Psalms 104

1 Let every part of me praise the Lord! Lord my God, you are so great, clothed with majesty and splendor!

ای جان من، خداوند را ستایش کن! ای یهوه، ای خدای من، تو چه عظیمی!

2 You wear light as your clothing; you stretch out the fabric of the heavens.

تو خود را با عزت و جلال آراسته و خویشتن را با نور پوشانیده‌ای. آسمان را مثل خیمه گسترانیده‌ای

3 You place the roof-beams of your house in the rainclouds. You make the clouds your chariots. You ride on the wings of the wind.

و خانهٔ خود را بر آبهای آن بنا کرده‌ای. ابرها را ارابه خود نموده‌ای و بر بالهای باد می‌رانی.

4 You make your angels winds, and your servants flames of fire.

بادها فرستادگان تو هستند و شعله‌های آتش خدمتگزاران تو.

5 You set the earth on its foundations; it will never be shaken.

ای خداوند، تو زمین را بر اساسش استوار کردی تا هرگز از مسیرش منحرف نشود.

6 It was clothed with ocean depths—the waters even covered the mountains—

دریاها همچون ردایی آن را در برگرفت و آب دریاها کوهها را پوشاند.

7 but at your command the waters fled; at the sound of your thunder they rushed away.

اما آبها از هیبت صدای تو گریختند و پراکنده شدند.

8 The mountains rose up and the valleys sank down to where you had determined.

به فراز کوهها برآمدند و به دشتها سرازیر شده، به مکانی که برای آنها ساخته بودی، جاری شدند.

9 You set a boundary for the oceans so they would not come back and cover the earth.

برای دریاها حدی تعیین نموده‌ای تا از آنها نگذرند و زمین را دوباره نپوشانند.

10 You make springs flow into the streams, running down between the hills.

در دره‌ها، چشمه‌ها به وجود آورده‌ای تا آب آنها در کوهپایه‌ها جاری شود.

11 They provide water for all the wild animals, and wild donkeys quench their thirst.

تمام حیوانات صحرا از این چشمه‌ها آب می‌نوشند و گورخرها تشنگی خود را برطرف می‌سازند.

12 Birds build their nests in trees along the streams, singing from among the leaves.

پرندگان بر شاخه‌های درختان لانه می‌سازند و آواز می‌خوانند.

13 You send down rain on the mountains from your home high above; you fill the earth with good things.

از آسمان بر کوهها باران می‌بارانی و زمین از نعمتهای گوناگون تو پر می‌شود.

14 You make the grass grow for the cattle, and plants for people to eat—crops produced by the earth for food,

تو علف را برای خوراک چارپایان، و گیاهان را برای استفاده انسان، از زمین می‌رویانی.

15 and wine to make them happy, olive oil to make their faces shine, and bread to make them strong.

تا دل انسان از شراب شاد گردد، روغن روی او را شاداب سازد و نان به جان او نیرو بخشد.

16 The Lord's trees are well-watered, the cedars of Lebanon that he planted.

درختان سرو لبنان که تو ای خداوند، آنها را کاشته‌ای سبز و خرمند.

17 Sparrows make their nests there; herons make their homes in the tall trees.

مرغان هوا در درختان سرو لانه می‌سازند و لک‌لک‌ها بر شاخه‌های درختان صنوبر.

18 Wild goats live high in the mountains; hyraxes hide among the rocks.

کوههای بلند، چراگاه بزهای کوهی است و صخره‌ها، پناهگاه خرگوشان.

19 You made the moon to mark the months, and the sun knows when to set.

ماه را برای تعیین ماههای سال آفریدی و آفتاب را برای تعیین روزها.

20 You make darkness fall and the night comes, the time when the forest animals come out to hunt.

به فرمان تو شب می‌شود. در تاریکی شب همهٔ حیوانات وحشی از لانه‌های خود بیرون می‌آیند.

21 The young lions roar as they seek their prey, looking for the food that God provides for them.

شیربچگان برای شکار غرش می‌کنند و روزی خود را از خدا می‌خواهند.

22 When the sun rises they return to their dens to rest.

هنگامی که آفتاب طلوع می‌کند، آنها به لانه‌های خود برمی‌گردند و می‌خوابند.

23 Then people leave for work, working until the evening.

آنگاه انسانها برای کسب معاش، از خانه بیرون می‌روند و تا شامگاه کار می‌کنند.

24 Lord, how many different things you have made—all of them wisely created! The earth is full of your creatures.

خداوندا، کارهای دست تو چه بسیارند. همه آنها را از روی حکمت انجام داده‌ای. زمین از مخلوقات تو پر است.

25 Consider the sea, deep and wide, full of all kinds of living things, large and small.

در دریاهای بزرگی که آفریده‌ای جانوران بزرگ و کوچک به فراوانی یافت می‌شوند.

26 Ships sail there, and Leviathan, that you made to play in it.

کشتیها بر روی آب می‌روند، و لِویاتان، که تو برای بازی در دریا ساختی، در آن بازی می‌کند.

27 All creatures look to you to give them food at the right time.

تمام مخلوقات تو منتظرند تا تو روزی‌شان را به آنها بدهی.

28 When you provide it, they gather it up. You hand out food to them, and they are well-fed.

تو دست خود را باز می‌کنی، به آنها روزی می‌دهی و آنها را با چیزهای نیکو سیر می‌کنی.

29 When you turn away from them, they're terrified; when you take away their breath, they die and return to dust.

هنگامی که روی خود را از آنها برمی‌گردانی مضطرب می‌شوند؛ و وقتی جان آنها را می‌گیری، می‌میرند و به خاکی که از آن ساخته شده‌اند، برمی‌گردند.

30 When you send your breath, they are created, and life covers the earth again.

اما زمانی که به مخلوقات جان می‌بخشی، زنده می‌شوند و به زمین طراوت می‌بخشند.

31 May the Lord's glory last forever! The Lord is happy with all he has made.

شکوه و عظمت خداوند جاودانی است و او از آنچه آفریده است خشنود می‌باشد.

32 He only has to look at the earth and it trembles; mountains pour out smoke at his touch.

خداوند به زمین نگاه می‌کند و زمین می‌لرزد؛ کوهها را لمس می‌نماید و دود از آنها بلند می‌شود.

33 I will sing to the Lord for as long as I live; I will sing praises to my God my whole life.

تا زنده‌ام، خداوند را با سرود، پرستش خواهم کرد و تا وجود دارم او را ستایش خواهم نمود.

34 May he be pleased with my thoughts because I am happy in the Lord.

باشد که او از تفکرات من خشنود شود، زیرا او سرچشمه همهٔ خوشیهای من است.

35 Let sinners be destroyed from the earth; let the wicked cease to exist. Let every part of me praise the Lord!

باشد که همهٔ گناهکاران نابود شوند و بدکاران دیگر وجود نداشته باشند. ای جان من، خداوند را ستایش کن! سپاس بر خداوند!