Psalms 106
1 Praise the Lord! Thank the Lord, for he is good! His trustworthy love lasts forever.
Һәмдусана! Пәрвәрдигарға тәшәккүр ейтиңлар! Чүнки У меһривандур, әбәдийдур Униң меһир-муһәббити.
2 Who can give an account of all the wonderful things the Lord has done? Who can give him all the praise he is due?
Пәрвәрдигарниң қудрәтлик қилғанлирини ким сөзләп берәләйду? Униң бар шан-шөһритини ким җакалап берәләйду?
3 Happy are those who treat people fairly, who always do what is right.
Бәхитликтур адаләтни тутқан, Дайим һәққанийлиқни жүргүзгән киши!
4 Please remember me when you are generous to your people; think of me when you come to save.
Хәлқиңгә болған һиммитиң билән мени әслигәйсән, и Пәрвәрдигар; Ниҗатлиғиң билән йенимға келип хәвәр алғин!
5 Let me see your chosen people prosperous; let me be happy together with your nation; let me share in being proud of you with those who belong to you.
Шуниң билән, Сән таллиғанлириңниң бәрикитини көрәй, Өз елиңниң шатлиғи билән шат болай, Өз мирасиң [болған хәлқиң] билән пәхирлинип, яйрап жүрәй!
6 We have sinned just like our forefathers. We have done wrong. We are guilty.
Биз ата-бовилиримиз қатарида гуна өткүздуқ, Қәбиһлик қилдуқ, яманлиқ әйлидуқ.
7 They didn't pay attention to the wonderful things you did. They didn't keep in mind how much you loved them, but chose to rebel at the sea, the Red Sea.
Мисирда турған ата-бовилиримиз мөҗизилириңни нәзиригә алмай, Көп меһриванлиқлириңни есигә алмиди; Бәлки деңизда, Қизил Деңиз бойида исян көтәрди.
8 Even so he saved them because of the kind of person he is, and to show his power
Бирақ У қудритимни намайән қилай дәп, Өз нами үчүн уларни қутқузди.
9 He gave his order to the Red Sea, and it dried up. He led his people across the seabed as if it were a desert.
Униң Қизил Деңизға тәнбиһ бериши билән, У қупқуруқ болди; Худди қағҗирақ чөллүктин йетәкләп маңғандәк, У уларни деңиз тәглиридин [қуруқ] өткүзди.
10 He rescued them from those who hated them; he saved them from their enemies' power.
Уларни өч көргәнләрниң қолидин һөрлүккә чиқарди, Уларға һәмҗәмәт болуп дүшмән чаңгилидин қутқузди.
11 The water drowned their enemies—none of them survived,
Явларни сулар басти, Уларниң һеч бирси сақ қалмиди.
12 Then his people trusted in what he promised, and sang his praises.
Шундила улар Униң сөзлиригә ишәш қилди; Улар Уни күйлиди.
13 But they quickly forgot what he had done for them, and they didn't listen to his advice.
Улар Униң қилғанлирини шунчә тез унтуди, Несиһәтини күтмиди;
14 They were filled with desperate cravings in the wilderness; they provoked God in the desert.
Бәлки далада ач көзлүккә баладәк берилди, Чөл-баяванда Тәңрини синиди.
15 He gave them what they wanted, but sent them a plague as well.
Шуңа У сориғинини уларға бәрди, Бирақ җүдәткүчи бир кесәлни җанлириға тәккүзди.
16 In the camp the people became jealous of Moses, and of Aaron, the Lord's holy priest.
Улар баргаһда Мусаға һәсәт қилди, Худаниң муқәддәс бәндиси Һарунниму көрәлмиди.
17 The earth split open and swallowed up Dathan; it buried Abiram and his followers.
Йәр ечилип Датанни жутувәтти, Абирамни адәмлири билән қапсивалди.
18 Fire broke out among them—a flame that burned them up.
Әгәшкүчилири арисида от йеқилди; Ялқун рәзилләрни көйдүривәтти.
19 At Mount Sinai they made a calf, they bowed down before a metal idol.
Улар Һорәб теғида мозай бутни ясиди, Қуйма һәйкәлгә сәҗдә қилип,
20 They replaced their God of glory with a bull that eats grass!
Өзлириниң пәхир-шөһрити болғучиниң орниға, От-чөп йәйдиған өкүзниң сүритини алмаштурди.
21 They forgot God, their Savior, who had done marvelous things in Egypt;
Мисирда улуқ ишларни көрсәткән Ниҗаткари Тәңрини улар унтуди.
22 performing miracles in the land of Ham, doing amazing things at the Red Sea.
Дәрвәқә, Һам диярида мөҗизиләр яратқан, Қизил Деңиз бойида қорқунучлуқ ишларни көрсәткән Худани [унтуди].
23 So he said he was going to destroy them But Moses, his chosen leader, placed himself between the Lord and the people to persuade the Lord not to destroy them in his anger.
У уларни һалак қилимән дегән еди — Өз таллиғини Муса қәһрини яндуруш үчүн Униң алдида аричи болуп тик турмиған болса, — Дәрвәқә шундақ қилған болар еди.
