Psalms 105
1 Give the Lord thanks, worship his wonderful nature, let people know what he's done!
Пәрвәрдигарға тәшәккүр ейтиңлар, Униң намини чақирип илтиҗа қилиңлар, Униң қилғанлирини хәлиқләр арисида аян қилиңлар!
2 Sing to him, sing his praises; tell everyone the great things he's done!
Униңға нахшилар ейтип, Уни күйләңлар; Униң пүткүл карамәт мөҗизилири үстидә сеғинип ойлиниңлар.
3 Be proud of his holy character; be happy, all who come to the Lord!
Муқәддәс намидин пәхирлинип даңлаңлар, Пәрвәрдигарни издигүчиләрниң көңли шатлансун!
4 Look for the Lord, and his strength; always look to be in his presence.
Пәрвәрдигарни һәмдә Униң күчини издәңлар, Дидар-һозурини тохтимай издәңлар.
5 Remember all the wonderful things he's done, the miracles he's performed, and the judgments he's carried out,
Униң яратқан мөҗизилирини, Карамәт-аламәтлирини һәм ағзидин чиққан һөкүмлирини әстә тутуңлар,
6 descendants of Abraham, children of Israel, his chosen people.
И Униң қули Ибраһим нәсли, Өзи таллиғанлири, Яқупниң оғуллири!
7 He is the Lord, our God, his judgments cover the whole earth.
У, Пәрвәрдигар — Худайимиз, Униң һөкүмлири пүткүл йәр йүзидидур.
8 He remembers his agreement forever, the promise he made lasts for a thousand generations;
Өзи түзгән әһдисини әбәдий ядида тутиду — — Бу Униң миң әвлатқичә вәдишләшкән сөзидур, —
9 the agreement he made with Abraham, the vow he gave to Isaac.
Йәни Ибраһим билән түзгән әһдиси, Исһаққа ичкән қәсимидур.
10 The Lord legally confirmed it with Jacob, he made this binding agreement with Israel:
У буни Яқупқиму низам дәп җәзмләштүрди, Исраилға әбәдий әһдә қилип берип: —
11 saying to you, “I will give the land of Canaan for you to possess.”
«Саңа Қанаан зиминини беримән, Уни мирасиң болған несивәң қилимән», — деди,
12 He said this when they were only a few, just a small group of foreigners in the land.
— Гәрчә шу чағда уларниң сани аз, Етиварға елинмиған, шу йәрдики мусапирлар болсиму.
13 They wandered from country to country, from one kingdom to the next.
Улар у жуттин бу жутқа, Бу әлдин у қәбилигә кезип жүрди;
14 He didn't let anyone one treat them badly; warning kings to leave them alone:
У һеч кимниң уларни езишигә йол қоймиди, Уларни дәп падишаларғиму тәнбиһ берип: —
15 “Don't touch my chosen people; don't harm my prophets!”
Мән мәсиһ қилғанлиримға тәгмә, Пәйғәмбәрлиримгә яман иш қилма! — деди.
16 He caused a famine in the Land of Canaan so that there was no food.
У әшу жутқа ачарчилиқни буйруди, Тирәк болған аш-нанни қурутувәтти.
17 Before that he sent a man, Joseph, who was sold as a slave.
У улардин бурун бир адәмни әвәткән еди, Йүсүп қул қилип сетилған еди.
18 They hurt his feet by placing them in shackles, and they put an iron collar around his neck,
Униң путлири зәнҗирдә ағриди, Униң җени төмүргә кирип қисилди;
19 until the time predicted came when the Lord tested him.
Шундақла та өзигә ейтилған вәһий әмәлгә ашурулғичә, Пәрвәрдигарниң сөз-калами уни синап тавлиди;
20 The king sent for him and released him; the king of the people set him free.
Пирәвн адәмлирини әвәтип уни бошатқузди, Қовмларниң һөкүмдари уни һөрлүккә чиқарди.
21 He put Joseph in charge of the royal household, manager of everything he had,
Уни өз ордисиға ғоҗидар қилип қойди, Пүтүн мал-мүлкигә башлиқ қилип тайинлап,
22 to teach the king's officials whatever he wanted, to make the king's advisors wise.
Өз вәзирлирини униң ихтиярида болуп тәрбийилинишкә, Ақсақаллириға даналиқ үгитишкә тапшурди.
23 Then Israel entered Egypt—Jacob settled as a foreigner in the land of Ham.
Шуниң билән Исраил Мисирға кәлди, Яқуплар Һамниң зиминида мусапир болуп яшиди.
