Psalms 105
1 Give the Lord thanks, worship his wonderful nature, let people know what he's done!
Halleluja! Looft Jahweh, verkondigt zijn Naam, Maakt onder de volken zijn daden bekend;
2 Sing to him, sing his praises; tell everyone the great things he's done!
Zingt en juicht Hem ter ere, En verhaalt al zijn wonderen!
3 Be proud of his holy character; be happy, all who come to the Lord!
Roemt in zijn heilige Naam: Vreugd moet er zijn in de harten der Jahweh-vereerders!
4 Look for the Lord, and his strength; always look to be in his presence.
Wendt u tot Jahweh en zijn macht, Houdt niet op, zijn aanschijn te zoeken;
5 Remember all the wonderful things he's done, the miracles he's performed, and the judgments he's carried out,
Denkt aan de wonderen, die Hij deed, Aan zijn tekenen, aan zijn gerichten:
6 descendants of Abraham, children of Israel, his chosen people.
Gij kinderen van Abraham, zijn dienaar; Gij zonen van Jakob, zijn vriend!
7 He is the Lord, our God, his judgments cover the whole earth.
Hij, Jahweh, is onze God; Voor heel de aarde gelden zijn wetten!
8 He remembers his agreement forever, the promise he made lasts for a thousand generations;
Hij blijft zijn verbond voor eeuwig indachtig, En zijn belofte in duizend geslachten:
9 the agreement he made with Abraham, the vow he gave to Isaac.
Het verbond, met Abraham gesloten, De belofte, aan Isaäk gezworen.
10 The Lord legally confirmed it with Jacob, he made this binding agreement with Israel:
En Hij heeft die belofte aan Jakob bekrachtigd, Aan Israël het eeuwig verbond:
11 saying to you, “I will give the land of Canaan for you to possess.”
Hij zeide: "Aan u zal Ik geven Het land van Kanaän als uw erfdeel."
12 He said this when they were only a few, just a small group of foreigners in the land.
Toch waren ze daar maar gering in getal, Nog zonder aanzien en vreemd.
13 They wandered from country to country, from one kingdom to the next.
En toen ze nog zwierven van volk tot volk, Van het ene rijk naar het andere,
14 He didn't let anyone one treat them badly; warning kings to leave them alone:
Duldde Hij niet, dat iemand ze kwelde, Maar tuchtigde koningen om hunnentwil:
15 “Don't touch my chosen people; don't harm my prophets!”
"Raakt mijn gezalfden niet aan, En doet mijn profeten geen leed!"
16 He caused a famine in the Land of Canaan so that there was no food.
En toen Hij honger in het land had ontboden, Alle broodstokken stuk had geslagen,
17 Before that he sent a man, Joseph, who was sold as a slave.
Zond Hij een man voor hen uit, Werd Josef verkocht als een slaaf;
18 They hurt his feet by placing them in shackles, and they put an iron collar around his neck,
Men sloeg zijn voeten in boeien, In ijzeren ketens werd hij gekluisterd.
19 until the time predicted came when the Lord tested him.
Maar toen eindelijk zijn voorzegging vervuld was, En Jahweh’s uitspraak hem in het gelijk had gesteld,
20 The king sent for him and released him; the king of the people set him free.
Beval de koning, hem te bevrijden, Liet de heerser der volken hem los;
21 He put Joseph in charge of the royal household, manager of everything he had,
Hij stelde hem aan tot heer van zijn huis, Tot bestuurder van heel zijn bezit.
22 to teach the king's officials whatever he wanted, to make the king's advisors wise.
En terwijl hij diens vorsten door zijn geest onderrichtte, En wijsheid leerde aan zijn oudsten,
23 Then Israel entered Egypt—Jacob settled as a foreigner in the land of Ham.
Trok Israël Egypte binnen, Werd Jakob gast in het land van Cham.
24 The Lord made his people more fertile and more powerful than their enemies.
Daar liet Hij zijn volk heel vruchtbaar worden, Veel talrijker dan zijn verdrukkers.
25 He made the Egyptians change their minds and hate his people and act deceptively towards them.
Maar toen hun hart verstarde, en zij zijn volk gingen haten, En trouweloos zijn dienaren kwelden,
26 He sent his servant Moses, together with Aaron, whom he had chosen.
Zond Hij Moses, zijn dienstknecht, Aäron, dien Hij zelf had gekozen;
27 They carried out his miraculous signs among the Egyptians, his wonders in the land of Ham.
En zij verrichtten zijn tekenen onder hen, En wonderen in het land van Cham.
28 He plunged the country into darkness—for hadn't they defied what the Lord had said?
Hij zond duisternis af, en maakte het donker; Maar men achtte niet op zijn bevel.
29 He turned their water into blood, killing all the fish.
Hij veranderde hun wateren in bloed, En doodde hun vissen.
30 Then he sent a plague of frogs across the land that even entered the bedrooms of their rulers.
Hun land krioelde van kikkers, Tot in de zalen zelfs van hun koning.
31 He gave the command, and flies spread throughout their land; mosquitoes were everywhere.
Hij sprak: Daar kwamen de muggen, Muskieten over heel hun gebied.
32 He rained down hail on them, and lightning flashed across their land.
Hij gaf hun hagel voor regen, En het vuur laaide op in hun land.
33 He struck down their grape vines, and tore down their trees.
Hij sloeg hun wijnstok en vijg, En knakte de bomen op hun grond.
34 He gave the command, and swarms of locusts came—countless locusts:
Hij sprak: Daar kwamen de sprinkhanen aan, En ontelbare slokkers;
35 they ate up all the vegetation in their land; they consumed all the growing crops.
Ze verslonden al het gewas op het veld, En schrokten de vruchten weg van hun akker.
36 He killed all the firstborn in Egypt, the first to be produced in their vigor and strength.
Hij sloeg alle eerstgeborenen in hun land, Al de eersten van hun mannenkracht.
37 Then he led his people out of Egypt, carrying silver and gold—not one among the tribes was stumbling along.
Toen voerde Hij hen uit met zilver en goud, En geen van hun stammen bleef struikelend achter.
38 The Egyptians were delighted to see them go, for they were frightened of the Israelites.
Egypte was blij, dat ze gingen; Want de schrik voor hen had ze bevangen.
39 He spread a cloud above them as a covering, and at night a fire to give them light.
En Hij spreidde een wolk uit tot dek, Een vuur, om de nacht te verlichten.
40 He gave them quails to eat when they asked him; he fed them with the bread of heaven until they were full.
Zij baden: Hij liet de kwakkels komen, En verzadigde hen met brood uit de hemel;
41 He split the rock open, and water gushed out—a river flowing through the desert.
Hij spleet de rotsen: daar borrelden de wateren, En vloeiden door de woestijn als een stroom:
42 For he remembered his holy promise to his servant Abraham.
Want Hij was zijn heilige belofte indachtig, Aan Abraham, zijn dienaar, gedaan!
43 So he led his people out, his chosen ones, as they sang for joy.
Zo leidde Hij zijn volk met gejubel, Zijn uitverkorenen onder gejuich.
44 He gave them the lands of the heathen nations, and they inherited what other people had worked for.
Hij schonk hun de landen der heidenen, En ze erfden het vermogen der volken:
45 The Lord did this so they could follow his instructions and keep his laws. Praise the Lord!
Opdat ze zijn geboden zouden volbrengen, En zijn wetten onderhouden!