24 Later the people refused to enter the Promised Land; they didn't trust him to do as he'd promised.
Улар йәнә гөзәл зиминни кәмситип рәт қилди, Униң вәдисигә ишәнмиди;
25 They complained in their tents about the Lord, and refused to obey what he told them.
Бәлки чедирлирида қақшап жүрүп, Пәрвәрдигарниң авазиға қулақ салмиди.
26 So he raised his hand to give them a serious warning that he would bring them down in the wilderness,
Шуңа У уларға қәсәм қилип қол көтирип: — Силәрни чөлдә жиқитип түгәштүримән —
27 that he would disperse their descendants among the heathen nations, scattering them among countries far away.
Әвлатлириңларниму әлләр арисида жиқитип түгәштүрүп, Яқа жутлар ара тарқитиветимән» — деди.
28 They gave their allegiance to Baal Peor, and ate food sacrificed to the dead.
Улар Баал-Пеор бутқа өзини етип чоқунуп, Өлүкләргә атиған қурбанлиқларни йеди.
29 They provoked the Lord by what they did, making him angry, so a plague broke out among them.
Улар қилмишлири билән Униң аччиғини кәлтүрди, Улар арисида ваба қозғалди;
30 But Phinehas took a stand for the Lord and intervened, and the plague was stopped in its tracks.
Финиһас турди-дә, һөкүм жүргүзди, Шуниң билән ваба тосулди;
31 He has been considered as a man who lived right from that time on and for all generations.
Бу иш [Финиһасқа] һәққанийәт дәп һесапланди, Униң нәслигиму әвладидин әвладиғичә, әбәдий шундақ һесапланди.
32 They also angered him at the waters of Meribah where things went badly for Moses because of them.
Улар йәнә [Пәрвәрдигарни] мерибаһ сулири бойида ғәзәпкә кәлтүрди, Уларниң сәвәвидин Мусағиму зәрәр йәтти;
33 They upset him so much that he spoke without thinking in the heat of the moment.
Чүнки улар униң роһини териктүрди, Униң ләвлири бехәстиликтә гәп қилип салди.
34 They did not destroy the heathen peoples as the Lord had told them to do,
Улар Пәрвәрдигарниң әмригә хилаплиқ қилип, [Шу] йәрдики қовмларни йоқатмиди;
35 but instead they joined in with them and adopted their way of life.
Бәлки ят әлләр билән арилишип, Уларниң қилиқлирини үгәнди;
36 They worshiped their pagan idols which became a trap for them.
Уларниң бутлириға чоқунди, Булар өзлиригә бир қапқан болуп чиқти;
37 The even sacrificed their sons and daughters to these demons.
Чүнки улар өз оғул-қизлирини союп, җинларға қурбанлиққа беғишлиди.
38 They shed the blood of innocent children, their sons and daughters, sacrificing them to the idols of Canaan. By doing so they defiled the land with blood.
Шундақ қилип улар бегуна қанни, Йәни Қанаандики бутларға атап қурбанлиқ қилип, өз оғул-қизлириниң қенини төкти; Зимини қанға булғинип кәтти.
39 The also defiled themselves by what they did: their actions were spiritual adultery.
Улар өз қилмишлири билән булғанди; Қилиқлири билән паһишә аялдәк бузулди.
40 So the Lord was angry with his people—he loathed those who belonged to him.
Шуңа Пәрвәрдигар Өз хәлқидин қаттиқ ғәзәпләнди, У Өз мирасидин йиргәнди;
41 He handed them over to the heathen nations. These people who hated them now became their rulers.
Уларни ят әлләрниң қолиға бәрди, Уларға өчмәнләр улар үстидин һөкүмранлиқ қилди.
42 Their enemies dominated and subdued them with their power.
Дүшмәнлири уларни әзди, Улар яв қоли астида егилип пүкүлди.
43 The Lord repeatedly rescued them, but they continued with their rebellious ideas, until they were finally destroyed by their own sins.
Көп қетим [Пәрвәрдигар] уларни қутқузди; Бирақ улар болса, өз хаһишлири билән Униңға асийлиқ қилди, Улар өз қәбиһлиги билән пәс һалға чүшти.
44 Despite all this, the Lord was moved by their suffering; he heard their sad cries.
Шундақтиму У уларниң налә-пәрядини аңлиғанда, Уларниң җәбир-җапалириға етивар бәрди;
45 He remembered the agreement he had made with them, and he held back because of his great kindness and love.
Һәм улар билән түзгән әһдисини әслиди, Зор меһри-шәпқити билән, ғәзивидин янди,
46 He made the people who captured them treat them with mercy.
У уларни сүргүн қилғанларниң қәлбидә рәһим ойғатти.
47 Save us, Lord, our God! Bring us back together from among the nations, so we can thank you and declare how magnificent and holy you are.
Бизни қутқузғайсән, и Пәрвәрдигар Худайимиз! Муқәддәс намиңға тәшәккүр ейтишқа, Тәнтәнә қилип Сени мәдһийиләшкә, Бизни әлләр арисидин йениңға жиғивалғайсән!
48 How wonderful is the Lord, the God of Israel, who lives forever and ever! Let all the people say “Amen”! Praise the Lord!
Исраилниң Худаси болған Пәрвәрдигарға, Әзәлдин та әбәткичә тәшәккүр-мәдһийә қайтурулсун! Пүткүл хәлиқ «Амин» десун! Һәмдусана!
