lofa þig meðal bræðra minna, standa upp í söfnuðinum og vitna um þín undursamlegu verk.
23 Praise the Lord, all who worship him! Honor him, every descendant of Jacob! Be in awe of him, every descendant of Israel!
Ég segi: „Lofið Drottin, allir þið sem óttist hann, hver og einn ykkar heiðri hann og tigni. Allur Ísrael lofsyngi honum,
24 For he has not ridiculed or scorned the suffering of the poor; he has not turned away from them, he has listened to their cries for help.
því að hann hefur ekki fyrirlitið ákall mitt um hjálp, ekki snúið við mér baki í eymd minni. Hann heyrði hróp mitt og kom!“
25 You are the subject of my praise in the great assembly. I will fulfill my promises before those who worship you.
Ég vil rísa á fætur og vegsama þig fyrir augum þjóðar minnar. Heit mín vil ég efna í áheyrn allra þeirra sem elska þig og heiðra.
26 The poor shall eat, and they shall be satisfied. All who come to the Lord will praise him—may you all live forever!
Fátæklingurinn mun eta sig saddan og allir þeir sem leita Drottins munu finna hann og vegsama nafn hans. Hjörtu þeirra munu fagna að eilífu.
27 Everyone in the whole world will repent and return to the Lord; all the nations will worship before you.
Öll jörðin mun sjá það og snúa sér til Drottins, og fólk af öllum þjóðum mun vegsama hann.
28 For kingly power belongs to the Lord; he is the one who rules over the nations.
Því að Drottinn er konungur yfir öllum þjóðum.
29 All who prosper come to feast and worship. Bow down before him, all those destined for the grave—for none can keep themselves alive.
Jafnt háir sem lágir, allir dauðlegir menn, lúti honum og lofi hann.
30 Our descendants will serve him; they will tell the next generation about the Lord.
Og börnin okkar, – einnig þau munu þjóna honum því þau hafa heyrt vitnisburð okkar um hann.
31 They will come and tell those yet to be born how good the Lord is, and all that he has done!
Ófæddar kynslóðir munu heyra um máttarverk hans okkar á meðal.
