Psalms 129

1 A song for pilgrims going up to Jerusalem. Many enemies have attacked from the time I was young. Let everyone in Israel say:

Pieśń stopni. Bardzo mnie uciskali od mojej młodości, niech powie teraz Izrael;

2 Many enemies have attacked from the time I was young, but they never defeated me.

Bardzo mnie uciskali od mojej młodości, lecz mnie nie przemogli.

3 They beat me on my back, leaving long furrows as if it had been ploughed by a farmer.

Zorali mój grzbiet oracze i długie bruzdy porobili.

4 But the Lord does what is right: he has cut me free from the ropes of the wicked.

[Ale] PAN jest sprawiedliwy; poprzecinał powrozy niegodziwych.

5 May everyone who hates Zion be driven back in humiliating defeat.

Niech się zawstydzą i cofną wszyscy, którzy nienawidzą Syjonu.

6 May they be like grass that grows on a roof that withers before it can be harvested,

Będą jak trawa na dachu, która usycha, zanim zakwitnie;

7 There's not enough even for a reaper to hold, not enough even for the binder to bind.

Którą żniwiarz nie napełni swej garści ani swego naręcza ten, który wiąże snopy.

8 May passers-by not say to them, “The blessing of the Lord be on you; we bless you in the name of the Lord.”

I nie powiedzą przechodnie: Niech będzie z wami błogosławieństwo PANA [albo]: Błogosławimy wam w imię PANA.