24 The Lord made his people more fertile and more powerful than their enemies.
[Пәрвәрдигар] Өз хәлқини көп нәсиллик қилип, Әзгүчилиридин күчлүк қилди.
25 He made the Egyptians change their minds and hate his people and act deceptively towards them.
У [Мисирлиқларниң] қәлбидә Өз хәлқигә нәпрәт һасил қилди, Уларни Өз қуллириға һейлә-микирлик болушқа майил қилди.
26 He sent his servant Moses, together with Aaron, whom he had chosen.
У Өз қули болған Мусани, Өзиниң таллиғини Һарунни йоллиди.
27 They carried out his miraculous signs among the Egyptians, his wonders in the land of Ham.
Улар [Мисирда] илаһий аламәтләрни аян қилип, Һам зиминида униң мөҗизилирини орнатти.
28 He plunged the country into darkness—for hadn't they defied what the Lord had said?
Пәрвәрдигар қараңғулуқни әвәтип, [Зиминни] зулмәткә қаплитивәтти; [Мисирлиқлар] Униң әмригә қарши турған әмәсму?
29 He turned their water into blood, killing all the fish.
У уларниң сулирини қанға айландурди, Белиқлирини қурутивәтти.
30 Then he sent a plague of frogs across the land that even entered the bedrooms of their rulers.
Уларниң йәрлирини миж-миж пақилар басти, Шаһ-әмирлириниң һуҗрилириғиму улар толуп кәтти.
31 He gave the command, and flies spread throughout their land; mosquitoes were everywhere.
У бир сөз биләнла, ғуж-ғуж чивинлар бесип кәлди; Һәммә булуң-пучқақларда ғиң-ғиң учар чүмүлиләр.
32 He rained down hail on them, and lightning flashed across their land.
У ямғурниң орниға мөлдүр яғдуруп, Бу зиминға ялқунлуқ от чүшүрди.
33 He struck down their grape vines, and tore down their trees.
У үзүм таллирини, әнҗур дәрәқлирини урди, Зиминдики дәрәқләрни сундурувәтти.
34 He gave the command, and swarms of locusts came—countless locusts:
У бир сөз қилиши биләнла, чекәткиләр кәлди, Сансиз жутқур һашарәтләр мижилдап,
35 they ate up all the vegetation in their land; they consumed all the growing crops.
Зиминида бар болған гияларни жутувәтти, Етизларниң барлиқ һосуллирини йәп түгәтти.
36 He killed all the firstborn in Egypt, the first to be produced in their vigor and strength.
[Ахирда] зиминидики барлиқ тунҗа туғулғанларни, Уларниң ғурури болған биринчи оғул балилирини қиривәтти.
37 Then he led his people out of Egypt, carrying silver and gold—not one among the tribes was stumbling along.
Өз хәлқини болса, алтун-күмүчләрни көтәргүзүп чиқарди, Қәбилилиридә бирисиму жиқилип чүшүп қалғини йоқ.
38 The Egyptians were delighted to see them go, for they were frightened of the Israelites.
Уларниң чиққиниға Мисир хошал болди, Чүнки уларниң вәһимиси [Мисирлиқларға] чүшти.
39 He spread a cloud above them as a covering, and at night a fire to give them light.
У уларға булутни сайивән болушқа, Отни түндә нур болушқа бәрди.
40 He gave them quails to eat when they asked him; he fed them with the bread of heaven until they were full.
Улар сориди, У бөдиниләрни чиқарди, Уларни самавий нан билән қандурди.
41 He split the rock open, and water gushed out—a river flowing through the desert.
У ташни ярди, сулар булдуқлап чиқти; Қақаслиқта дәриядәк ақти.
42 For he remembered his holy promise to his servant Abraham.
Чүнки У бәргән муқәддәс сөзини, Өз қули Ибраһимни әстә тутти.
43 So he led his people out, his chosen ones, as they sang for joy.
У хәлқини шат-хурамлиқ билән, Өз таллиғинини шатиянә тәнтәниләр билән [азадлиққа] чиқарди.
44 He gave them the lands of the heathen nations, and they inherited what other people had worked for.
У уларға әлләрниң зиминлирини берип, Уларни хәлиқләрниң әҗир-меһнәтлиригә муйәссәр қилди,
45 The Lord did this so they could follow his instructions and keep his laws. Praise the Lord!
Бу, уларниң Униң бәлгүлимилирини тутуп, Қанунлириға итаәт қилиши үчүн еди! Һәмдусана!
